Wybory do rad narodowych w Polsce w 1984 roku

Wybory do rad narodowych w Polsce w 1984 roku – wybory do rad narodowych w PRL przeprowadzone 17 czerwca 1984 r. na podstawie uchwały Rady Państwa z 16 lutego 1984 r.^[1]

Wybierano radnych do:

• wojewódzkich rad narodowych i
• rad narodowych stopnia podstawowego.

Oficjalne wyniki były następujące^[2]:

• w wyborach do wojewódzkich rad narodowych:
  • w głosowaniu na radnych w 1308 okręgach wyborczych:
    • wzięło udział 74,95% uprawnionych do głosowania,
    • w każdym z okręgów wzięło udział więcej niż połowa uprawnionych do głosowania,
    • głosów nieważnych oddano 394 517;
  • w głosowaniu na radnych z 49 list wojewódzkich:
    • wzięło udział 74,77% uprawnionych do głosowania,
    • na każdą z list głosowało więcej niż połowa uprawnionych do głosowania,
    • głosów nieważnych oddano 364 690;
• w wyborach do rad narodowych stopnia podstawowego:
  • w wyborach do miejskich rad narodowych:
    • wzięło udział 72,61% uprawnionych do głosowania,
    • w każdym z 3 644 okręgów głosowało więcej niż połowa uprawnionych do głosowania,
    • głosów nieważnych oddano 169 045;
  • w wyborach do dzielnicowych rad narodowych:
    • wzięło udział 66,85% uprawnionych do głosowania,
    • w każdym z 526 okręgów głosowało więcej niż połowa uprawnionych do głosowania,
    • głosów nieważnych oddano 91 641;
  • w wyborach do rad narodowych wspólnych dla miasta i gminy:
    • w 6 246 okręgach wyborczych wzięło udział więcej niż połowa uprawnionych, w okręgach tych:
      • wzięło udział 78,34% uprawnionych do głosowania,
      • głosów nieważnych oddano 61 420;
    • w 6 okręgach wyborczych wzięło udział mniej niż połowa uprawnionych:
      • były to okręgi: Brańsk, Poniatowa, Zambrów, Mszana Dolna i Tuchów,
      • w okręgach tych wybory zostały powtórzone,
  • w wyborach do gminnych rad narodowych:
    • w 12 713 okręgach wyborczych wzięło udział więcej niż połowa uprawnionych, w okręgach tych:
      • wzięło udział 77,90% uprawnionych do głosowania,
      • głosów nieważnych oddano 86 506;
    • w 79 okręgach wyborczych wzięło udział mniej niż połowa uprawnionych:
      • spośród tych okręgów najwięcej było w województwach:
        • tarnowskim: Radgoszcz (w 6 okręgach), Wojnicz (6), Tarnów (4), Czchów (3), Wierzchosławice (2), Gromnik (2), Nowy Wiśnicz (2), Rzezawa (2), Szczucin, Wietrzychowice, Zakliczyn, Dębno, Radłów i Bochnia,
        • nowosądeckim: Korzenna (3), Lubień (2), Ochotnica Dolna (2), Kamienica, Łososina Dolna,
        • łomżyńskim: Łomża (3), Kobylin-Borzymy, Mały Płock, Szepietowo,
        • miejskim krakowskim: Koniusza (2), Siepraw,
        • lubelskim: Wąwolnica (2), Garbów,
        • wrocławskim: Długołęka (2), Święta Katarzyna (2),
        • rzeszowskim: Niebylec (2), Hyżne,
        • siedleckim: Mokobody (2), Wiśniew,
        • piotrkowskim: Dłutów (3),
        • płockim: Brudzeń Duży (3),
        • przemyskim: Wiązownica (3),
        • radomskim: Gózd (2)
        • oraz w Turośni Kościelnej, Budzowie, Nozdrzcu i Czarni,
      • w okręgach tych wybory zostały powtórzone.

Tymczasowa Komisja Koordynacyjna NSZZ „Solidarność” przyjęła 23 stycznia 1984 r. Stanowisko w sprawie wyborów do rad narodowych, w którym stwierdziła, że wybory te będą „służyć zniewoleniu społeczeństwa”, określiła warunki autentycznych wyborów, wezwała do bojkotu oraz zaapelowała do struktur związkowych „o podjęcie akcji propagandowej i przygotowanie się do kontroli bojkotu w poszczególnych okręgach”^[3].

Po wyborach TKK opublikowała Stanowisko „Po wyborach” oraz Komunikat nr 1 z 21 czerwca 1984 r., w którym wstępnie podsumowała przebieg, frekwencję, bojkot oraz kontrolę bojkotu wyborów. Według TKK frekwencja wynosiła (m.in.):

• w Krakowie – 38,2%
• we Wrocławiu – 40,3%
• w Warszawie – 57,4%
• w Katowicach – 57,7%.

TKK stwierdziła, że władze sfałszowały wyniki, zawyżając je o 14–20%^[4].

Przypisy