Antioch Kantemir

Ten artykuł dotyczy rosyjskiego poety i dyplomaty. Zobacz też: Antioch Cantemir, hospodar Mołdawii.

Antioch Kantemir

Data i miejsce urodzenia	21 września 1708 Konstantynopol
Data i miejsce śmierci	11 kwietnia 1744 Paryż
Ambasador Rosji we Francji
Okres	od 1736 do 1744
Poprzednik	Borys Kurakin
Następca	Heinrich Gross

Antioch Dmitriewicz Kantemir (Kantiemir, ros. Антиох Дмитриевич Кантемир; ur. 21 września 1708 w Konstantynopolu, zm. 11 kwietnia 1744 w Paryżu) – poeta rosyjski związany z dworem Piotra I, dyplomata.

Życiorys

Był synem wielkiego pisarza i zarazem hospodara mołdawskiego Dymitra Kantemira, współpracującego z Rosją podczas wojny rosyjsko-tureckiej 1710-1713, później osiadłego w Rosji. Był orędownikiem klasycyzmu i apologetą osoby Piotra I, popierał zbliżenie kultury rosyjskiej z kulturą europejską. W roku 1731 został rosyjskim posłem w Londynie, a od 1738 w Paryżu, gdzie zetknął się z Monteskiuszem i jego twórczością.

Jest uznawany za protoplastę literatury klasycystycznej w Rosji, jego twórczość jednak nie miała szerokiego wpływu i ograniczała się do wąskich kręgów arystokracji. Pisał klasycystyczne satyry, tłumaczył też na rosyjski literaturę obcą (z łaciny, greki i francuskiego). Jest też autorem nieukończonego apologetycznego poematu wychwalającego czyny Piotra I Petrida oraz drobnych epigramatów i bajek. Był zwolennikiem wiersza sylabicznego i przeciwnikiem reform wersyfikacyjnych Wasilija Triediakowskiego.

Ważniejsze utwory

• 9 satyr – bardziej znane to:
  • Do rozumu swego (К уму своему 1743)
  • Na zawiść i hardość szlachciców nieobyczajnych (На зависть и гордость дворян злонравных)
• poemat epicki Petrida (Петрида), nieukończony
• bajki, epigramaty

Ważniejsze tłumaczenia

• Utwory Anakreonta (z greki)
• Utwory Horacego (z łaciny)
• Rozmowy o wielości światów Bernarda Fontenelle’a (z francuskiego)

Bibliografia

• Bogusław Mucha: Historia literatury rosyjskiej od początków do czasów najnowszych. Wrocław: Ossolineum, 2002. ISBN 83-04-04628-8.brak strony w książce