Tony Adams

Wikipedia:Weryfikowalność
Ten artykuł od 2023-09 wymaga zweryfikowania podanych informacji.
Należy podać wiarygodne źródła w formie przypisów bibliograficznych.
Część lub nawet wszystkie informacje w artykule mogą być nieprawdziwe. Jako pozbawione źródeł mogą zostać zakwestionowane i usunięte.
Sprawdź w źródłach: Encyklopedia PWN • Google Books • Google Scholar • Federacja Bibliotek Cyfrowych • BazHum • BazTech • RCIN • Internet Archive (texts / inlibrary)
Dokładniejsze informacje o tym, co należy poprawić, być może znajdują się w dyskusji tego artykułu.
Po wyeliminowaniu niedoskonałości należy usunąć szablon {{Dopracować}} z tego artykułu.
Ten artykuł dotyczy piłkarza i trenera piłkarskiego. Zobacz też: inne osoby o tym imieniu i nazwisku.
Tony Adams
Ilustracja
Pełne imię i nazwisko

Tony Alexander Adams

Data i miejsce urodzenia

10 października 1966
Romford

Wzrost

191 cm

Pozycja

obrońca

Kariera juniorska
Lata Klub
1980–1983 Arsenal FC
Kariera seniorska[a]
Lata Klub Wyst. Gole
1983–2002 Arsenal FC 504 (32)
Kariera reprezentacyjna
Lata Reprezentacja Wyst. Gole
1985–1986  Anglia U-21 5 (1)
1986–1987  Anglia B 15 (7)
1987–2000  Anglia 66 (5)
W sumie: 86 (13)
Kariera trenerska
Lata Drużyna
2003–2004 Wycombe Wanderers
2008–2009 Portsmouth FC
2010–2011 FK Qəbələ
2017 Granada CF
  1. Uwzględniono wyłącznie rozgrywki ligowe.
Multimedia w Wikimedia Commons

Tony Alexander Adams (ur. 10 października 1966 w Romford) – angielski piłkarz i trener piłkarski. Jest znany z tego, że całą piłkarską karierę spędził w jednym klubie - Arsenalu.

Kariera

W 1980 rozpoczął przygodę w Arsenalu od drużyn młodzieżowych. W pierwszej drużynie zadebiutował w wieku 17 lat, w 1983 roku przeciwko Sunderlandowi. W zespole trenera George’a Grahama Adams stał się podporą środkowej obrony drużyny Arsenalu, znanej z wysokich umiejętności w zakresie zastawiania pułapek offsajdowych. Adams był jednym z ojców sukcesów klubu z końca lat 80. i początku lat 90. 1 stycznia 1988 został najmłodszym w historii kapitanem Arsenalu. Opaskę kapitańską nosił przez 14 lat.

Z klubem Adams zdobył cztery mistrzostwa Anglii w latach 1989, 1991, 1998, 2002 zaś w 1994 roku Puchar Zdobywców Pucharów. Zdobył trzy razy Puchar Anglii w latach 1993, 1998, 2002 oraz dwa razy Puchar Ligi Angielskiej w latach 1987 i 1993. Superpuchar Anglii zdobył 4 razy (1991, 1998, 1999, 2002). Adams zaznaczył również swoją obecność w futbolu międzynarodowym. W 1987 zadebiutował w reprezentacji Anglii w meczu przeciwko Hiszpanii, zagrał również na mistrzostwach Europy 1988.

Jednakże w tym samym czasie jego życie było powoli niszczone przez problemy alkoholowe. Adams był kilka razy przyłapywany na bójkach w nocnych lokalach oraz jeździe samochodem pod wpływem alkoholu. W 1990 roku został aresztowany na trzy miesiące po zatrzymaniu przez policję drogową z powodu obecności alkoholu w organizmie.

Międzynarodowa kariera Adamsa, po występach na Euro 1988, była pasmem kolejnych niepowodzeń. W 1990 roku został niespodziewany odsunięty od składu na mistrzostwa świata przez trenera Bobby’ego Robsona. Mistrzostwa Europy 1992 ominęły go z powodu kontuzji. Poprawa rozpoczęła się właśnie w 1992 roku kiedy po rezygnacji z gry w kadrze Gary’ego Linekera Adams został kapitanem drużyny (wespół z Davidem Plattem). Tę funkcję pełnił również na Euro 1996, na których Anglia doszła do półfinału, w którym przegrała po rzutach karnych z Niemcami.

Po Euro 1996 Adams przyznał się, że był alkoholikiem, jednak po leczeniu postanowił zmienić siebie i zaczął ponowną edukację, próbował też uczyć się gry na fortepianie. Do dziś jest jednym z najbardziej znanych bohaterów w Wielkiej Brytanii, którzy wyszli z alkoholizmu. Jego batalia z nałogiem stała się też tematem autobiografii Adamsa, wydanej w maju 1998, życzliwie przyjętej przez krytyków.

