Michael Owen

Michael Owen

Pełne imię i nazwisko	Michael James Owen
Data i miejsce urodzenia	14 grudnia 1979 Chester
Wzrost	173 cm[1]
Pozycja	napastnik
Kariera juniorska
Lata Klub 1991–1996 Liverpool
Kariera seniorska[a]
Lata Klub Wyst. Gole 1996–2004 Liverpool 216 (118) 2004–2005 Real Madryt 36 (13) 2005–2009 Newcastle United 71 (26) 2009–2012 Manchester United 31 (5) 2012–2013 Stoke City 9 (1) W sumie: 363 (163)
Kariera reprezentacyjna[b]
Lata Reprezentacja Wyst. Gole 1997  Anglia U-20 4 (3) 1997  Anglia U-21 1 (1) 2006–2007  Anglia B 2 (0) 1998–2008  Anglia 89 (40) W sumie: 96 (44)
↑ Aktualne na: 19 maja 2013. Uwzględniono wyłącznie rozgrywki ligowe. ↑ Aktualne na: 3 lipca 2009.
Multimedia w Wikimedia Commons

Michael James Owen (ur. 14 grudnia 1979 w Chester) – angielski piłkarz występujący na pozycji napastnika.

Życiorys

Karierę rozpoczął w Liverpoolu, gdzie pierwszy mecz rozegrał w 1996 roku. Stał się najmłodszym piłkarzem, który: zdobył koronę króla strzelców ligi (18 goli) i strzelił gola w reprezentacji Anglii (27 maja 1998 przeciw Maroku).

Owen zyskał sławę sportową już jako nastolatek, kiedy podczas MŚ we Francji strzelił bramkę po kapitalnej solowej akcji w meczu 1/8 finału przeciwko Argentynie. W sezonie 1998/99 otrzymał nagrodę Sports Personality of the Year (Sportowa Osobowość Roku). Rok 2001 okazał się przełomowym i jednym z najbardziej udanych w karierze napastnika. Liverpool z Anglikiem w składzie zdobył Puchar UEFA, Superpuchar Europy, Puchar Anglii, Puchar Ligi i Tarczę Dobroczynności. We wszystkich finałowych spotkaniach o te trofea Owen wpisywał się na listę strzelców. UEFA doceniła 22–letniego wówczas gracza, honorując go tytułem Piłkarza Roku w Europie.

Napastnik zajął stałe miejsce w narodowej reprezentacji, zdobywając m.in. hat-tricka w meczu przeciwko Niemcom na stadionie olimpijskim w Monachium – Anglicy wygrali wówczas aż 5:1. Na MŚ w Korei i Japonii strzelił dwie bramki i miał jedną asystę. Anglia pożegnała się z mistrzostwami w ćwierćfinale, gdzie nie sprostała Brazylijczykom, przegrywając 1:2 (gola dla Anglii zdobył właśnie Owen). Podczas kolejnego turnieju (EURO 2004) Owen zdobył jednego gola – w przegranym ćwierćfinałowym spotkaniu z Portugalią. Tuż przed startem sezonu 2004/2005 nieoczekiwanie pojawiły się informacje o przejściu Owena do Realu Madryt. Początkowo sądzono, że są to tylko spekulacje, ale transfer został dokonany w ciągu zaledwie 48 godzin. Suma odstępnego za Anglika wyniosła niecałe 9 mln £ plus pomocnik Realu, Antonio Núñez. Dla Liverpoolu Michael Owen wystąpił łącznie 306 razy we wszystkich rozgrywkach, strzelając 179 bramek.

