Samogłoska

Samogłoska – głoska, przy powstawaniu której uczestniczą jedynie więzadła głosowe, a strumień powietrza swobodnie przepływa przez kanał głosowy. Samogłoski charakteryzują się regularnym rozkładem energii akustycznej, mają wyraźną strukturę formantową, która decyduje o ich barwie. Podczas ich artykulacji słychać tylko jedną głoskę[1][2]. Niektórzy językoznawcy kwestionują tę metodę definicji samogłosek jako niejednoznaczną i wzbudzającą wątpliwości i proponują w zamian metodę dystrybucyjną, polegającą na badaniu roli i kontekstu poszczególnych głosek w izolowanych wyrazach w poszczególnych językach[3].

Symbole samogłosek w międzynarodowej transkrypcji fonetycznej IPA przedstawia poniższa tabela:

  • p
  • d
  • e
Przednie Przednie scentr. Centralne Tylne
scentr.
Tylne
Przymknięte
i • y
ɨ • ʉ
ɯ • u
ɪ • ʏ
• ʊ
e • ø
ɘ • ɵ
ɤ • o
ɛ • œ
ɜ • ɞ
ʌ • ɔ
a • ɶ
ɑ • ɒ
Prawie przymknięte
Półprzymknięte
Średnie
Półotwarte
Prawie otwarte
Otwarte

Uwaga. Jeśli podano dwa symbole, to znajdujący się po lewej stronie oznacza samogłoskę niezaokrągloną, a po prawej zaokrągloną.

Klasyfikacja samogłosek

Podziału można dokonać ze względu na[4][5]:

  • poziomy ruch języka – s. przednie, środkowe (centralne), tylne
  • pionowy ruch języka – s. wysokie (przymknięte), średnie, niskie (otwarte)
  • kształt warg – s. niezaokrąglone, zaokrąglone
  • udział rezonatora nosowego – s. ustne, nosowe (zapisywane z tyldą nad symbolem samogłoski).

Pule fonemiczne samogłosek

Liczba fonemów samogłoskowych w językach naturalnych waha się od kilku do kilkudziesięciu[potrzebny przypis]. Przykłady języków z daną liczbą fonemów samogłoskowych[potrzebny przypis]:

Zobacz też

Zobacz hasło samogłoska w Wikisłowniku

Przypisy

  1. Cruttenden 2008 ↓, s. 50.
  2. Peter Roach: A Little Encyclopedia of Phonetics. [w:] University of Reading [on-line]. s. 87. [dostęp 2019-02-23]. [zarchiwizowane z tego adresu (2017-11-18)]. (ang.).
  3. PeterP. Roach PeterP., English Phonetics and Phonology, Cambridge University Press, 2009, ISBN 978-0-521-71740-3 .
  4. Nagórko 2007 ↓, s. 27 i nast..
  5. Bąk 1977 ↓, s. 56.

Bibliografia

  • AlicjaA. Nagórko AlicjaA., Zarys gramatyki polskiej, Warszawa: Państwowe Wydawnictwo Naukowe, 2007, ISBN 978-83-01-15390-8 .
  • AlanA. Cruttenden AlanA., Gimpson's Pronunciation of English, wyd. 7, Londyn: Hodder Education, 2008, ISBN 978-0-340-958773 .
  • PiotrP. Bąk PiotrP., Gramatyka języka polskiego - zarys popularny, Warszawa: Wydawnictwo „Wiedza Powszechna”, 1977, ISBN 83-214-0923-7 .
Kontrola autorytatywna (głoska):
  • LCCN: sh2002006459
  • GND: 4063778-5
  • NDL: 00560828
  • BnF: 11976160w
  • SUDOC: 027796329
  • BNCF: 13771
  • NKC: ph120463
  • BNE: XX546387
  • J9U: 987007546897205171
  • LNB: 000081925
Encyklopedia internetowa: