Yoshihiro Takayama
 | |||
| Imię i nazwisko | 高山善廣 Takayama Yoshihiro | ||
|---|---|---|---|
| Data i miejsce urodzenia | 19 września 1966 | ||
| Kariera wrestlera | |||
| Pseudonimy ringowe | Takan Hansen | ||
| Wzrost | 196 cm | ||
| Masa ciała | 125 kg | ||
| Trenerzy | Giant Baba | ||
| Debiut | 28 czerwca 1992 | ||
| Emerytura | 4 maja 2017 | ||
| |||
Yoshihiro Takayama (jap. 高山 善廣 Takayama Yoshihiro; ur. 19 września 1966 w tokijskiej dzielnicy Sumida) – japoński wrestler i zawodnik mieszanych sztuk walk, okazjonalnie aktor. Jest jednym z trzech zawodników (obok Kensuke Sasaki i Keiji Muto), którzy byli posiadaczami trzech głównych mistrzostw w japońskim puroresu: IWGP Heavyweight Championship (New Japan Pro Wrestling), Triple Crown Heavyweight Championship (All Japan Pro Wrestling) i GHC Heavyweight Championship (Pro Wrestling Noah)[1]. W 2003 utrzymywał równocześnie dwa mistrzostwa w tej samej federacji: IWGP Heavyweight Championship i NWF Heavyweight Championship. Jest również uważany za jednego z najtwardszych zawodowych zapaśników i zawodników mieszanych sztuk walk. Międzynarodową sławę zyskał po walce w formule mieszanych sztuk walk z amerykańskim zawodnikiem Donem Frye’m na gali PRIDE 21[2].
Kariera
Początki kariery oraz All Japan Pro Wrestling (1992–2000)
W przeszłości był rugbystą, kendoką i ratownikiem wodnym[3]. Na początku lat 90. zadebiutował w shoot-wrestlingu (walki nieskryptowane scenariuszem, oparte o zasady wolnoamerykanki) w federacji Union of Wrestling Forces International (UWFI). Od 1995 walczył dla New Japan Pro Wrestling (NJPW) i WAR, gdzie wraz z Yoji Anjo i Kenichi Yamamoto uformowali stajnię Golden Cups. Stajnia ta prowadziła rywalizację z drużyną Ookami Gundan, często parodiując Junji Hiratę jako drużyna 200% Machines. Później stajnia odgrywała rolę popowego boysbandu wydając album muzyczny w 1996 roku (patrz: Yoshihiro Takayama#Inne media).
Do All Japan Pro Wrestling trafił w 1997. Prowadził tam rywalizację z Toshiaki Kawadą oraz występował w stajni Triangle of Power u boku Masahito Kahikary i Gary’ego Albrighta. W 1999 został stałym zawodnikiem All Japan Pro Wrestling, tam też zdobył swój pierwszy tytuł mistrzowski (All Asia Tag Team Championship).
Różne federacje wrestlingu i uraz rdzenia kręgowego (2000–2017)
W 2000 przeszedł do federacji Pro Wrestling Noah (NOAH), gdzie zdobył kilka tytułów i wygrywał turnieje puroresu. W 2003 i 2004 wystąpił w ważnym turnieju G1 Climax, jednak nie osiągnął dużego wyniku. Później od 2004 występował w tag teamie z Minoru Suzuki, z którym sięgnął po tytuł IWGP Tag Team Championship, a w marcu 2009 pokonał Great Mutę zdobywając Triple Crown Heavyweight Championship. Od 2010 występował w New Japan Pro Wrestling i Pro-Wrestling Noah. W 2016 przeszedł do DDT Pro-Wrestling, w której występował aż do wypadku w maju 2017.
W dniu 4 maja 2017 uległ poważnemu wypadkowi wykonując manewr sunset flip na Yasu Urano[4]. Takayama został przewieziony do szpitala, gdzie zdiagnozowano u niego „uraz rdzenia kręgowego szyjnego spowodowany zwyrodnieniową spondylozą szyjną”. Na początku sierpnia doniesiono, że kontuzja spowodowała paraliż Takayamy od szyi w dół, kończąc tym samym jego karierę we wrestlingu[5]. Sytuacja Takayamy została podana do wiadomości publicznej na początku września, kiedy ogłoszono, że zawodnik może samodzielnie oddychać, przy czym nadal pozostaje sparaliżowany od ramion w dół i nic nie wskazuje na to, że wyzdrowieje. Federacja DDT i bliski przyjaciel Takayamy – Minoru Suzuki, ogłosili utworzenie fundacji o nazwie „Takayamania”, mającej pomóc zawodnikowi i jego rodzinie w pokryciu kosztów leczenia. Różne promocje wrestlingu w Japonii uruchomiły zbiórki darowizn dla fundacji podczas własnych gal i wydarzeń związanych z wrestlingiem[6].
