Javier Zanetti
Javier Zanetti (2014) | |||||||||||||||||||||
Pełne imię i nazwisko | Javier Adelmar Zanetti | ||||||||||||||||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
Data i miejsce urodzenia | 10 sierpnia 1973 | ||||||||||||||||||||
Wzrost | 178 cm | ||||||||||||||||||||
Pozycja | prawy obrońca, środkowy pomocnik | ||||||||||||||||||||
Kariera juniorska | |||||||||||||||||||||
| |||||||||||||||||||||
Kariera seniorska[a] | |||||||||||||||||||||
| |||||||||||||||||||||
Kariera reprezentacyjna | |||||||||||||||||||||
| |||||||||||||||||||||
| |||||||||||||||||||||
Dorobek medalowy | |||||||||||||||||||||
| |||||||||||||||||||||
| |||||||||||||||||||||
Strona internetowa |
Javier Adelmar Zanetti (wym. [ˈχaβjeɾ saˈneti]; ur. 10 sierpnia 1973 w Buenos Aires) – argentyński piłkarz, który występował na pozycji prawego obrońcy i środkowego pomocnika. Obecnie pełni funkcję wiceprezydenta Interu Mediolan.
Przez większość kariery był zawodnikiem Interu Mediolan, w którym występował w latach 1995–2014, a w latach 2001–2014 był kapitanem zespołu. Z 858 meczami jest zawodnikiem z największą liczbą spotkań dla Interu[1]. Z mediolańską drużyną zdobył pięciokrotnie Mistrzostwo Włoch, cztery Puchary Włoch, cztery Superpuchary Włoch, a w sezonie 2009/2010 Ligę Mistrzów UEFA. W sezonie 1997/1998 zdobył Puchar UEFA, a 2010 Klubowe mistrzostwo świata. Został wybrany w 2004 przez Pelé do FIFA 100[2]. Jego numer „4” został zastrzeżony przez Inter[3]. Przez Mediolan został uhonorowany za działalność społeczną nagrodą Ambrogino d’Oro. Jest ambasadorem Olimpiad Specjalnych.
Z 143 meczami dla seniorskiej reprezentacji Argentyny był rekordzistą pod względem liczby występów, a obecni jest na trzeciej pozycji[4]. Finalista Copa América 2004 i 2007 oraz Pucharu Konfederacji 1995 i 2005. Uczestnik Mistrzostw Świata 1998 i 2002.
Ze względu na swoją siłę i umiejętności, po przyjeździe do Włoch Zanetti otrzymał pseudonim Il Trattore (traktor).
Wczesne życie
Javier Adelmar Zanetti urodził się w Buenos Aires jako syn Rodolfo Ignacio Zanettiego i Violety Bonazzoli. Drugie imię otrzymał po lekarzu, który uratował mu życie, gdy będąc noworodkiem miał problemy z oddychaniem[5]. Dorastał w portowej dzielnicy Dock Sud. Pracował w sklepie spożywczym kuzyna, pomagał swojemu ojcu w wielu pracach (m.in. w murarstwie[6]), rozwijając jednocześnie swoją pasję i umiejętności gry w piłkę nożną na przedmieściach Buenos. Zanetti ma friulijskie pochodzenie po pradziadku, który pochodził z Sacile we Friuli[7]. Dzięki temu łatwo otrzymał włoskie obywatelstwo.
Kariera zawodnicza
Kariera klubowa
Liga Argentyńska
Zanetti został odrzucony przez młodzieżową drużynę CA Independiente, którego był fanem, i podpisał kontrakt z klubem Talleres RdE, grającym wówczas w drugiej lidze argentyńskiej. W barwach Albirrojo zadebiutował 22 sierpnia 1992 w meczu z Instituto Córdoba[8]. Po rozegraniu 33 spotkań szybko przeniósł się do drużyny Banfield grającej w Argentyńskiej Primera División.
W drużynie Banfield zadebiutował 12 września 1993 roku w meczu derbowym przeciwko River Plate. Jego pierwszy zawodowy gol na najwyższym szczeblu rozgrywek w Argentynie padł 29 września 1993 roku, a więc zaledwie 17 dni po debiucie w meczu z Newell’s Old Boys (1-1). Jego bardzo dobre występy zostały zauważone przez Daniela Passarellę i w 1994 roku Zanetti otrzymał powołanie i zagrał pierwszy mecz w reprezentacji Argentyny. W tym samym roku zainteresowane Javierem były zespoły River Plate i Boca Juniors, jednak Zanetti został w Banfield, a rok później został sprowadzony do Interu Mediolan przez Massima Morattiego razem ze Sebastianem Rambertem. Był to jeden z pierwszych zawodników sprowadzonych do zespołu z Mediolanu przez Morattiego. Kwota transferu wyniosła 6,5 mln euro[9].
