Albin Chalandon

Albin Chalandon

Pełne imię i nazwisko	Albin Paul Henri Chalandon
Data i miejsce urodzenia	11 czerwca 1920 Reyrieux
Data i miejsce śmierci	29 lipca 2020 Paryż
Minister przemysłu Francji
Okres	od maja 1968 do lipca 1968
Przynależność polityczna	Unia Demokratów na rzecz Republiki
Poprzednik	Olivier Guichard
Następca	André Bettencourt
Minister ds. zaopatrzenia i mieszkalnictwa Francji
Okres	od lipca 1968 do lipca 1972
Przynależność polityczna	Unia Demokratów na rzecz Republiki
Poprzednik	Robert Galley
Następca	Olivier Guichard
Minister sprawiedliwości Francji
Okres	od marca 1986 do maja 1988
Przynależność polityczna	Zgromadzenie na rzecz Republiki
Poprzednik	Michel Crépeau
Następca	Pierre Arpaillange
Multimedia w Wikimedia Commons

Albin Paul Henri Chalandon (ur. 11 czerwca 1920 w Reyrieux, zm. 29 lipca 2020 w Paryżu^[1][2]) – francuski polityk, menedżer i urzędnik państwowy, deputowany, minister w różnych resortach.

Życiorys

W okresie II wojny światowej działał w ruchu oporu, w 1944 brał udział w działaniach zbrojnych^[3].

Absolwent Faculté des lettres de Paris, uzyskał dyplom ukończenia specjalistycznych studiów filozoficznych^[4]. Pracował jako inspektor finansowy. W 1946 dołączył do administracji rządu tymczasowego Léona Bluma, później wchodził w skład gabinetu ministra finansów René Mayera. Od 1950 obejmował menedżerskie i dyrektorskie stanowiska w różnych przedsiębiorstwach, m.in. w BNCI-Afrique czy Banque Commerciale de Paris^[4]. Działacz ugrupowań gaullistowskich, był m.in. sekretarzem generalnym Union pour la nouvelle République^[4]. Następnie działał w Unii Demokratów na rzecz Republiki (m.in. jako zastępca sekretarza generalnego), a później w Zgromadzeniu na rzecz Republiki^[1][4].

Od 1967 do 1968, następnie od 1973 do 1976 i w 1986 sprawował mandat deputowanego do Zgromadzenia Narodowego^[1]. Od maja 1968 do lipca 1968 był ministrem przemysłu w rządzie Georges’a Pompidou. Później do lipca 1972 zajmował stanowisko ministra ds. zaopatrzenia i mieszkalnictwa w gabinetach, którymi kierowali Maurice Couve de Murville i Jacques Chaban-Delmas^[5]. Kierował później przedsiębiorstwem paliwowym ERAP (1977–1980) oraz kompanią Elf Aquitaine (1977–1983)^[4]. Od marca 1986 do maja 1988 był ministrem sprawiedliwości w drugim rządzie premiera Jacques’a Chiraca^[5].

Odznaczony Krzyżem Wielkim Legii Honorowej.

Przypisy