Twierdzenie Tellegena

Twierdzenie Tellegena (zasada Tellegena) – jedno z najważniejszych twierdzeń teorii obwodów, stosowane do analizy dowolnych obwodów skupionych. Zostało po raz pierwszy sformułowane w 1952 roku przez holenderskiego elektrotechnika Bernarda Tellegena[1].

Treść twierdzenia

W każdym układzie skupionym suma mocy chwilowych pobieranych przez wszystkie elementy układu jest w każdej chwili równa zeru.

czyli: k = 1 K p k = 0 , {\displaystyle \sum \limits _{k=1}^{K}p_{k}=0,} gdzie K to liczba elementów skupionych, a p k {\displaystyle p_{k}} to moc chwilowa pobierana przez k-ty element[2].

Ze względu na tożsamość powyższego równania względem czasu t , {\displaystyle t,} prawdziwa jest również zależność t k = 1 K p k = 0. {\displaystyle \bigwedge _{t}\sum \limits _{k=1}^{K}p_{k}=0.}

Dowód[3]

Niech prądy gałęziowe i m {\displaystyle i_{m}} oraz napięcia gałęziowe u m {\displaystyle u_{m}} spełniają kolejno pierwsze i drugie prawo Kirchhoffa, a v m {\displaystyle v_{m}} to potencjały poszczególnych węzłów. Wówczas napięcie pomiędzy węzłami k {\displaystyle k} i l {\displaystyle l} jest określone zależnością

u k l = v k v l . {\displaystyle u_{kl}=v_{k}-v_{l}.}

Moc chwilową prądu i k l {\displaystyle i_{kl}} można opisać zależnością

p k l = i k l u k l = i k l ( v k v l ) = i k l v k i k l v l . {\displaystyle p_{kl}=i_{kl}u_{kl}=i_{kl}(v_{k}-v_{l})=i_{kl}v_{k}-i_{kl}v_{l}.}

Wiedząc, że

i k l = i l k , {\displaystyle i_{kl}=-i_{lk},}

otrzymujemy

i k l u k l = i k l v k + i l k v l . {\displaystyle i_{kl}u_{kl}=i_{kl}v_{k}+i_{lk}v_{l}.}

Analogicznie postępujemy dla wszystkich składników sumy u m i m . {\displaystyle \sum u_{m}i_{m}.}

Grupujemy składniki postaci v k j i k j . {\displaystyle v_{k}\sum \limits _{j}i_{kj}.}

Na podstawie I prawa Kirchhoffa

j i k j = 0 , {\displaystyle \sum \limits _{j}i_{kj}=0,}

a więc

u m i m = 0 , {\displaystyle \sum u_{m}i_{m}=0,}

czyli

p m = 0. {\displaystyle \sum p_{m}=0.}

Można też wykazać, że spośród trzech twierdzeń – obu praw Kirchhoffa oraz twierdzenia Tellegena, każde z nich można wyprowadzić z dwóch pozostałych[2].

Wnioski

Twierdzenie Tellegena stanowi zasadę zachowania mocy i energii w układach skupionych. W danej chwili suma mocy pobieranych przez elementy takiego układu jest równa mocy oddawanej przez pozostałe elementy. Zależność k = 1 K p k = 0 {\displaystyle \sum \limits _{k=1}^{K}p_{k}=0} można sprowadzić do zasady zachowania energii, całkując to wyrażenie w przedziale [ t 0 , t 1 ] {\displaystyle [t_{0},t_{1}]} [2]

t 1 t 0 k = 1 K p k d t = k = 1 K t 1 t 0 p k d t = 0. {\displaystyle \int \limits _{t_{1}}^{t_{0}}\sum \limits _{k=1}^{K}p_{k}dt=\sum \limits _{k=1}^{K}\int \limits _{t_{1}}^{t_{0}}p_{k}dt=0.}

Zastosowanie

Twierdzenie Tellegena jest jednym z najogólniejszych twierdzeń w teorii obwodów. Może być stosowane do opisu jakichkolwiek obwodów zbudowanych z elementów skupionych[3], tj. takich, których właściwości i zachowanie można opisać tylko funkcjami czasu[2]. Po uogólnieniu może być również wykorzystywane w analizie topologicznej w innych niż elektronika dziedzinach nauki np. w chemii, fizyce czy biologii[4].

Przypisy

  1. B.D.H. Tellegen. A general network theorem with applications. „Philips Research Reports”. 7, s. 259–269, 1952. Eindhoven: Philips Research Laboratories. (ang.). 
  2. a b c d Jerzy Osiowski, Jerzy Szabatin: Podstawy teorii obwodów. T. 1. Warszawa: Wydawnictwa Naukowo-Techniczne, 2016, s. 42. ISBN 978-83-01-18721-7.
  3. a b Michał Tadeusiewicz: Teoria obwodów. Łódź: Wydawnictwo Politechniki Łódzkiej, 2000, s. 70–72. ISBN 83-87198-97-8.
  4. Tellegen’s Theorem and Thermodynamic Inequalities. [dostęp 2018-04-01]. (ang.).
  • p
  • d
  • e
Wielkości fizyczne
Elementy
Obwód elektryczny
  • pierwsze prawo Kirchhoffa
  • drugie prawo Kirchhoffa
  • twierdzenie Tellegena
  • przekształcenie gwiazda–trójkąt
  • przekształcenie trójkąt–gwiazda
  • prawo Ohma
Metody obliczeniowe
Czwórniki
  • postać impedancyjna
  • postać admitancyjna
  • postać hybrydowa
  • postać hybrydowa odwrotna
  • postać łańcuchowa
  • postać łańcuchowa odwrotna