Inter Mediolan
Javier Zanetti zadebiutował w zespole z Mediolanu 27 sierpnia 1995 roku w meczu przeciwko zespołowi Vicenzy Calcio. Odkąd gra w klubie zdobył w zespołem Nerazzurrich 16 tytułów: Puchar UEFA 1998, gdzie w finale zdobył piękną bramkę po strzale spoza pola karnego, Puchar Włoch 2005, 2006, 2010, 2011 Superpuchar Włoch 2005, 2006, 2008 (zdobył decydującego gola w serii rzutów karnych w meczu o Superpuchar Włoch 2008 w meczu przeciwko AS Roma) i 2010 oraz pięć tytułów mistrza Włoch za sezony 2005/2006, 2006/2007, 2007/2008, 2008/2009 oraz 2009/2010 i najważniejsze Klubowe Mistrzostwo Świata 2010. Argentyńczyk został pierwszym kapitanem włoskiego klubu, który powiódł swój klub do zwycięstwa w Pucharze Europy, Pucharze Włoch i w lidze. W ciągu swej przygody z Interem pracował z 20 szkoleniowcami. Do Zanettiego należy także klubowy rekord pod względem liczby gier w kolejnych meczach (149).
Pierwsze trafienie dla Nerazzurrich Il Trattore zaliczył w meczu z US Cremonese rozegranym 3 grudnia 1995[10] r. Temu samemu zespołowi trafił także swego drugiego gola 6 kwietnia 1996 r. 12 września rozegrał pierwsze spotkanie w europejskich pucharach w ramach Pucharu UEFA z AC Lugano (1:1). Przed sezonem 1998/1999 został kapitanem Interu, gdyż Giuseppe Bergomi postanowił zakończyć swą karierę. W grudniu 1998 r. strzelił swego pierwszego gola w Lidze Mistrzów w meczu ze Sturmem Graz. W związku z przyjściem do Interu Maicona w 2006 r. Il Capitano bywał często przesuwany do linii pomocy w której świetnie się odnalazł.
27 września 2006 roku w meczu przeciwko Bayernowi Monachium Zanetti wystąpił po raz 500. w barwach drużyny Nerazzurich. 5 listopada strzelił gola w ligowej potyczce z Ascoli Calcio. 22 listopada 2006 rozegrał 100 spotkanie w europejskich pucharach (mecz ze Sportingiem). W kwietniu 2007 r. otrzymał National Giuseppe Prisco Award. 27 lutego 2008 zdobył wyrównującą bramkę w ligowym spotkaniu na szczycie z AS Roma. 24 września 2008 w meczu przeciwko US Lecce Zanetti mógł świętować swój 600. występ w zespole Interu Mediolan. Przez dwanaście lat, od 17 lutego 1999 r. (mecz Pucharu Włoch z Parmą) do 3 grudnia 2011 (mecz ligowy z Udinese Calcio)[11], nie był karany czerwoną kartką. W sezonie 2007/2008 nie otrzymał nawet jednej żółtej kartki.
22 maja 2010 roku wraz z Interem wygrał Ligę Mistrzów, pokonując w finale Bayern Monachium. Był to jego 700. mecz w klubie. Latem 2010 przedłużył umowę z klubem do czerwca 2013 r. Na mocy jej postanowień otrzymywał 2,5 mln euro rocznie[12]. 20 listopada 2010 r. dzięki trafieniu w spotkaniu z Tottenhamem stał się najstarszym strzelcem bramki w Lidze Mistrzów. Miał wówczas 37 lat i 71 dni.
11 maja 2011 r. podczas pucharowego meczu z Romą zagrał w 1000 oficjalnym spotkaniu piłkarskim. 20 września 2011 r. pobił osiągnięcie Giuseppe Bergomiego i został rekordzistą Interu pod względem liczby rozegranych meczów ligowych. 23 sierpnia 2012 roku Javier Zanetti wystąpił w meczu Inter Mediolan vs. FC Vaslui. Rozegrał wówczas swój 800. mecz w barwach Interu Mediolan[13]. 10 marca 2013 r. zaliczył w spotkaniu z Bologną (0:1) 600 występ ligowy dla Interu[14]. W meczu z FC Parma, rozegranym 21 kwietnia, wystąpił po raz 1100 w oficjalnym spotkaniu, co jest 4 wynikiem w historii[15]. 28 kwietnia w 17 minucie meczu z US Palermo doznał zerwania ścięgna Achillesa[16]. 12 czerwca 2013 Inter za pośrednictwem swej oficjalnej strony internetowej poinformował o przedłużeniu z Zanettim umowy do 30 czerwca 2014[17]. W 2014 roku, Javier Zanetti postanowił zakończyć karierę piłkarską.
