Stefan Andegaweński
 | |
| zarządca Siedmiogrodu | |
| zarządca Chorwacji i Dalmacji | |
| Okres | od 1351 |
|---|---|
| Książę Slawonii | |
| Okres | od 1353 |
| Dane biograficzne | |
| Dynastia | Andegawenowie |
| Data urodzenia | 26 grudnia 1332 |
| Data śmierci | 9 sierpnia 1354 |
| Ojciec | Karol Robert |
| Matka | |
| Rodzeństwo | Karol Andegaweński |
| Żona | Małgorzata Bawarska |
| Dzieci | Elżbieta |
Stefan Andegaweński (ur. 26 grudnia (lub 20 sierpnia) 1332[1], zm. 9 sierpnia 1354[2]) – zarządca (książę) Siedmiogrodu, a później Chorwacji, Dalmacji i Slawonii, jako książę. Piąty i ostatni syn Karola Roberta, króla Węgier i Elżbiety Łokietkówny.
Stefan założył w 1349 roku własny dwór, jako władca Szepes i Sáros. Został następnie mianowany na zarządcę Slawonii, w 1351 otrzymał w zarząd Chorwację i Dalmację. Natomiast od 1353, już z tytułem książęcym, zarządzał Slawonią.
Stefan zmarł w roku 1354 w wyniku nieszczęśliwego upadku z konia. Śmierć Stefana próbuje się wiązać z innymi śmiertelnymi wypadkami, dotykającymi Andegawenów, często w młodym wieku, doszukując się jakiejś choroby genetycznej.
Rodzina
W 1350 roku pojął za żonę Małgorzatę Bawarską, córkę Ludwika IV Wittelsbacha, cesarza rzymskiego[3]. Z tego związku narodziło się dwoje dzieci[3]:
- Elżbieta (1353[2] - przed 6 kwietnia 1380[4]), która przez dłuższy czas, aż do narodzin córki Ludwika Wielkiego Katarzyny była jedyną spadkobierczynią Andegawenów węgierskich. Poślubiła księcia Tarentu i tytularnego cesarza Konstantynopola Filipa II Andegaweńskiego, jednak jedyne dziecko z tego małżeństwa nie przeżyło nawet roku[4].
- Jan (1354 - 1360[2]), który był następcą swego stryja Ludwika Wielkiego[2].
Przypisy
- ↑ Stanisław AndrzejS.A. Sroka Stanisław AndrzejS.A., Genealogia Andegawenów węgierskich, Towarzystwo Naukowe "Societas Vistulana", 2015, ISBN 978-83-61033-83-7, OCLC 924754618 [dostęp 2020-02-17] .
- ↑ a b c d StanisławS. Sroka StanisławS., Genealogia Andegawenów węgierskich, 2015, s. 90,91, ISBN 978-83-61033-83-7 .
- ↑ a b StanisławS. Sroka StanisławS., Genealogia Andegawenów węgierskich, 2015, s. 61-63, ISBN 978-83-61033-83-7 .
- ↑ a b StanisławS. Sroka StanisławS. i inni, Genealogia Andegawenów węgierskich, 2015, s. 103,104, ISBN 978-83-61033-83-7 .
Bibliografia
- Dąbrowski Jan, Andegawenowie węgierscy, w: Ostatnie lata Ludwika Wielkiego. 1370-1382, Kraków 2009.
- Kontler László, The Angevin monarchy, w: A History of Hungary, New York 1999.
- p
- d
- e
| Książęta Siedmiogrodu (w ramach Królestwa Węgier) |
| ||||||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Księstwo Siedmiogrodu (1570-1765) |
| ||||||||||||
| Wielkie Księstwo Siedmiogrodu (1765-1918) |
|
