Stanisław Kaliszek

Stanisław Kaliszek
Ilustracja
gen. bryg. Stanisław Kaliszek
generał brygady generał brygady
Data i miejsce urodzenia

11 lutego 1863
Puszcza Mariańska (powiat skierniewicki)

Data i miejsce śmierci

29 kwietnia 1938
Włocławek

Przebieg służby
Lata służby

1884–1921

Siły zbrojne

Armia Imperium Rosyjskiego
Wojsko Polskie

Jednostki

4 Dywizja Strzelców Polskich
VIII Brygada Piechoty
4 Dywizja Piechoty
dowództwo Frontu Północnego

Stanowiska

dowódca batalionu
dowódca pułku
dowódca brygady
dowódca dywizji
dowódca grupy taktycznej
oficer dowództwa frontu
kontroler Najwyższej Kontroli Wojskowej

Główne wojny i bitwy

wojna rosyjsko-japońska
I wojna światowa
wojna polsko-bolszewicka

Odznaczenia
Krzyż Srebrny Orderu Virtuti Militari Krzyż Walecznych (1920–1941) Medal Pamiątkowy za Wojnę 1918–1921 Order św. Jerzego (Imperium Rosyjskie) Broń Świętego Jerzego
Multimedia w Wikimedia Commons
Grób Stanisława Kaliszka na Cmentarzu Komunalnym we Włocławku (maj 2011).
Płyta nagrobna gen. bryg. Stanisława Kaliszka.

Stanisław Zygmunt Kaliszek (ur. 11 lutego 1863[a] w Puszczy Mariańskiej, zm. 29 kwietnia 1938 we Włocławku) – pułkownik piechoty Armii Imperium Rosyjskiego i generał brygady Wojska Polskiego.

Życiorys

Był synem Józefa (1830–1917, powstańca styczniowego i nauczyciela szkoły elementarnej w Puszczy Mariańskiej) i Romanii z domu de Verny (1832–1911). Ukończył 6-klasową szkołę realną w Łowiczu, następnie uzyskał maturę i wstąpił do szkoły junkrów w Warszawie[4].

Służbę zawodową w armii rosyjskiej rozpoczął w lipcu 1884 r. (służył między innymi w Rostowie nad Donem), a w dniu 14 czerwca 1886 r. otrzymał awans na podporucznika. Przez następne lata sukcesywnie awansował, osiągając w korpusie piechoty kolejno stopnie: porucznika (1891), sztabskapitana (1900) i kapitana. W latach 1904–1905 uczestniczył w wojnie rosyjsko-japońskiej. W okresie I wojny światowej walczył na froncie niemieckim dowodząc kolejno: batalionem, pułkiem, brygadą i dywizją piechoty. Awansował wówczas do stopnia podpułkownika (1914) i pułkownika (1915)[4].

Po rewolucji październikowej w formacjach polskich na Wschodzie. W latach 1918–1919 służył w 4 Dywizji Strzelców Polskich gen. Lucjana Żeligowskiego, z którą przeszedł jej szlak bojowy i powrócił do kraju. Zajmował wówczas stanowiska prezesa sądu dywizyjnego i komendanta placu w Odessie[5]. Przyjęty został do Wojska Polskiego i zweryfikowany w stopniu pułkownika piechoty (formalne przyjęcie do Wojska Polskiego nastąpiło dekretem L. 1532 z dnia 30 października 1919 r., opublikowanym w Dzienniku Rozkazów Wojskowych)[6].

W okresie od lipca 1919 r. do maja 1920 r. dowodził VIII Brygadą Piechoty, a następnie przejściowo (do 21 sierpnia 1920 r.) 4 Dywizją Piechoty. Podczas wojny polsko–bolszewickiej objął w lipcu 1920 roku dowództwo Grupy Operacyjnej, na czele której toczył ciężkie walki odwrotowe pod Berezyną, Ihumeniem i Mińskiem Litewskim[5]. Następnie przydzielony został do dowództwa Frontu Północnego (najpierw jako oficer sztabowy do zleceń dowódcy frontu – gen. Józefa Hallera, potem jako szef referatu odznaczeń i nominacji), po czym objął stanowisko kontrolera w oddziale Najwyższej Kontroli Wojskowej[7].