Kariera reprezentacyjna
W kadrze wystąpił po raz pierwszy w listopadzie 1994, za czasów gry w Banfield. Został wtedy powołany przez Daniela Passarellę na mecz z reprezentacją Chile i zagrał całe 90 minut. Swoją pierwszą bramkę dla reprezentacji Zanetti zdobył 22 czerwca 1995 roku w meczu przeciwko Słowacji (6-0). Javier Zanetti jest piłkarzem posiadającym najwięcej występów w historii reprezentacji Argentyny. Był członkiem srebrnej drużyny z Igrzysk Olimijskich w Atlancie. Występował na Mundialu 1998 i Mundialu 2002. Bramka Il Capitano na 2:2 w meczu Argentyny z Anglią na MŚ w 1998 r. spowodowała, że doszło do dogrywki, a planowany zamach na prokuratora Marka Kopacza nie powiódł się, gdyż podłożony pod jego samochodem ładunek wybuchowy eksplodował za wcześnie[18]. Swój setny występ w barwach reprezentacji Zanetti świętował w półfinałowej potyczce Pucharu Konfederacji 2005 przeciwko reprezentacji Meksyku. Javier został wybrany wówczas piłkarzem meczu. Z wielkim niezrozumieniem przyjęto decyzję, iż Zanetti nie pojedzie na mistrzostwa świata 2006, pomimo że występował w meczach eliminacyjnych. José Pekerman w jego miejsce powołał Lionela Scaloniego. W turniejach o Puchar Ameryki brał udział w latach: 1995, 1999, 2004 i 2007. Po zakończeniu reprezentacyjnej kariery przez Roberta Ayalę przejął po nim kapitańską opaskę. Rekordzistą reprezentacji Argentyny pod względem ilości występów został 17 listopada 2007 r. w meczu z Boliwią. Wskutek decyzji nowego trenera kadry Argentyny – Diego Maradony, stracił na rzecz Javiera Mascherano opaskę kapitańską. Pomimo zwycięstwa w Lidze Mistrzów Zanetti nie został powołany do kadry na Mistrzostwa Świata w RPA. Maradona wolał postawić na Ariela Garcé, co wywołało wielką falę oburzenia. W wyjściowej jedenastce jego miejsce zajął Jonás Gutiérrez z grającego w Championship Newcastle United. Po Mundialu powrócił do zespołu. Ostatnim spotkaniem w reprezentacji Zanettiego był mecz z Urugwajem rozegrany 16 lipca 2011 r. na Copa América 2011.
Styl gry
Nominalną pozycją Javiera Zanettiego jest prawa obrona. "Il Capitano" potrafi jednak grać na lewej obronie, a także jako środkowy i prawy pomocnik, co czyni go zawodnikiem niezwykle wszechstronnym. Zanetti jest piłkarzem wyjątkowo wytrzymałym i odpornym na kontuzje, co potwierdza liczba jego występów w kolejnych sezonach. Ponadto Argentyńczyk potrafi znakomicie przyspieszyć, prowadzić piłkę i jej nie stracić, co w trakcie swej długiej kariery niejednokrotnie wykorzystywał. Nie jest jednak piłkarskim wirtuozem. Odznacza się wielką charyzmą oraz czystą grą, gdyż kartki otrzymuje jedynie incydentalnie[19]. Bramki i asysty zdarzają się Zanettiemu okazjonalnie.
Sukcesy
Klubowe
- Inter Mediolan
- Mistrzostwo Włoch (5): 2006, 2007, 2008, 2009, 2010
- Puchar Włoch (4): 2005, 2006, 2010, 2011
- Liga Mistrzów: 2010
- Puchar UEFA: 1998
- Klubowe Mistrzostwa Świata: 2010
- Superpuchar Włoch (4): 2005, 2006, 2008, 2010
Reprezentacyjne
- Złoto na Igrzyskach Panamerykańskich: 1995
- Srebro na Igrzyskach Olimpijskich: 1996
- 2. miejsce na Copa América: 2004, 2007
- 2. miejsce na Pucharze Konfederacji: Puchar Konfederacji 1995 , Puchar Konfederacji 2005
- Kirin Cup: 2003
Indywidualne
- FIFA 100
- Pallone d'Argento: 2002
- FIFA Team of the Year 2009: nominacja
- “Loyalty and Critics”: 2013
- Jedenastka roku Serie A według "La Gazzetta dello Sport": 2007[20]
- National Giuseppe Prisco Award: 2007
- San Siro Gentleman Awards – Gentelman roku: 2013[21]
- Nagroda Senatora Daniele Turaniego: 2009
- Nagroda Facchettiego: 2012
Życie prywatne
W 1992 roku wówczas dziewiętnastoletni Zanetti poznał czternastoletnią córkę nauczyciela uniwersyteckiego – Paulę De La Fuente, która siedem lat później została jego żoną. Żyją obecnie nad jeziorem Como w Moltrasio, a wcześniej mieszkali w Cernobio i prowadzą własną restaurację o nazwie "El Gaucho" w Mediolanie. Razem z żoną, która jest fotografką, założył organizację charytatywną: Fundację PUPI (Por Un Piberío Integrado), a razem z Estebanem Cambiassem Leoni di Potrero, która zajmuje się pomocą dzieciom zaczynającym przygodę z piłką. Il Capitano jest ambasadorem FIFA w Argentynie projektu SOS Children’s Villages. 11 czerwca 2005 roku urodziła się córka Javiera Zanettiego o imieniu Sol. 27 lipca 2008 urodził się syn Ignacio, a 9 maja 2012 Tomas. Piłkarz Interu ma również starszego brata Sergio Zanettiego, również piłkarza. Javier Zanetti jest głęboko wierzącym katolikiem, pomagał nawet Wesleyowi Sneijderowi w jego nawróceniu. Zawsze przed wejściem na boisko wykonuje znak krzyża. 25 kwietnia 2013 był gościem papieża Franciszka, który gościł go na prywatnej, godzinnej audiencji. Zanetti w prezencie podarował Ojcu Świętemu swoją koszulkę z numerem 4, opaskę kapitańską z flagami Włoch, Argentyny i Watykanu oraz inicjałami Papieża, książkę poświęconą Inter Campus ze specjalną dedykacją Massimo Morattiego, tabliczkę Fundacji PUPI oraz proporczyk z herbem Papieża Franciszka[22].
