Zbiór nigdziegęsty

Zbiór A {\displaystyle A} przestrzeni ( X , τ ) {\displaystyle (X,\tau )} nazywa się zbiorem nigdziegęstym wtedy i tylko wtedy, gdy wnętrze domknięcia tego zbioru jest puste:

int cl A = . {\displaystyle \operatorname {int} \;\operatorname {cl} \;A=\emptyset .}

Inaczej mówiąc zbiór ten nie jest gęsty w żadnym otwartym podzbiorze przestrzeni X . {\displaystyle X.}

Definicja formalna

Zbiór A X {\displaystyle A\subseteq X} jest nigdziegęsty w X {\displaystyle X} wtedy i tylko wtedy, gdy w każdym niepustym zbiorze otwartym U {\displaystyle U} można znaleźć niepusty podzbiór otwarty V , {\displaystyle V,} rozłączny z A {\displaystyle A} (tj. V U A {\displaystyle V\subseteq U\setminus A} ).

Własności

  • Rodzina N W D ( X ) {\displaystyle \mathrm {NWD} (X)} wszystkich nigdziegęstych podzbiorów X {\displaystyle X} tworzy właściwy ideał podzbiorów X , {\displaystyle X,} tzn.
jeśli A , B N W D ( X ) , {\displaystyle A,B\in \mathrm {NWD} (X),} to A B N W D ( X ) , {\displaystyle A\cup B\in \mathrm {NWD} (X),} oraz
jeśli A N W D ( X ) {\displaystyle A\in \mathrm {NWD} (X)} i B A , {\displaystyle B\subseteq A,} to B N W D ( X ) , {\displaystyle B\in \mathrm {NWD} (X),} oraz
X N W D ( X ) . {\displaystyle X\notin \mathrm {NWD} (X).}
  • Przeliczalna suma zbiorów nigdziegęstych nie musi być nigdziegęsta: liczby wymierne są przeliczalną sumą jednoelementowych nigdziegęstych podzbiorów prostej rzeczywistej, a tworzą one gęsty podzbiór prostej.
  • Jeśli A Y X {\displaystyle A\subseteq Y\subseteq X} i A {\displaystyle A} jest nigdziegęsty w Y {\displaystyle Y} (tzn. A N W D ( Y ) {\displaystyle A\in \mathrm {NWD} (Y)} gdy Y {\displaystyle Y} jest wyposażone w topologię podprzestrzeni), to A N W D ( X ) . {\displaystyle A\in \mathrm {NWD} (X).}
  • Załóżmy, że A Y X {\displaystyle A\subseteq Y\subseteq X} oraz albo Y {\displaystyle Y} jest gęstym podzbiorem X {\displaystyle X} lub Y {\displaystyle Y} jest otwarty w X . {\displaystyle X.} Wówczas A N W D ( X ) {\displaystyle A\in \mathrm {NWD} (X)} wtedy i tylko wtedy, gdy A N W D ( Y ) . {\displaystyle A\in \mathrm {NWD} (Y).}

Przykłady

  • Każdy skończony podzbiór prostej jest nigdziegęsty.
  • Klasyczny zbiór Cantora jest nigdziegęstym podzbiorem prostej rzeczywistej. Każdy podzbiór prostej który jest homeomorficzny ze zbiorem Cantora jest nigdziegęsty (w R {\displaystyle \mathbb {R} } ).
  • Istnieją nigdziegęste domknięte podzbiory R {\displaystyle \mathbb {R} } które mają dodatnią miarę Lebesgue’a, np. zbiór Cantora otrzymany przez wyrzucanie na kroku n {\displaystyle n} odcinków długości 5 n . {\displaystyle 5^{-n}.}

Uogólnienia

s0-zbiory

Motywowany przez charakteryzację podaną w lemacie, polski matematyk Edward Marczewski wprowadził w 1935 pojęcie ( s 0 ) {\displaystyle (s_{0})} -zbiorów.

Powiemy, że podzbiór A {\displaystyle A} prostej rzeczywistej R {\displaystyle \mathbb {R} } jest ( s 0 ) {\displaystyle (s_{0})} -zbiorem Marczewskiego, jeśli dla każdego doskonałego zbioru P R {\displaystyle P\subseteq \mathbb {R} } można znaleźć jego doskonały podzbiór rozłączny z A . {\displaystyle A.}

Zbiory ( s 0 ) {\displaystyle (s_{0})} tworzą σ {\displaystyle \sigma } -ideał podzbiorów R . {\displaystyle \mathbb {R} .}

Zbiory A-nigdziegęste

W drugiej połowie XX w. wprowadzono wspólne uogólnienie pojęcia zbiorów ( s 0 ) {\displaystyle (s_{0})} i zbiorów nigdziegęstych. Schemat tego uogólnienia może być przedstawiony w sposób następujący.

Niech A {\displaystyle {\mathcal {A}}} będzie pewną rodziną niepustych podzbiorów przestrzeni X . {\displaystyle X.} Powiemy, że zbiór A X {\displaystyle A\subseteq X} jest A {\displaystyle {\mathcal {A}}} -nigdziegęsty jeśli każdy element U A {\displaystyle U\in {\mathcal {A}}} zawiera podzbiór V A {\displaystyle V\in {\mathcal {A}}} rozłączny z A . {\displaystyle A.}

Jeśli A {\displaystyle {\mathcal {A}}} jest rodziną niepustych otwartych podzbiorów X , {\displaystyle X,} to powyższa definicja określa nigdziegęste podzbiory X . {\displaystyle X.} Jeżeli A {\displaystyle {\mathcal {A}}} jest rodziną zbiorów doskonałych, zaś X = R , {\displaystyle X=\mathbb {R} ,} to otrzymujemy z kolei ( s 0 ) {\displaystyle (s_{0})} -zbiory Marczewskiego.

W literaturze matematycznej można spotkać też inne przykłady rodzin A {\displaystyle {\mathcal {A}}} używanych w tym kontekście, niektóre z tych rodzin są związane z forsingami drzewiastymi.

Zobacz też

  • p
  • d
  • e
Topologiczne własności zbiorów