Syromalabarski Kościół katolicki

Syromalabarski Kościół katolicki

സിറോ മലബാർ സഭ

Klasyfikacja systematyczna wyznania
Chrześcijaństwo  └ Katolicyzm    └ Katolickie Kościoły Wschodnie
Ustrój kościelny	episkopalizm
Obrządek	malabarski
Zwierzchnik • tytuł zwierzchnika	Raphael Thattil arcybiskup większy Ernakulam-Angamaly
Zasięg geograficzny	Indie
Historia Założyciel(e) św. Tomasz Apostoł Utworzono 52 Wybrzeże Malabarskie (Kerala)
Dane statystyczne  (2018) Wierni 4 251 399[1] Biskupi 54 Księża diecezjalni 4 318 Księża zakonni 3 628 Bracia zakonni 5 659 Siostry zakonne 33 363 Seminarzyści 1 211 Eparchie 34 Parafie 2 942
Multimedia w Wikimedia Commons
Strona internetowa

Syromalabarski Kościół katolicki (mal. സിറോ മലബാർ സഭ) – katolicki Kościół wschodni, sięgający początkami misji św. Tomasza Apostoła, który działał na terenie Indii w I wieku po Chrystusie. Należy do wschodniosyryjskiej tradycji liturgicznej. Liczy około 4,3 mln wiernych, mieszkających w Indiach, głównie na terenie stanu Kerala (starożytny Malabar), a także w mniejszym stopniu w diasporze. Od 1992 roku posiada status Kościoła arcybiskupiego większego. Jest największym Kościołem z grupy tzw. chrześcijan św. Tomasza.

Historia

Kościół Syromalabarski wywodzi się z grupy chrześcijan św. Tomasza, których Portugalczycy spotkali na wybrzeżu Malabaru w 1498 roku. Byli oni w kontakcie wyłącznie z przedstawicielami perskiego Kościoła Wschodu. W związku z tym od VI do XVI wieku stanowili wspólnotę uznającą jurysdykcję biskupów doktryny wyznaczonej przed Soborem Efeskim i duchowe zwierzchnictwo katolikosa-patriarchy Seleucji-Ktezyfonu. Portugalczycy, którzy nie uznali tradycji malabarskich, wprowadzili tradycje łacińskie, podporządkowując tamtejszych chrześcijan łacińskiemu arcybiskupowi Goa – Aleksemu Menezesowi.

W 1559 roku podczas synodu w Diamper, zwołanego przez Menezesa, odwołano szereg tradycji malabarskich, wprowadzając elementy łacińskie tak w liturgii jak i dyscyplinie kościelnej. W wyniku tych zmian, doszło do licznych protestów ze strony wyznawców Kościoła Syromalabarskiego, doprowadziło to do zerwania jedności z Rzymem w 1653 roku, czego konsekwencją było utworzenia Malankarskiego Kościoła Ortodoksyjnego. W roku 1930 z Malankarskiego Kościoła Ortodoksyjnego wyłonił się Syromalankarski Kościół katolicki.

Sytuację załagodzili karmelici, wysłani tam przez papieża Aleksandra VII w roku 1656. Unia została częściowo przywrócona w roku 1662, a karmelici pozostawali kolejnymi biskupami w Kościele syro-malabarskim do roku 1896, kiedy to Rzym utworzył tam trzy wikariaty apostolskie – Triczur, Ernakulam i Czanganaczeri.

W 1923 roku Pius XI dokonał reorganizacji administracyjnej tworząc prowincję kościelną z siedzibą w Ernakulam. Po Soborze Watykańskim II powstały egzarchaty o charakterze misyjnym, przekształcone następnie w diecezje.

Liturgia Kościoła Syromalabarskiego wywodzi się z tradycji chaldejskiej. Językiem liturgicznym jest język malajalam. Niektóre modlitwy i aklamacje zachowano w języku syriackim. Poza Malabarem w użyciu jest też hindi^[2].

Organizacja

Eparchie na terenie Indii:

• metropolia Changanacherry
  • archieparchia Changanacherry
  • eparchia Kanjirapally
  • eparchia Palai
  • eparchia Thuckalay
• metropolia Ernakulam-Angamaly
  • archieparchia Ernakulam-Angamaly
  • eparchia Idukki
  • eparchia Kothamangalam
• metropolia Kottayam
  • archieparchia Kottayam
• metropolia Tellicherry
  • archieparchia Tellicherry
  • eparchia Belthangady
  • eparchia Bhadravathi
  • eparchia Mananthavady
  • eparchia Mandya
  • eparchia Thamarasserry
• metropolia Trichur
  • archieparchia Trichur
  • eparchia Irinjalakuda
  • eparchia Palghat
  • eparchia Ramanathapuram

Eparchie podległe metropoliom łacińskim w Indiach:

• metropolii Agra
  • eparchia Bijnor
  • eparchia Gorakhpur
• metropolii Bhopal
  • eparchia Sagar
  • eparchia Satna
  • eparchia Ujjain
• metropolii Bombaj
  • eparchia Kalyan
• metropolii Gandhinagar
  • eparchia Rajkot
• metropolii Hajdarabad
  • eparchia Adilabad
• metropolii Nagpur
  • eparchia Chanda
• metropolii Raipur
  • eparchia Jagdalpur
• podległe Stolicy Apostolskiej
  • eparchia Faridabad
  • eparchia Hosur
  • eparchia Shamshabad

Egzarchat i eparchie zagraniczne:

• eparchia św. Tomasza Apostoła w Melbourne (Australia)
• eparchia Mississaugi (Kanada)
• eparchia Wielkiej Brytanii
• eparchia św. Tomasza Apostoła w Chicago (USA)

Zwierzchnicy Kościoła

Głową Kościoła syromalabarskiego jest arcybiskup większy Ernakulam-Angamaly. Kolejno na czele Kościoła stali:

• Aloysius Pareparambil (11 sierpnia 1896 – 9 grudnia 1919) – wikariusz apostolski Ernakulam
• Augustine Kandathil (9 grudnia 1919 – 10 stycznia 1956) – wikariusz apostolski Ernakulam, następnie od 21 grudnia 1923 arcybiskup Ernakulam
• Joseph Parecattil (20 lipca 1956 – 30 stycznia 1984) – arcybiskup Ernakulam
  • Sebastian Mankuzhikary (1984 – 1985) – jako administrator apostolski, biskup pomocniczy Ernakulam
• Antony Padiyara (23 kwietnia 1985 – 11 listopada 1996) – arcybiskup Ernakulam, od 1992 podniesiony do rangi arcybiskupa większego Ernakulam-Angamaly
  • Varkey Vithayathil CSsR (19 kwietnia 1997 – 23 grudnia 1999) – jako administrator apostolski, następnie arcybiskup większy Ernakulam-Angamaly
• Varkey Vithayathil CSsR (23 grudnia 1999 – 1 kwietnia 2011) – arcybiskup większy Ernakulam-Angamaly
• George Alencherry (24 maja 2011 – 7 grudnia 2023) – arcybiskup większy Ernakulam-Angamaly
  • Sebastian Vaniyapurackal (2023–2024) – jako administrator apostolski, biskup kurialny Ernakulam-Angamaly
• Raphael Thattil (od 9 stycznia 2024) – arcybiskup większy Ernakulam-Angamaly

Zobacz też

• Sobór Efeski
• Karmelici

Linki zewnętrzne

• Oficjalna strona Kościoła syromalabarskiego

Przypisy