W 2003 uczestniczył w nagraniu piosenki Pazza Inter. W 2007 r. wziął udział w nagraniu hiszpańskojęzycznej wersji włoskiej piosenki "Parole parole", która postanowiła nagrać włoska piosenkarka Mina. W maju 2010 r. wziął udział razem z Angelo Palombo w indonezyjskiej wersji "Idola" wykonując utwór "Piu Bella Cosa" Ramazzottiego[23]. Jest admiratorem talentu Laury Pausini, Erosa Ramazzottiego i Los Piojos z Argentyny oraz The Beatles.
Pani Zanetti odpowiadając na pytanie o tajemnicę długowieczności męża powiedziała, że jest on patologicznym śpiochem, który może usnąć nawet na stojąco, a nie zbudzi go nawet skaczące po nim dziecko[19]. Jego obsesją są własne włosy, które mogą dotknąć jedynie jego dzieci. Lęk przed wyłysieniem skłonił go do spania w specjalnym czepku, który dostarcza do cebulek witaminy[24]. W 2009 r. wydał swą autobiografię Capitano e gentiluomo[25]. W 2011 została wydana przez Skirę 757 Record di fedeltà – I giorni di Zanetti. W 2010 wystąpił w filmie dokumentalnym Piergorgia Gaya Niente Paura[26].
Rekordy
- Najwięcej meczów w turnieju Copa América (22),
- Najwięcej meczów dla Interu (857),
- Najwięcej meczów w Serie A bez przerwy (137),
- Najwięcej meczów dla Interu w europejskich pucharach (160),
- 2. zawodnik pod względem liczby meczów derbowych Mediolanu (46),
- 2. piłkarz pod względem liczby spotkań w Serie A (611),
- Obcokrajowiec z największą ilością meczów w Serie A (611),
- Najwięcej występów w Lidze Mistrzów jako kapitan (82),
Statystyki
Klubowe
Klub | Sezon | Kraj | Rozgrywki | Mecze | Bramki | Asysty |
---|---|---|---|---|---|---|
Tallares | 1992/1993 | Argentyna | Primera B Nacional Argentina | 33 | 1 | |
Banfield | 1993/1994 | Primera División | 37 | 1 | ||
1994/1995 | 29 | 3 | ||||
Razem | 66 | 4 | ||||
Inter Mediolan | 1995/1996 | Włochy | Serie A | 32 | 2 | |
1996/1997 | 33 | 3 | ||||
1997/1998 | 28 | 0 | ||||
1998/1999 | 34+2[27] | 3+0 | ||||
1999/2000 | 34+1[28] | 1+0 | ||||
2000/2001 | 29 | 0 | 0 | |||
2001/2002 | 33 | 0 | 0 | |||
2002/2003 | 31 | 1 | 0 | |||
2003/2004 | 34 | 0 | 0 | |||
2004/2005 | 35 | 0 | 0 | |||
2005/2006 | 27 | 0 | 0 | |||
2006/2007 | 36 | 1 | 1 | |||
2007/2008 | 38 | 1 | 2 | |||
2008/2009 | 37 | 0 | 1 | |||
2009/2010 | 37 | 0 | 1 | |||
2010/2011 | 35 | 0 | 2 | |||
2011/2012 | 34 | 0 | 3 | |||
2012/2013 | 33 | 0 | 1 | |||
2013/2014 | 12 | 0 | 1 | |||
Razem | 615 | 12 | 11 | |||
Łącznie w Serie A | 66 | 4 | - | |||
Ogółem | 711 | 17 | 11 |
Reprezentacyjne
Reprezentacja Argentyny | ||
---|---|---|
Rok | Mecze | Gole |
1994 | 3 | 0 |
1995 | 15 | 1 |
1996 | 6 | 0 |
1997 | 4 | 0 |
1998 | 9 | 2 |
1999 | 11 | 0 |
2000 | 7 | 0 |
2001 | 9 | 0 |
2002 | 6 | 0 |
2003 | 8 | 1 |
2004 | 14 | 1 |
2005 | 10 | 0 |
2006 | 0 | 0 |
2007 | 15 | 0 |
2008 | 11 | 0 |
2009 | 8 | 0 |
2010 | 2 | 0 |
2011 | 7 | 0 |
Razem | 145 | 5 |
Spotkania reprezentacyjne i bramki | |||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|
# | Data | Miejsce | Rywal | Wynik | Rozgrywki | Bramki | Czas gry |
1994 | |||||||
1 | 16 listopada | Estadio Nacional de Chile, Santiago | Chile | 3–0 | Mecz towarzyski | ||
2 | 21 grudnia | Estadio José Amalfitani, Buenos Aires | Rumunia | 1–0 | |||