Jego powrót do zdrowia pomógł mu w odegraniu znaczącej roli również w zespole Arsenalu po przybyciu do niego francuskiego trenera Arsène'a Wengera we wrześniu 1996 roku. Nowy trener zmienił politykę klubu dotyczącą życia osobistego i diety graczy. Wenger był blisko Adamsa po jego przyznaniu się do choroby, zaś zmiany w klubie prawdopodobnie umożliwiły Adamsowi wydłużenie kariery na jeszcze kilka lat. Adams pozostał kapitanem Arsenalu, z którym zdobył dwa dublety (mistrzostwo Premiership i Puchar Anglii) w 1998 i 2002 roku. Jest on jedynym graczem w historii, który był kapitanem mistrzów Anglii w trzech różnych dekadach.

W międzyczasie trener reprezentacji Anglii Glenn Hoddle przekazał opaskę kapitańską Alanowi Shearerowi w 1996 roku. Decyzja ta zaskoczyła Adamsa i wielu jego fanów. Adams kontynuował jednak reprezentacyjną karierę i pojawił się na Mistrzostwach Świata w 1998 we Francji. Jego ostatnimi występami w drużynie narodowej były mecze na nieudanych dla Anglii Mistrzostwach Europy 2000. Kiedy Shearer zrezygnował z gry w drużynie narodowej, Adams odzyskał opaskę kapitana, jednak wkrótce także porzucił grę w reprezentacji Anglii po przegranej z Niemcami w meczu kwalifikacyjnym do mistrzostw świata w październiku 2000 roku, w ostatnim meczu na stadionie Wembley przed przebudową. Wtedy też zrezygnował z prowadzenia drużyny menedżer Kevin Keegan, a tymczasowy trener Peter Taylor rozpoczął budowę młodszego teamu, pozbywając się wszystkich zawodników powyżej 30 roku życia już przed towarzyskim meczem z Włochami w listopadzie 2000 roku. Opaskę kapitańską po Adamsie przejął David Beckham. Kiedy nowy trener Sven-Göran Eriksson pozostawił ją w rękach Beckhama nic już nie mogło przekonać Adamsa do gry w drużynie narodowej. Oprócz tego pojawił się w Anglii nowy klasowy środkowy obrońca Rio Ferdinand.

Po zdobyciu drugiego dubletu w 2002 roku Adams całkowicie zrezygnował z profesjonalnej gry w piłkę nożną. W Arsenalu rozegrał ogółem 668 meczów (więcej zagrał tylko David O’Leary) i był najbardziej utytułowanym kapitanem w historii klubu. Sam piłkarz zyskał przydomek „Mr. Arsenal”.

Po uzyskaniu stopnia naukowego w dziedzinie sportu na londyńskim uniwersytecie Brunel Adams został menedżerem trzecioligowego klubu Wycombe Wanderers w 2003 roku. W październiku 2004 zrezygnował ze stanowiska z powodów osobistych. 7 lipca 2005 Adams przyjął propozycję trenowania juniorskiej (i rezerwowej) drużyny Feyenoordu Jonge. Ostatnio był trenerem angielskiej drużyny Portsmouth F.C., aż do 9 lutego 2009 roku, kiedy to Adams został zwolniony ze swojego stanowiska.

10 kwietnia 2017 roku został ogłoszony jako nowy trener Hiszpańskiej drużyny Granada CF.

  • p
  • d
  • e

Anglia

  • p
  • d
  • e

Anglia

  • p
  • d
  • e
  • O występie Anglików na mistrzostwach świata 1998 czytaj tutaj.
  • p
  • d
  • e

