Antonio Valentín Angelillo

Antonio Valentín Angelillo

Data i miejsce urodzenia	5 września 1937 √
Data i miejsce śmierci	5 stycznia 2018 Siena
Wzrost	178 cm
Pozycja	napastnik
Kariera juniorska
Lata Klub 1952–1955 Arsenal Sarandí
Kariera seniorska[a]
Lata Klub Wyst. Gole 1955 Racing Club 9 (3) 1956–1957 Boca Juniors 34 (16) 1957–1961 Inter Mediolan 113 (68) 1961–1965 Roma 106 (27) 1965–1966 Milan 11 (1) 1966–1967 Lecco 22 (1) 1967–1968 Milan 3 (1) 1968–1969 Genoa 22 (5) 1969–1971 Angelana 19 (3) W sumie: 339 (125)
Kariera reprezentacyjna
Lata Reprezentacja Wyst. Gole 1956–1960  Argentyna 11 (11) 1960–1962  Włochy 2 (1) W sumie: 13 (12)
Kariera trenerska
Lata Drużyna 1969–1971 Angelana 1971–1972 Montevarchi 1972–1973 Chieti 1973–1974 Campobasso 1974–1975 Rimini 1975–1977 Brescia 1977–1978 Reggina 1978–1980 Pescara 1981–1984 Arezzo 1984–1985 Avellino 1985–1986 Palermo 1986–1987 Mantova 1987–1988 Arezzo 1988–1990 FAR Rabat 1989–1990 Maroko 1990–1991 Torres
↑ Uwzględniono wyłącznie rozgrywki ligowe.
Dorobek medalowy
Copa América złoto Peru 1957
Multimedia w Wikimedia Commons

Antonio Valentín Angelillo (ur. 5 września 1937 w Buenos Aires, zm. 5 stycznia 2018 w Sienie) – argentyński piłkarz grający na pozycji napastnika.

W czasie kariery grał dla dwóch reprezentacji – Argentyny i Włoch.

Kariera klubowa

Zawodnik swoje pierwsze kroki w zawodowym futbolu stawiał w klubie Arsenal Sarandí.

W 1955 roku został zawodnikiem Racing Club Avellaneda, skąd po roku przeszedł do Boca Juniors. W 1957 roku Angelillo został zawodnikiem Interu Mediolan. W trakcie gry dla Nerrazurrich został królem strzelców rozgrywek Serie A 1958/59 z rekordowymi 33 bramkami w 33 spotkaniach. Wyczyn ten pozostawał niepobity aż do sezonu 2015/16, kiedy pobił go jego rodak Gonzalo Higuain, zdobywając 35 goli w 38 spotkaniach. Chociaż Angelillo był najlepszym strzelcem Interu, nigdy nie zdobył mistrzostwa Włoch. Nowy trener Interu – Helenio Herrera – wyrzucił go z drużyny ze względu na relację zawodnika z tancerką z klubu nocnego, argumentując, że ma to zły wpływ na zawodnika. Kolejnym klubem zawodnika była stołeczna AS Roma. Tam jego forma strzelecka osłabła, a napastnik zdobył w 106 meczach tylko 27 goli. Później, dwa razy krótko był zawodnikiem A.C. Milanu, dzieląc ten pobyt roczną grą w Lecco, z którym spadł do Serie B.

Karierę piłkarską zakończył w wieku 33 lat jako piłkarz Genoi.

Reprezentacja

W reprezentacji Argentyny Angelillo rozegrał 11 spotakań. Większość z nich podczas zwycięskiego Copa América 1957, podczas którego Angelillo zdobył osiem bramek w sześciu meczach, zostając wicekrólem strzelców turnieju za Omarem Sivorim, z którym później (oraz Humberto Maschio) wyemigrował do kraju przodków – Włoch

Po uzyskaniu włoskiego obywatelstwa rozegrał w reprezentacji Włoch dwa spotkania i zdobył jednego gola.

Po zakończeniu kariery

Tuż po zakończeniu kariery został grającym trenerem Angelany, którą prowadził przez dwa lata.

Następnie, przez wiele lat, prowadził zespołu z drugiej i trzeciej ligi włoskiej oraz reprezentację Maroko.

W latach dziewięćdziesiątych został scoutem Interu Mediolan na Amerykę Południową. Do jego sukcesów należy m.in. odkrycie późniejszej klubowej legendy Javiera Zanettiego.

Śmierć

Antonio Angelillo zmarł 5 stycznia 2018 w szpitalu w Sienie^[1].

Sukcesy

Piłkarz

Klubowe

Roma

• Coppa Italia: 1963–64

Milan

• Serie A: 1967–68
• Puchar Zdobywców Pucharów: 1968

Reprezentacyjne

Argentyna

• Copa América: 1957

Indywidualne

• Król strzelców Serie A: 1958–59 (33 gole)

Trener

Angelana

• Prima Categoria: 1970–71

Arezzo

• Coppa Italia Serie C: 1980–81
• Serie C1: 1981–82

Przypisy

Linki zewnętrzne

• Inter Mediolan – archiwum (wł.)
• Inter Mediolan – strona poświęcona Angelillo
• Angelillo w Boca Juniors. bocampeonweb.com.ar. [zarchiwizowane z tego adresu (2005-05-28)]. (hiszp.)
• Biografia Angelillo. informexeneize.com.ar. [zarchiwizowane z tego adresu (2018-04-08)]. (hiszp.)