3 | 27 grudnia | Estadio Monumental, Buenos Aires | Jugosławia | 1–0 | |||
1995 | |||||||
4 | 8 stycznia | King Fahd Stadium, Rijad | Japonia | 5–1 | 1995 King Fahd Cup | ||
5 | 10 stycznia | Nigeria | 0–0 | ||||
6 | 13 stycznia | Dania | 0–2 | ||||
7 | 14 lutego | Estadio Malvinas Argentinas, Mendoza | Bułgaria | 4–1 | Mecz towarzyski | ||
8 | 13 maja | Ellis Park, Johannesburg | Południowa Afryka | 1–1 | |||
9 | 31 maja | Estadio Olímpico Chateau Carreras, Córdoba | Peru | 1–0 | |||
10 | 14 czerwca | Estadio Gigante de Arroyito, Rosario | Paragwaj | 2–1 | |||
11 | 22 czerwca | Estadio Malvinas Argentinas, Mendoza | Salwador | 6–0 | 1 | ||
12 | 30 czerwca | Estadio Centenario, Quilmes | Australia | 2–0 | |||
13 | 8 lipca | Estadio Parque Artigas, Paysandú | Boliwia | 2–1 | Copa América 1995 | ||
14 | 11 lipca | Estadio Parque Artigas, Paysandú | Chile | 4–0 | |||
15 | 17 lipca | Estadio Atilio Paiva Olivera, Rivera | Brazylia | 2–2 | |||
16 | 20 września | Estadio Vicente Calderón, Madryt | Hiszpania | 1–2 | Mecz towarzyski | ||
17 | 11 października | Estadio Monumental, Buenos Aires | Kolumbia | 0–0 | |||
18 | 8 listopada | Brazylia | 0–1 | ||||
1996 | |||||||
19 | 24 kwietnia | Estadio Monumental, Buenos Aires | Boliwia | 3–1 | eliminacje do MŚ 1998 | ||
20 | 2 czerwca | Estadio Olímpico Atahualpa, Quito | Ekwador | 0–2 | |||
21 | 20 czerwca | Estadio San Martín, Tucumán | Polska | 2–0 | Mecz towarzyski | ||
22 | 7 lipca | Estadio Nacional, Lima | Peru | 0–0 | eliminacje do MŚ 1998 | ||
23 | 1 września | Estadio Monumental, Buenos Aires | Paragwaj | 1–1 | |||
24 | 15 grudnia | Chile | 1–1 | ||||
1997 | |||||||
25 | 6 lipca | Estadio Defensores del Chaco, Asunción | Paragwaj | 2–1 | eliminacje do MŚ 1998 | ||
26 | 20 lipca | Estadio Monumental, Buenos Aires | Wenezuela | 2–0 | |||
27 | 10 września | Estadio Nacional de Chile, Santiago | Chile | 2–1 | |||
28 | 12 września | Estadio Monumental, Buenos Aires | Urugwaj | 0–0 | |||
1998 | |||||||
29 | 29 kwietnia | Maracanã, Rio de Janeiro | Brazylia | 1–0 | Mecz towarzyski | ||
30 | 14 maja | Estadio Olímpico Chateau Carreras, Córdoba | Bośnia i Hercegowina | 5–0 | 1 | ||
31 | 19 maja | Estadio Malvinas Argentinas, Mendoza | Chile | 1–0 | |||
32 | 25 maja | Estadio Monumental, Buenos Aires | Południowa Afryka | 2–0 | |||
33 | 14 czerwca | Stadium Municipal, Tuluza | Japonia | 1–0 | MŚ 1998 | 90 | |
34 | 21 czerwca | Parc des Princes, Paryż | Jamajka | 5–0 | 90 | ||
35 | 26 czerwca | Stade Chaban-Delmas, Bordeaux | Chorwacja | 1–0 | 66 | ||
36 | 30 czerwca | Stade Geoffroy-Guichard, Saint-Étienne | Anglia | 2–2 | 1 | 120 | |
37 | 4 lipca | Stade Vélodrome, Marsylia | Holandia | 1–2 | 90 | ||
1999 | |||||||
38 | 31 marca | Amsterdam ArenA, Amsterdam | Holandia | 1–1 | Mecz towarzyski | 90 | |
39 | 9 czerwca | Soldier Field, Chicago | Meksyk | 2–2 | |||
40 | 13 czerwca | RFK Stadium, Waszyngton | Stany Zjednoczone | 0–1 | |||
41 | 26 czerwca | Estadio José Amalfitani, Buenos Aires | Litwa | 0–0 | |||
42 | 1 lipca | Estadio Feliciano Cáceres, Luque | Ekwador | 3–1 | Copa América 1999 | ||
