Strongylophthalmyia ustulata

Strongylophthalmyia ustulata
(Zetterstedt, 1844)
Systematyka
Domena	eukarionty
Królestwo	zwierzęta
Typ	stawonogi
Gromada	owady
Rząd	muchówki
Podrząd	muchówki krótkoczułkie
Infrarząd	łękoryse
Parvordo	Acalyptratae
Nadrodzina	Tanypezoidea
Rodzina	Strongylophthalmyiidae
Rodzaj	Strongylophthalmyia
Gatunek	Strongylophthalmyia ustulata
Systematyka w Wikispecies
Multimedia w Wikimedia Commons

Strongylophthalmyia ustulata – gatunek muchówki z podrzędu krótkoczułkich i rodziny Strongylophthalmyiidae.

Muchówka o ciele długości od 4,6 do 5,2 mm i skrzydle długości od 3,7 do 4,1 mm. Głowa ma czarne: tył czoła, potylicę i trójkąt oczny oraz żółte: resztę czoła, policzki i twarz. Szczecinki na głowie samca są białe lub żółte, zaś u samicy czarne. Na jej chetotaksję składają się m.in.: dwie pary szczecinek orbitalnych, para długich przyoczkowych, dwie pary szczecinki ciemieniowe oraz rozbieżne szczecinki zaciemieniowe. Długie i smukłe głaszczki mają brązowe ubarwienie. Czułki mają długo owłosioną aristę; u samca są żółte, a u samicy jasnobrązowe. Śródplecze jest czarne. Szczecinki śródplecowe i tarczkowe są jasne u samca, a ciemne do czarnych u samicy. Odnóża są żółte z ciemną przepaską wierzchołkową na tylnych udach, a u samicy jeszcze z przyciemnionymi goleniami tylnej pary. Na skrzydle widnieje niewyraźna plama wierzchołkowa. Przezmianki są żółte. Ciemnobrązowy do czarnego odwłok porastają długie, białawe włoski. Samca cechuje rozszerzony u wierzchołka edeagus^[1].

Owad ten zasiedla naturalne lasy z dużą ilością martwego drewna^[1]. Preferuje wilgotne, liściaste i mieszane lasy z osiką, zwłaszcza rosnące nad ciekami wodnymi w rejonach podgórskich i górskich. Na nizinach wybiera chłodniejsze stanowiska np. zacienione przez gęste piętro koron czy strome stoki dolin^[2]. Larwy przechodzą rozwój pod korą butwiejących kłód osiki. W Europie Środkowej owady dorosłe spotyka się od połowy czerwca do drugiej połowy sierpnia^[1][2]. Osobniki dorosłe często przysiadują na większych liściach roślin runa leśnego^[2].

Gatunek o rozsiedleniu transpalearktycznym, rozprzestrzeniony w strefie umiarkowanej Eurazji^[2]. W Europie podawany był z Andory, Austrii, Czech, Estonii, Finlandii, Łotwy, Niemiec, Norwegii, Polski, Rosji, Rumunii, Słowacji, Szwecji, Szwajcarii, Ukrainy, Węgier i, Wielkiej Brytanii^[2][3]. W Azji znany z rosyjskich: Buriacji i obwodu amurskiego, Korei Północnej i Japonii^[1][2]. W Polsce gatunek ten wykazano dotychczas z Pomorza, Sudetów Wschodnich, Babiej Góry, okolic Krakowa, Pienin i Bieszczadów^[1].

Przypisy