Mieszane sztuki walki i ich bilans
W mieszanych sztukach walki (MMA) zadebiutował podczas gali Pride 14: Clash of the Titans, która odbyła się 27 maja 2001 w Yokohamie. Sławę w MMA przyniosła mu natomiast walka z Donem Frye’m podczas gali Pride 21: Demolition. Walka ta uchodzi wśród fanów za klasyczną i jedną z najbrutalniejszych, ze względu na jej oryginalny przebieg. Po gongu rozpoczynającym starcie, obaj zawodnicy przyjęli identyczną, agresywną strategię, podobną do walk hokeistów, zamieniając starcie w brutalną bijatykę – okładając się jedną ręką po twarzach, a drugą zaś ręką przytrzymując się wzajemnie za głowę[4]. Ostatnią walkę w MMA stoczył w 2013 roku, choć starcie z Hikaru Sato dyskutowane jest jako walka na zasadach wrestlingu.
| Wynik[7] | Rekord | Przeciwnik | Metoda | Gala | Data | Runda | Czas | Miejsce | Uwagi |
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Wygrana | 1-4 |  Hikaru Sato | KO (slam) | U-Spirits Again | 9 marca 2013 | 1 | 4:26 | Tokio, Japonia | Określana walką na zasadach wrestlingu |
| Przegrana | 0-4 |  Bob Sapp | Submission (dźwignia na staw łokciowy) | Inoki Bom-Ba-Ye 2002 – K-1 vs. Inoki | 31 grudnia 2002 | 1 | 2:16 | Saitama, Japonia | |
| Przegrana | 0-3 | Don Frye | TKO (ciosy pięśćmi) | PRIDE 21: Demolition | 23 czerwca 2002 | 1 | 6:10 | Saitama, Japonia | |
| Przegrana | 0-2 |  Semmy Schilt | KO (ciosy pięśćmi) | PRIDE 18: Cold Fury 2 | 23 grudnia 2001 | 1 | 3:09 | Fukuoka, Japonia | |
| Przegrana | 0-1 | Kazuyuki Fujita | Poddanie (duszenie trójkątne) | PRIDE 14: Clash of the Titans | 27 maja 2001 | 2 | 3:10 | Yokohama, Japonia |
Inne media
Oprócz sportów walki, Takayama sporadycznie zajmował się muzyką i aktorstwem. W 1996 jako część wrestlingowej stajni Golden Cups brał udział w nagraniach albumu muzycznego pt. Golden Cups Present… Oh Taco, zawierającym motywy wejściowe trzech wrestlerów wraz z kilkoma coverami i oryginalnymi piosenkami[8]. W 2009 roku Takayama pojawił się z Rikim Choshu w teledysku do wersji „Love Machine” King RIKI’ego z okazji dziesiątej rocznicy od wydania tego utworu, odgrywając jednego z wrestlerów federacji HUSTLE otaczających King RIKI’ego[9]. Oprócz tego występował w japońskich filmach akcji, a w 2016 pojawił się w roli cameo w amerykańskim filmie historycznym pt. Milczenie.