43 | 4 lipca | Estadio Feliciano Cáceres, Luque | Kolumbia | 0–3 | |||
44 | 11 lipca | Estadio Antonio Sarubbi, Ciudad del Este | Brazylia | 1–2 | |||
45 | 4 września | Estadio Monumental, Buenos Aires | Brazylia | 2–0 | Mecz towarzyski | ||
46 | 7 września | Estádio Beira-Rio, Porto Alegre | Brazylia | 2–4 | |||
47 | 13 października | Estadio Olímpico Chateau Carreras, Córdoba | Kolumbia | 2–1 | |||
48 | 17 listopada | Estadio Ramón Sánchez Pizjuán, Sewilla | Hiszpania | 2–0 | |||
2000 | |||||||
49 | 23 lutego | Stadion Wembley, Londyn | Anglia | 0–0 | Mecz towarzyski | 90 | |
50 | 29 marca | Estadio Monumental, Buenos Aires | Chile | 4–1 | eliminacje do MŚ 2002 | ||
51 | 26 kwietnia | Estadio José Romero, Maracaibo | Wenezuela | 4–0 | |||
52 | 4 czerwca | Estadio Monumental, Buenos Aires | Boliwia | 1–0 | |||
53 | 29 czerwca | Estadio El Campín, Bogotá | Kolumbia | 3–1 | |||
54 | 19 lipca | Estadio Monumental, Buenos Aires | Ekwador | 2–0 | |||
55 | 26 lipca | Estádio do Morumbi, São Paulo | Brazylia | 1–3 | |||
2001 | |||||||
56 | 28 lutego | Stadio Olimpico, Rzym | Włochy | 2–1 | Mecz towarzyski | ||
57 | 28 marca | Estadio Monumental, Buenos Aires | Wenezuela | 5–0 | eliminacje do MŚ 2002 | ||
58 | 25 kwietnia | Estadio Hernando Siles, La Paz | Boliwia | 3–3 | |||
59 | 3 czerwca | Estadio Monumental, Buenos Aires | Kolumbia | 3–0 | |||
60 | 15 sierpnia | Estadio Olímpico Atahualpa, Quito | Ekwador | 2–0 | |||
61 | 5 września | Estadio Monumental, Buenos Aires | Brazylia | 2–1 | |||
62 | 7 października | Estadio Defensores del Chaco, Asunción | Paragwaj | 2–2 | |||
63 | 8 listopad | Estadio Monumental, Buenos Aires | Peru | 2–0 | |||
64 | 14 listopada | Estadio Centenario, Montevideo | Urugwaj | 1–1 | |||
2002 | |||||||
65 | 27 marca | Stade des Charmilles, Genewa | Kamerun | 2–2 | Mecz towarzyski | ||
66 | 17 kwietnia | Gottlieb-Daimler-Stadion, Stuttgart | Niemcy | 1–0 | 90 | ||
67 | 2 czerwca | Stadion Kashima, Kashima | Nigeria | 1–0 | MŚ 2002 | 90 | |
68 | 7 czerwca | Sapporo Dome, Sapporo | Anglia | 0–1 | 90 | ||
69 | 12 czerwca | Miyagi Stadium, Rifu | Szwecja | 1–1 | 90 | ||
70 | 20 listopada | Stadion Saitama, Saitama | Japonia | 2–0 | Mecz towarzyski | 90 | |
2003 | |||||||
71 | 12 lutego | Amsterdam ArenA, Amsterdam | Holandia | 0–1 | Mecz towarzyski | 90 | |
72 | 8 czerwca | Nagai Stadium, Osaka | Japonia | 4–1 | 1 | 90 | |
73 | 11 czerwca | Seul World Cup Stadium, Seul | Korea Południowa | 1–1 | |||
74 | 16 lipca | Estadio Ciudad de La Plata, La Plata | Urugwaj | 2–2 | |||
75 | 6 września | Estadio Monumental, Buenos Aires | Chile | 2–2 | eliminacje MŚ 2006 | ||
76 | 9 września | Estadio Olímpico, Caracas | Wenezuela | 3–0 | |||
77 | 15 listopada | Estadio Monumental, Buenos Aires | Boliwia | 3–0 | |||
78 | 19 listopada | Estadio Metropolitano, Barranquilla | Kolumbia | 1–1 | |||
2004 | |||||||
79 | 28 kwietnia | Stade Mohamed V, Casablanca | Maroko | 1–0 | Mecz towarzyski | ||
80 | 2 czerwca | Estádio Mineirão, Belo Horizonte | Brazylia | 1–3 | eliminacje MŚ 2006 | ||
81 | 27 czerwca | Orange Bowl Stadium, Miami | Kolumbia | 0–2 | Mecz towarzyski | ||
