Szelężnik Borbasa
 | |||
| Systematyka[1][2] | |||
| Domena | eukarionty | ||
|---|---|---|---|
| Królestwo | rośliny | ||
| Podkrólestwo | |||
| Nadgromada | |||
| Gromada | |||
| Podgromada | |||
| Nadklasa | okrytonasienne | ||
| Klasa | Magnoliopsida | ||
| Nadrząd | astropodobne | ||
| Rząd | jasnotowce | ||
| Rodzina | zarazowate | ||
| Rodzaj | |||
| Gatunek | szelężnik Borbasa | ||
| Nazwa systematyczna | |||
| Rhinanthus borbasii (Dörfl.) Soó Bot. Közlem. 36: 311 1939 | |||
| |||
| |||
Szelężnik Borbasa (Rhinanthus borbasii (Dörfl.) Soó) – gatunek rośliny z rodziny zarazowatych. Występuje w Europie[3]. W Polsce rośnie w rozproszeniu na południu i wschodzie kraju[4].
Morfologia
- Łodyga
- Do 60 cm wysokości[5].
- Liście
- Równowąsko-lancetowate, odstające, ostro, odstająco ząbkowane[5].
- Kwiaty
- Grzbieciste. Korona kwiatu żółta, o długości około 20 mm. Kielich pokryty na brzegu szczecinkowatymi włoskami. Przysadki zaostrzone, nagie, nierówno ząbkowane[5].
- Owoc
- Torebka[5].
Biologia i ekologia
Roślina jednoroczna, półpasożyt. Kwitnie od maja do sierpnia. Rośnie w murawach kserotermicznych[5].
Zagrożenia i ochrona
Roślina umieszczona na polskiej czerwonej liście w kategorii DD (stopień zagrożenia nie może być określony)[6].
Przypisy
- ↑ Michael A.M.A. Ruggiero Michael A.M.A. i inni, A Higher Level Classification of All Living Organisms, „PLOS One”, 10 (4), 2015, art. nr e0119248, DOI: 10.1371/journal.pone.0119248, PMID: 25923521, PMCID: PMC4418965 [dostęp 2020-02-20] (ang.).
- ↑ Peter F.P.F. Stevens Peter F.P.F., Angiosperm Phylogeny Website, Missouri Botanical Garden, 2001– [dostęp 2017-12-27] (ang.).
- ↑ Rhinanthus borbasii na Plants of the World. [dostęp 2017-12-27]. (ang.).
- ↑ Zając A., Zając M.: Atlas rozmieszczenia roślin naczyniowych w Polsce. Kraków: Pracownia Chorologii Komputerowej, Instytut Botaniki, Uniwersytet Jagielloński, 2001. ISBN 978-83-61191-72-8.
- ↑ a b c d e Rutkowski Lucjan: Klucz do oznaczania roślin naczyniowych Polski niżowej. Warszawa: Wyd. Naukowe PWN, 2006. ISBN 83-01-14342-8.
- ↑ Kaźmierczakowa R., Bloch-Orłowska J., Celka Z., Cwener A., Dajdok Z., Michalska-Hejduk D., Pawlikowski P., Szczęśniak E., Ziarnek K.: Polska czerwona lista paprotników i roślin kwiatowych. Polish red list of pteridophytes and flowering plants. Kraków: Instytut Ochrony Przyrody Polskiej Akademii Nauk, 2016. ISBN 978-83-61191-88-9.