Filmografia
| Rok[10] | Tytuł | Rola | Uwagi |
|---|---|---|---|
| 2002 | Muscle Heat | Zapaśnik w Muscle Dome | |
| 2002 | Saint Seiya: The Hades Chapter | Canis Major Sirius | głos |
| 2004 | The Calamari Wrestler / Ika resuraa | On sam | cameo |
| 2005 | Nagurimono | Tetsufu | |
| 2005 | Cromartie High – The Movie | Yutaka Takenouchi | |
| 2005 | Crusher Kazuyoshi | On sam/Takayama | |
| 2014 | Tokyo Tribe | Ochroniarz | |
| 2016 | Milczenie | Olbrzymi mężczyzna |
Tytuły i osiągnięcia
- All Japan Pro Wrestling
- All Asia Tag Team Championship (1 raz) – z Takao Omori
- Triple Crown Heavyweight Championship (1 raz)
- World Tag Team Championship (1 raz) – z Takao Omori
- Chō Hanabi Puroresu
- Bakuha-ō Championship (1 raz)
- DDT Pro-Wrestling
- KO-D Tag Team Championship (1 raz) – z Danshoku Dino
- New Japan Pro Wrestling
- IWGP Heavyweight Championship (1 raz)
- IWGP Tag Team Championship (1 raz) – z Minoru Suzuki
- NWF Heavyweight Championship (1 raz)
- Nikkan Sports
- Walka roku (2007) z Kentą Kobashi vs. Mitsuharu Misawa i Jun Akiyama 2 grudnia 2007
- Wrestler roku (2003)
- Pro Wrestling Illustrated
- Sklasyfikowany na 27. miejscu z 500 wrestlerów w rankingu PWI 500 w 2002 roku
- Pro Wrestling Noah
- GHC Heavyweight Championship (1 raz)
- GHC Tag Team Championship (2 razy) – z Takao Omori (1 raz) i Takuma Sano (1 raz)
- Zwycięzca 2 Days Tag Tournament (2011) z Kentą
- Zwycięzca Global League (2010)
- Zwycięzca Global Tag League (2010) – z Takuma Sano
- Zwycięzca Global Tag League (2013) – z Kentą
- Global Tag League Fighting Spirit Award (2014) – z Kentą
- Pro Wrestling Zero1
- NWA Intercontinental Tag Team Championship (1 raz) – z Kohei Sato
- Tenryu Project
- Tenryu Project Six-Man Tag Team Championship (1 raz) – z Tatsutoshi Goto i Daisuke Sekimoto
- Mizuchi-R (2014) – z Ryuichi Kawakami
- Tokyo Sports
- Najlepszy tag team (Best Tag Team Award; 2004) z Minoru Suzuki
- Walka roku (Match of the Year Award; 2002) vs. Yuji Nagata
- Walka roku (Match of the Year Award; 2007) z Kentą Kobashi vs. Jun Akiyama i Mitsuharu Misawa
- Nagroda MVP (MVP Award; 2003)
- Nagroda za wybitny występ (Outstanding Performance Award; 2002)
- Wrestle Association "R"
- WAR World Six-Man Tag Team Championship (1 raz) – z Yoji Anjo & Kenichi Yamamoto
- Wrestling Observer Newsletter
- Najlepszy brawler (Best Brawler; 2002)
- Walka roku (Fight of the Year; 2002) vs. Don Frye
Przypisy
- ↑ Yoshihiro Takayama, Storied Japanese Wrestler And Part Of The Craziest MMA Fight Ever, Is Paralyzed After A Freak Injury, uproxx.com, [dostęp: 2020-02-14].
- ↑ Najbardziej szalona wymiana ciosów w MMA – legendarna walka PRIDE z 2002 roku, mmarocks.pl, [dostęp: 2020-02-14].
- ↑ Jeden na wózku, drugi w „Godzilli”. Rocznica jednej z brutalniejszych walk w historii MMA, sport.tvp.pl, [dostęp: 2020-02-14].
- ↑ a b B. Stachura, Od kultowej walki do dramatu – Yoshihiro Takayama nie składa broni, lowking.pl, [dostęp: 2020-02-14].
- ↑ DAILY UPDATE: TAKAYAMA, G1 STANDINGS, ONITA WORKS CZW, f4wonline.com, [dostęp: 2020-02-14].
- ↑ FOUNDATION LAUNCHED TO ASSIST YOSHIHIRO TAKAYAMA, pwinsider.com, [dostęp: 2020-02-14].
- ↑ Bilans walk na podstawie profilu w bazie sherdog.com, sherdog.com, [dostęp: 2020-02-14].
- ↑ Golden Cups Presents... Oh Taco, wrestlingmedia.ws, [dostęp: 2020-02-14].
- ↑ 竹内力の双子の弟!? RIKI / LOVEマシーン～RIKIバージョン～, youtube.com, [dostęp: 2020-02-14].
- ↑ Yoshihiro Takayama - Filmography w bazie IMDb (ang.), [dostęp: 2020-02-14].
Linki zewnętrzne
- Profile zawodnika na: Online World of Wrestling, WrestlingData, The Internet Wrestling Database CageMatch.
- Strona oficjalna zawodnika. takayama-do.com. [zarchiwizowane z tego adresu (2017-04-30)]. (strona zarchiwizowana), takayama-do, [dostęp: 2020-02-14].
- Yoshihiro Takayama, accelerator3359.com, [dostęp: 2020-02-14].
- p
- d
- e
Posiadacze IWGP Heavyweight Championship
| Mistrzowie uznawani przez New Japan Pro-Wrestling |
| ||||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Mistrzowie uznawani przez Inoki Genome Federation |
- p
- d
- e
Posiadacze IWGP Tag Team Championship
| 1985–1989 |
|
|---|---|
| 1990–1999 |
|
| 2000–2009 |
|
| 2010–2019 |
|
| 2020–2029 |
|