82 | 30 czerwca | Giants Stadium, East Rutherford | Peru | 2–1 | |||
83 | 7 lipca | Estadio Elías Aguirre, Chiclayo | Ekwador | 6–1 | Copa América 2004 | 90 | |
84 | 10 lipca | Meksyk | 0–1 | 90 | |||
85 | 13 lipca | Estadio Miguel Grau, Piura | Urugwaj | 4–2 | 90 | ||
86 | 17 lipca | Estadio Elías Aguirre, Chiclayo | Peru | 1–0 | 90 | ||
87 | 20 lipca | Estadio Nacional, Lima | Kolumbia | 3–0 | 90 | ||
88 | 25 lipca | Brazylia | 2–2 | 120 | |||
89 | 4 września | Estadio Monumental, Lima | Peru | 3–1 | eliminacje MŚ 2006 | ||
90 | 9 października | Estadio Monumental, Buenos Aires | Urugwaj | 4–2 | 1 | ||
91 | 13 października | Estadio Nacional de Chile, Santiago | Chile | 0–0 | |||
92 | 17 listopada | Estadio Monumental, Buenos Aires | Wenezuela | 3–2 | |||
2005 | |||||||
93 | 9 lutego | Esprit Arena, Düsseldorf | Niemcy | 2–2 | Mecz towarzyski | 90 | |
94 | 30 marca | Estadio Monumental, Buenos Aires | Kolumbia | 1–0 | eliminacje MŚ 2006 | ||
95 | 4 czerwca | Estadio Olímpico Atahualpa, Quito | Ekwador | 0–2 | |||
96 | 8 czerwca | Estadio Monumental, Buenos Aires | Brazylia | 3–1 | |||
97 | 15 czerwca | RheinEnergieStadion, Kolonia | Tunezja | 2–1 | Puchar Konfederacji 2005 | 12 | |
98 | 18 czerwca | Frankenstadion, Norymberga | Australia | 4–2 | 90 | ||
99 | 21 czerwca | Niemcy | 2–2 | 90 | |||
100 | 26 czerwca | AWD-Arena, Hanower | Meksyk | 1–1 | 120 | ||
101 | 29 czerwca | Waldstadion, Frankfurt | Brazylia | 1–4 | 90 | ||
102 | 12 listopada | Stade de Genève, Genewa | Anglia | 2–3 | Mecz towarzyski | ||
2007 | |||||||
103 | 7 lutego | Stade de France, Paryż | Francja | 1–0 | Mecz towarzyski | ||
104 | 2 czerwca | St. Jakob-Park, Bazylea | Szwajcaria | 1–1 | |||
105 | 5 czerwca | Camp Nou, Barcelona | Algieria | 4–3 | 90 | ||
106 | 28 czerwca | Estadio José Romero, Maracaibo | Stany Zjednoczone | 4–1 | Copa América 2007 | 90 | |
107 | 2 lipca | Kolumbia | 4–2 | 90 | |||
108 | 5 lipca | Estadio Metropolitano, Barquisimeto | Paragwaj | 1–0 | 90 | ||
109 | 8 lipca | Peru | 4–0 | 90 | |||
110 | 11 lipca | Polideportivo Cachamay, Puerto Ordaz | Meksyk | 3–0 | 90 | ||
111 | 15 lipca | Estadio José Romero, Maracaibo | Brazylia | 0–3 | 90 | ||
112 | 22 sierpnia | Ullevaal Stadion, Oslo | Norwegia | 1–2 | Mecz towarzyski | 90 | |
113 | 11 września | MCG, Melbourne | Australia | 1–0 | 90 | ||
114 | 13 października | Estadio Monumental, Buenos Aires | Chile | 2–0 | eliminacje MŚ 2010 | 90 | |
115 | 16 października | Estadio José Romero, Maracaibo | Wenezuela | 2–0 | 90 | ||
116 | 17 listopada | Estadio Monumental, Buenos Aires | Boliwia | 3–0 | 90 | ||
117 | 20 listopada | Estadio El Campín, Bogotá | Kolumbia | 1–2 | 90 | ||
2008 | |||||||
118 | 26 marca | Cairo International Stadium, Kair | Egipt | 2–0 | Mecz towarzyski | 90 | |
119 | 4 czerwca | Qualcomm Stadium, San Diego | Meksyk | 4–1 | 90 | ||
120 | 8 czerwca | Giants Stadium, East Rutherford | Stany Zjednoczone | 0–0 | 14 | ||
121 | 15 czerwca | Estadio Monumental, Buenos Aires | Ekwador | 1–1 | eliminacje MŚ 2010 | 90 | |
122 | 18 czerwca | Estádio Mineirão, Belo Horizonte | Brazylia | 0–0 | 90 | ||