W premierowym i zarazem ostatnim sezonie w Madrycie Anglik zdobył 16 bramek w 45 spotkaniach. Konkurencję do gry w pierwszym składzie stanowili wówczas Raúl czy Ronaldo, stąd też liczba minut spędzonych na boisku była dla Owena niesatysfakcjonująca. W końcu, po długich negocjacjach z kilkoma klubami (m.in. z Liverpoolem), Michael został zakupiony za 16 milionów funtów przez Newcastle United w lecie 2005 roku. Podczas meczu z Tottenhamem w grudniu 2005, Owen zderzył się z bramkarzem drużyny przeciwnej Paulem Robinsonem i złamał palec u nogi, przez co musiał pauzować przez trzy miesiące. Po okresie intensywnej rehabilitacji zawodnik wrócił na boisko na towarzyski mecz reprezentacji Anglii. Po trzech meczach sparingowych, w których Anglik zdobył jedną bramkę, rozpoczęły się mistrzostwa świata w Niemczech. W ostatnim spotkaniu grupowym napastnik źle stanął i zerwał więzadła krzyżowe w prawym kolanie, przez co rehabilitował się kolejne dziesięć miesięcy. Kariera reprezentacyjna Anglika dobiegła końca w 2008 roku – w barwach drużyny narodowej rozegrał 89 spotkań i zdobył 40 goli.

3 lipca 2009 roku został zawodnikiem Manchesteru United na zasadzie wolnego transferu. 29–letni Anglik podpisał dwuletni kontrakt. Debiutancką bramkę zdobył w tym samym miesiącu, w 85. minucie meczu towarzyskiego przeciwko Malaysian XI. Swoim trafieniem Owen dał zwycięstwo United 3:2. Na „Old Trafford” zawodnik spędził trzy sezony – sięgnął z drużyną po mistrzostwo Anglii, Puchar Ligi, a także Tarczę Wspólnoty. W maju 2011 roku był rezerwowym podczas finału Ligi Mistrzów, przegranego przez Manchester United 1:3 z Barceloną na Wembley.

4 września 2012 roku podpisał roczny kontrakt z klubem angielskiej ekstraklasy Stoke City. 19 marca 2013 roku ogłosił, że zakończy karierę po sezonie 2012/2013^[2]. Ostatni mecz rozegrał 19 maja 2013 roku z Southampton.

Życie prywatne

Owen urodził się w Countess of Chester Hospital w Cheshire. Jest synem Janette i Terry'ego Owen. Ma dwóch starszych braci – Andrew i Terry'ego Juniora, starszą siostrę – Karen oraz młodszą siostrę – Lesley.

W czerwcu 2005 roku Michael poślubił Louise Bonsall; dwa lata po narodzinach ich córki – Gemmy Rose (ur. 1.05.2003). Ich syn – James Michael Owen urodził się 6 lutego 2006 roku, natomiast 29 października 2007 roku urodziła się druga córka – Emily May. 26 lutego 2010 roku na świat przyszła trzecia córka Michaela i Louise – Jessica.

Statystyki kariery

^[3]

Sukcesy

Liverpool F.C.

• Puchar Anglii: 2000–01
• Puchar Ligi Angielskiej: 2000–01, 2002–03
• Tarcza Dobroczynności: 2001
• Puchar UEFA: 2000–01
• Superpuchar Europy: 2001

Manchester United

• Mistrzostwo Anglii: 2010–11
• Puchar Ligi Angielskiej: 2009–10
• Tarcza Wspólnoty: 2010
• finał Ligi Mistrzów: 2010–11

Indywidualne

• Najlepszy Młody Piłkarz Premiership (PFA Young Player of the Year) (1): 1998
• Najlepszy Piłkarz Premiership (1): 1998
• Drużyna Roku Premiership (1): 1998
• Król Strzelców Premiership (2): 1998, 1999
• Piłkarz Roku według „World Soccer” (1): 2001
• Złota Piłka (1): 2001
• FIFA 100: 2004
• English Football Hall of Fame: 2014

Uwagi

Przypisy

Linki zewnętrzne

• Oficjalna strona Michaela Owena. michaelowen.com. [zarchiwizowane z tego adresu (2021-01-23)].