Dekretem Wodza Naczelnego z dnia 3 sierpnia 1921 r. (dekret L. 3217) pułkownik piechoty Stanisław Kaliszek został przeniesiony – z dniem 1 października 1921 roku – w stały stan spoczynku z prawem noszenia munduru, w stopniu generała podporucznika[6].

Pułkownik Stanisław Kaliszek odznaczony został, dekretem L.3420 Wodza Naczelnego marszałka Józefa Piłsudskiego (opublikowanym w Dzienniku Personalnym Ministerstwa Spraw Wojskowych Nr 43 z dnia 27 grudnia 1921 r.), Krzyżem Srebrnym Orderu Wojennego Virtuti Militari (nr krzyża 4613)[8].

Osiadł we Włocławku, gdzie zmarł w dniu 29 kwietnia 1938 r. i pochowany został na tamtejszym Cmentarzu Komunalnym – sektor 21, rząd 5, grób 161.

Rodzina

Stanisław Kaliszek żonaty był z Heleną z domu Bokszczanin (ur. 1866), z którą miał czworo dzieci (Waleriana ur. 1885, Aleksandra ur.1896, Wiktorię ur. 1897 i Helenę ur. 1902).

Awanse

Ordery i odznaczenia

Uwagi

  1. ↑ Rocznik Oficerski 1928 jako datę urodzenia Stanisława Kaliszka podaje dzień 24 lutego 1863 roku[1], podczas gdy Rocznik Oficerski 1923 i Rocznik Oficerski 1924 wskazują datę 11 lutego 1863 roku[2][3].

Przypisy

  1. ↑ Rocznik oficerski 1928 ↓, s. 879.
  2. ↑ Rocznik oficerski 1923 ↓, s. 1576.
  3. ↑ Rocznik oficerski 1924 ↓, s. 1405.
  4. ↑ a b Kunikowski 2005 ↓, s. 77.
  5. ↑ a b Kunikowski 2005 ↓, s. 77-78.
  6. ↑ a b Dziennik Personalny MSWojsk. ↓, Nr 32 z 13 VIII 1921, s. 1287.
  7. ↑ a b c d Kunikowski 2005 ↓, s. 78.
  8. ↑ a b Dziennik Personalny MSWojsk. ↓, Nr 43 z 27 XII 1921, s. 1723.
  9. ↑ Kolekcja ↓, s. 3.

Bibliografia

  • Rocznik oficerski 1923. Ministerstwo Spraw Wojskowych. Warszawa, 1923. [dostęp 2018-03-09].
  • Rocznik oficerski 1924. Ministerstwo Spraw Wojskowych. Warszawa, 1924. [dostęp 2018-03-09].
  • Rocznik oficerski 1928. Ministerstwo Spraw Wojskowych. Warszawa, 1928. [dostęp 2018-03-09].
  • Stanisław Kunikowski: Włocławski Słownik Biograficzny pod redakcją Stanisława Kunikowskiego. Tom II. Włocławek: Lega Oficyna Wydawnicza, 2005. ISBN 83-88115-85-5.
  • Dzienniki Personalne Ministerstwa Spraw Wojskowych z lat 1920 - 1937. [dostęp 2018-03-09].
  • T. Kryska Karski S. Żurakowski, Generałowie Polski Niepodległej, Editions Spotkania, Warszawa 1991.
  • H. P Kosk, Generalicja polska, t. 1, Oficyna Wydawnicza "Ajaks", Pruszków 1998.
  • PiotrP. Stawecki PiotrP., Słownik biograficzny generałów Wojska Polskiego 1918-1939, Warszawa: „Bellona”, 1994, s. 156-157, ISBN 83-11-08262-6, OCLC 830050159 .
  • Stanisław Kaliszek. [w:] Kolekcja Generałów i Osobistości, sygn. I.480.237 [on-line]. Wojskowe Biuro Historyczne. [dostęp 2023-11-05].