Stanisławczyk

Zobacz w indeksie Słownika geograficznego Królestwa Polskiego hasło Stanisławczyk
Ten artykuł dotyczy wsi w woj. podkarpackim. Zobacz też: Barbara Stanisławczyk - polska pisarka Stanisławczyk – miejscowość nad Ukrainie.
Stanisławczyk
wieś
Państwo

 Polska

Województwo

 podkarpackie

Powiat

przemyski

Gmina

Przemyśl

Liczba ludności (2020)

174[2]

Strefa numeracyjna

16

Kod pocztowy

37-733[3]

Tablice rejestracyjne

RPR

SIMC

0608871[4]

Położenie na mapie gminy wiejskiej Przemyśl
Mapa konturowa gminy wiejskiej Przemyśl, na dole po prawej znajduje się punkt z opisem „Stanisławczyk”
Położenie na mapie Polski
Mapa konturowa Polski, na dole po prawej znajduje się punkt z opisem „Stanisławczyk”
Położenie na mapie województwa podkarpackiego
Mapa konturowa województwa podkarpackiego, blisko centrum po prawej na dole znajduje się punkt z opisem „Stanisławczyk”
Położenie na mapie powiatu przemyskiego
Mapa konturowa powiatu przemyskiego, blisko centrum na prawo znajduje się punkt z opisem „Stanisławczyk”
Ziemia49°43′27″N 22°50′04″E/49,724167 22,834444[1]

Stanisławczyk – wieś (dawniej miasto) w Polsce położona w województwie podkarpackim, w powiecie przemyskim, w gminie Przemyśl[4][5]. Leży nad rzeką Wiar.

Stanisławczyk uzyskał lokację miejską przed 1717 rokiem, zdegradowany w 1785 roku[6]. W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa przemyskiego.

Historia

Miejscowość została założona jako miasto pod koniec XVII w. przez kasztelana lwowskiego Stanisława Józefa Fredrę[7].

W 1908 roku, na swoich dobrach we Stanisławczyku, księżniczka Karolina Lubomirska założyła sierociniec (zakład humanitarno-rolniczy), w którym pod opieką przybranych rodziców wychowywały się sieroty w wieku od 6-14 lat.

Stanisławczyk nie miał odpowiednich warunków rozwoju. Był także niszczony przez wylewy rzeki Wiar. Na skutek tego, już pod koniec XVIII w. osada została zdegradowana do rzędu wsi. W 1914 r. zrównana z ziemią podczas przygotowań do obrony Przemyśla.

Ze Stanisławczyka pochodził Dmytro Karwanśkyj.

Zabytki

  • ślady rynku miejskiego.
  • cerkwisko
  • ślady pięciobocznych fortyfikacji bastionowych (XVII w.).

Przypisy

  1. ↑ Państwowy Rejestr Nazw Geograficznych – miejscowości – format XLSX, Dane z państwowego rejestru nazw geograficznych – PRNG, Główny Urząd Geodezji i Kartografii, 5 listopada 2023, identyfikator PRNG: 127827
  2. ↑ Raport o stanie gminy za rok 2020. Stan ludności 31.12.2020 str. 7 [dostęp 2022-01-25]
  3. ↑ Oficjalny Spis Pocztowych Numerów Adresowych, Poczta Polska S.A., październik 2013, s. 1189 [zarchiwizowane z adresu 2014-02-22] .
  4. ↑ a b GUS. Wyszukiwarka TERYT
  5. ↑ Rozporządzenie w sprawie wykazu urzędowych nazw miejscowości i ich części (Dz.U. z 2013 r. poz. 200)
  6. ↑ Robert Krzysztofik, Lokacje miejskie na obszarze Polski. Dokumentacja geograficzno-historyczna, Katowice 2007, s. 72-73.
  7. ↑ StanisławS. Kryciński StanisławS., Przemyśl i Pogórze Przemyskie: przewodnik, Pruszków: Oficyna Wydawnicza Rewasz, 2007, s. 338 .

Bibliografia

  • "Miasta polskie w Tysiącleciu", przewodn. kom. red. Stanisław Pazyra, Zakład Narodowy imienia Ossolińskich, Wrocław - Warszawa - Kraków, 1965-1967
Zobacz w Wikiźródłach Strona:PL Maria Konopnicka-Poezye T. 7 025.jpg

Linki zewnętrzne

  • Stanisławczyk (4), [w:] Słownik geograficzny Królestwa Polskiego, t. XI: Sochaczew – Szlubowska Wola, Warszawa 1890, s. 187 .
  • p
  • d
  • e
Gmina Przemyśl
Wsie
Osada leśna
  • Hołubla
Integralne
części wsi
  • Bażantarnia
  • Chałupki Bełwińskie
  • Debry
  • Garby
  • Helicha
  • Kolonia (Kuńkowce)
  • Kolonia (Ostrów)
  • Kolonia Hermanowska
  • Leśniczówka Grochowce
  • Łazy
  • Malhowska Góra
  • Nad Łąkami
  • Optyń
  • Pod Łuczycami
  • Zalesie (Kuńkowce)
  • Zalesie (Pikulice)