Szablak szkocki

Szablak szkocki
Sympetrum danae[1]
(Sulzer, 1776)
Ilustracja
Samiec
Ilustracja
Młoda samica
Systematyka
Domena

eukarionty

Królestwo

zwierzęta

Typ

stawonogi

Gromada

owady

Podgromada

uskrzydlone

Rząd

ważki

Podrząd

ważki różnoskrzydłe

Nadrodzina

Libelluloidea

Rodzaj

Sympetrum

Gatunek

szablak szkocki

Synonimy
  • Libellula danae Sulzer, 1776[2]
  • Libellula scotica Donovan, 1811[2]
  • Sympetrum pallidistigma Stephens, 1835[2]
  • Libellula nigra Charpentier, 1840[2]
  • Libellula veronensis Charpentier, 1825[2]
  • Libellula nigricula Eversmann, 1836[2]
  • Sympetrum pojarkovi Grigoriev, 1905[2]
  • Sympetrum arcticum Matsumura, 1911[2]
  • Sympetrum matrix Bartenev, 1915[2]
  • Sympetrum verum Bartenev, 1915[2]
Kategoria zagrożenia (CKGZ)[3]

najmniejszej troski
Systematyka w Wikispecies
Multimedia w Wikimedia Commons

Szablak szkocki, szablak czarny (Sympetrum danae) – gatunek ważki różnoskrzydłej, najmniejszy przedstawiciel rodziny ważkowatych (Libellulidae)[4].

Charakterystyka

Osiąga długość 29–34 mm (czasem 35 mm[5]) i rozpiętość skrzydeł 45–54 mm (czasem 55 mm[5]). Wykazuje dymorfizm płciowy[4]. Dojrzałe samce są prawie całkowicie czarne, jedynie na bokach ich tułowia wyróżniają się jasne, ukośne paski. Młode osobniki są żółto-brązowe z czarnymi pasami na bokach tułowia i spodzie odwłoka. Na skrzydłach widnieją typowe dla szablaków zażółcenia[6].

Larwy mają krótkie, krępe ciało o lekko zaznaczonym spłaszczeniu grzbieto-brzusznym. Typową dla nich cechą jest łyżkowata maska zakrywająca przednią część ciała oraz szczeciny na podbródku i głaszczkach wargowych[7].

Występowanie i ekologia

Jest szeroko rozpowszechniony, występuje licznie na północnych obszarach Europy i Azji oraz w Ameryce Północnej. W Polsce spotykany na terenie całego kraju, także w górach[8]. Jest tyrfofilny, zasiedla wody stojące i kwaśne. Preferuje zwłaszcza torfowiska sfagnowe, turzycowiska i śródleśne bagna, obrzeża zbiorników dystroficznych, ale również inne zbiorniki charakteryzujące się bogatą roślinnością[9].

Imagines pojawiają na początku sierpnia, a najliczniej występują w połowie września[10], są drapieżnikami polującymi na inne owady[9], a ich wrogami są głównie ptaki i płazy oraz także pająki[11].

Rozmnażanie

Para ważek w pierścieniu kopulacyjnym

Jak wszystkie ważki, odznacza się skomplikowanymi zachowaniami godowymi. Pojawiający się na terytorium samicy samiec zachęca ją do połączenia się w parę, a następnie przekłada nasienie z otworu płciowego do wtórnego narządu kopulacyjnego. Do kopulacji dochodzi w szczególnej pozycji tak zwanego pierścienia kopulacyjnego. Samiec za pomocą przysadek odwłokowych trzyma za głowę samicę, która zaczepia się odwłokiem o jego narządy kopulacyjne. Samice, nadal połączone w parę z samcem, składają jaja uderzając odwłokiem o powierzchnię wody[4].

Cykl życiowy tego gatunku charakteryzuje się długą diapauzą w stadium jaj i szybkim rozwojem larw, które w poszukiwaniu ofiar przetrząsają osady denne lub zbierają zwierzęta z obrostów peryfitonu[7].

Zobacz też

Przypisy

  1. Sympetrum danae, [w:] Integrated Taxonomic Information System  (ang.).
  2. a b c d e f g h i j D. Paulson, M. Schorr & C. Deliry: World Odonata List. 2022-03-31. [dostęp 2022-04-02]. (ang.).
  3. Sympetrum danae, [w:] The IUCN Red List of Threatened Species  (ang.).
  4. a b c Richard Robinson Askew: The dragonflies of Europe. Harley Books, 2004. ISBN 978-0946589753. (ang.).
  5. a b Jacek Wendzonka. Klucz do oznaczania dorosłych ważek (Odonata) Polski (pdf). „Odonatrix – Biuletyn Sekcji Odonatologicznej Polskiego Towarzystwa Entomologicznego”. 1 (Suplement), czerwiec 2005. ISSN 1733-8239. 
  6. Heiko Bellmann: Ważki. Warszawa: MULTICO Oficyna Wydawnicza, 2010. ISBN 978-83-7073-706-1.
  7. a b H. Heidemann, R. Seidenbusch: Die Libellenlarven Deutschlands und Frankreichs. Handbuch für Exuviensammler. Keltern: Verlag Erna Bauer, 1993. (niem.).
  8. Ewa Miłaczewska: Szablak czarny (szkocki) Sympetrum danae. [w:] wazki.pl [on-line]. [dostęp 2022-05-23].
  9. a b Rafał Bernard, Paweł Buczyński, Grzegorz Tończyk, Jacek Wendzonka: Atlas rozmieszczenia ważek (Odonata) w Polsce. Poznań: Bogucki Wydawnictwo Naukowe, 2009. ISBN 978-83-61320-54-8.
  10. A. Łabędzki. Ważki różnoskrzydłe (Odonata. Anisoptera) jako czynnik redukujący szkodliwą entomofaunę leśną. „Wiadomości Entomologiczne”. 13 (1), 1994. 
  11. Philip S. Corbet: Dragonflies: behaviour and ecology of Odonata. Colchester: Harley Books, 1999. ISBN 978-9004278608. (ang.).
Identyfikatory zewnętrzne (takson):
  • BioLib: 1664
  • EoL: 131110
  • EUNIS: 241336
  • GBIF: 1428334
  • identyfikator iNaturalist: 113503
  • ITIS: 101991
  • NCBI: 197175