Anglia

  • p
  • d
  • e
Kariera trenerska
  • p
  • d
  • e
  • Brettell (1898–1901)
  • Blyth (1901–04)
  • Bonney (1904–08)
  • Brown (1911–20)
  • McCartney (1920–27)
  • Tinn (1927–47)
  • Jackson (1947–52)
  • Lever (1952–58)
  • Cox (1958–61)
  • G. Smith (1961–70)
  • Tindall (1970–73)
  • Mortimore (1973–74)
  • St John (1974–77)
  • Dickinson (1977–79)
  • Burrows (1979–82)
  • Campbell (1982–84)
  • Ball (1984–89)
  • Gregory (1989–90)
  • Burrows (1990–91)
  • Barton[A] (1991)
  • J. Smith (1991–95)
  • Fenwick (1995–98)
  • Waldon[A] (1998)
  • Ball (1998–99)
  • McNab[A] (1999–00)
  • Pulis (2000)
  • Claridge (2000–01)
  • Rix (2001–02)
  • Redknapp (2002–04)
  • Zajec (2004–05)
  • Perrin (2005)
  • Jordan[A] (2005)
  • Redknapp (2005–08)
  • Adams & Jordan[A] (2008)
  • Adams (2008–09)
  • Hart (2009)
  • Groves & Woan[A] (2009)
  • Grant (2009–10)
  • Cotterill (2010–11)
  • Whittingham & Gray[A] (2011)
  • Appleton (2011–12)
  • Whittingham (2012–13)
  • Awford[A] (2013)
  • Barker (2013–14)
  • Awford (2014–15)
  • Waddock[A] (2015)
  • Cook (2015–17)
  • Jackett (2017-21)
  • Cowley (2021-23)
  • Bassey [A] (2023)
  • Mousinho (od 2023)
  1. a b c d e f g h i j tymczasowo
  • p
  • d
  • e
  • Cabbarov (2005–2006)
  • Məmmədov (2006–2010)
  • Adams (2010–2011)
  • Kavlak (2011–2012)
  • Məmmədov (2012–2013)
  • Aragon (2013[A])
  • Siomin (2013–2014)
  • Munteanu (2014)
  • Qurbanov (2014[A])
  • Hryhorczuk (2015-2018)
  • Gurbanov (2018-19)
  • Baxşıyev (od 2019)
  1. a b tymczasowo
  • p
  • d
  • e
  • Bonet (1940–41)
  • Bru (1941–43)
  • Plattkó (1943–44)
  • Vidal (1944–45)
  • Cholín (1945–46)
  • Conde (1946–47)
  • Millán[A] (1947)
  • Valderrama (1947–48)
  • Cholín (1948–50)
  • Rubio (1950)
  • Mas (1950–51)
  • Cholín (1951)
  • Mas[A] (1951)
  • Espada (1951–52)
  • Ibáñez (1952–53)
  • Bracero (1953–54)
  • Lelé (1954–55)
  • Ibáñez (1955–56)
  • Álvaro (1956–57)
  • Carmona[A] (1957)
  • Pasarín (1957)
  • Scopelli (1957–59)
  • M. González[A] (1959)
  • Kalmár (1959–60)
  • Argila (1960–61)
  • Trinchant (1961)
  • Herrera (1961–62)
  • Álvaro (1962–63)
  • Millán (1963)
  • Trompi (1963–64)
  • Eizaguirre (1964)
  • Antúnez (1964–65)
  • Kalmár (1965–66)
  • Eizaguirre (1966–67)
  • Ibáñez[A] (1967)
  • Joseíto (1967–68)
  • Domingo (1968–69)
  • Rossi (1969–70)
  • Ibáñez[A] (1970)
  • Joseíto (1970–72)
  • Pasieguito (1972–73)
  • Joseíto (1973–75)
  • Errazquín[A] (1975)
  • Muñoz (1975–76)
  • Núñez (1976)
  • Errazquín[A] (1976–77)
  • Vavá (1977–78)
  • Errazquín (1978)
  • Ben Barek (1978–80)
  • Gento (1980–81)
  • Joseíto (1981)
  • Lalo (1981)
  • Mingorance[A] (1981)
  • Ruiz (1981–82)
  • Ruiz Sosa (1982–83)
  • Mesones (1983–84)
  • Yosu (1984)
  • Pellejero[A] (1984)
  • Naya (1984–85)
  • Pellejero (1985)
  • Peiró (1985–88)
  • Ruiz Sosa (1988)
  • Lalo (1988)
  • Garre[A] (1988)
  • Pachín (1988–89)
  • Crispi (1989)
  • Lalo (1989)
  • J. Díaz (1989–90)
  • Garre (1990–91)
  • Corbacho (1991–92)
  • Parejo (1992)
  • Yosu (1992–94)
  • Barrios (1994)
  • Pellejero[A] (1994)
  • Víctor (1994–95)
  • Crispi (1995)
  • Alcaraz (1995–98)
  • Suárez[A] (1998)
  • Juanjo (1998)
  • Chaparro (1998–99)
  • Mesones (1999–00)
  • I. Díaz (2000)
  • Molina[A] (2001)
  • Lalo (2001)
  • José Ángel Moreno (2001)
  • Muñiz (2001)
  • Blanco (2001–02)
  • Parejo (2002)
  • Rodríguez (2002–04)
  • Maquiles (2004)
  • Vico (2004–05)
  • Kiki (2005)
  • Víctor (2005–06)
  • Višnjić (2006)
  • Víctor (2006–07)
  • Cano (2007–08)
  • Braojos (2008–09)
  • Tomé (2009–10)
  • Fabri (2010–12)
  • Resino (2012)
  • Anquela (2012–13)
  • Alcaraz (2013–14)
  • Caparrós (2014–15)
  • Aguado[A] (2015)
  • Resino (2015)
  • Sandoval (2015–16)
  • J.González (2016)
  • Jémez (2016)
  • Planagumà[A] (2016)
  • Alcaraz (2016–17)
  • Adams (2017)
  • Oltra (2017–18)
  • Portugal (2018)
  • Martínez (2018–21)
  • Moreno (2021–22)
  • Torrecilla[A] (2022)
  • Karanka (2022)
  • López (2022–23)
  • Medina (2023–24)
  • Sandoval (od 2024)
  1. a b c d e f g h i j k l m n o p q tymczasowo
  • p
  • d
  • e
Młody zawodnik roku PFA
Kontrola autorytatywna (osoba):