123 | 20 lipca | Stadion Dynama Mińsk, Mińsk | Białoruś | 0–0 | Mecz towarzyski | 90 | |
124 | 6 września | Estadio Monumental, Buenos Aires | Paragwaj | 1–1 | eliminacje MŚ 2010 | 90 | |
125 | 10 września | Estadio Monumental, Lima | Peru | 1–1 | 90 | ||
126 | 11 października | Estadio Monumental, Buenos Aires | Urugwaj | 2–1 | 90 | ||
127 | 15 października | Estadio Nacional de Chile, Santiago | Chile | 0–1 | 90 | ||
128 | 19 listopada | Hampden Park, Glasgow | Szkocja | 1–0 | Mecz towarzyski | 90 | |
2009 | |||||||
129 | 11 lutego | Stade Vélodrome, Marsylia | Francja | 2–0 | Mecz towarzyski | 90 | |
130 | 28 marca | Estadio Monumental, Buenos Aires | Wenezuela | 4–0 | eliminacje MŚ 2010 | 90 | |
131 | 1 kwietnia | Estadio Hernando Siles, La Paz | Boliwia | 1–6 | 90 | ||
132 | 6 czerwca | Estadio Monumental, Buenos Aires | Kolumbia | 1–0 | 45 | ||
133 | 10 czerwca | Estadio Olímpico Atahualpa, Quito | Ekwador | 0–2 | 90 | ||
134 | 12 sierpnia | Stadion Lokomotiwu Moskwa, Moskwa | Rosja | 3–2 | Mecz towarzyski | 90 | |
135 | 5 września | Estadio Gigante de Arroyito, Rosario | Brazylia | 1–3 | eliminacje MŚ 2010 | 90 | |
136 | 9 września | Estadio Defensores del Chaco, Asunción | Paragwaj | 0–1 | 90 | ||
2010 | |||||||
137 | 7 września | Estadio Monumental, Buenos Aires | Hiszpania | 4–1 | Mecz towarzyski | 90 | |
138 | 17 listopada | Khalifa International Stadium, Doha | Brazylia | 1–0 | 90 | ||
2011 | |||||||
139 | 9 lutego | Stade de Genève, Genewa | Portugalia | 2–1 | Mecz towarzyski | 61 | |
140 | 26 marca | MetLife Stadium, East Rutherford | Stany Zjednoczone | 1–1 | 90 | ||
141 | 20 czerwca | Estadio Monumental, Buenos Aires | Albania | 4–0 | 90 | ||
142 | 1 lipca | Estadio Ciudad de La Plata, La Plata | Boliwia | 1–1 | Copa América 2011 | 90 | |
143 | 6 lipca | Estadio Estanislao López, Santa Fe | Kolumbia | 0–0 | 90 | ||
144 | 11 lipca | Estadio Olímpico Chateau Carreras, Córdoba | Kostaryka | 3–0 | 90 | ||
145 | 16 lipca | Estadio Estanislao López, Santa Fe | Urugwaj | 1–1 | 120 |
Rozgrywek
- Serie A: 603 meczów, 12 bramek
- Puchar Włoch: 76 meczów, 3 gole
- Superpuchar Włoch: 7 występów
- Liga Mistrzów UEFA: 105 meczów, 2 gole
- Puchar UEFA: 57 meczów, 3 gole
- Klubowe Mistrzostwa Świata: 2 występy, 1 gol
- Copa América: 22 mecze
- Mistrzostwa Świata: 8 meczów, 1 gol
- Puchar Konfederacji: 8 występów
Przypisy
- ↑ Wirtualna PolskaW.P. Media Wirtualna PolskaW.P., #DzialoSieWSporcie: Wzruszające pożegnanie długowiecznego Zanettiego [online], sportowefakty.wp.pl, 10 maja 2020 [dostęp 2023-08-22] (pol.).
- ↑ Pele's list of the greatest [online], 4 marca 2004 [dostęp 2023-08-22] (ang.).
- ↑ Numer Zanettiego zastrzeżony [online], Transfery.info, 29 kwietnia 2015 [dostęp 2023-08-22] (pol.).
- ↑ Lionel Messi z kolejnym rekordem, prześcignął legendę [online], Przegląd Sportowy Onet [dostęp 2023-08-22] (pol.).
- ↑ Zanetti. "O telemóvel só aparece depois da cabina telefónica e do faxe". 10.09.2011. [dostęp 2013-07-21]. [zarchiwizowane z tego adresu (2011-09-19)]. (port.).
- ↑ Javier Zanetti – Superman niewidzialny [online], sport.pl [dostęp 2017-11-24] (pol.).
- ↑ Zanetti manda baci al Friuli. 20.12.1997. [dostęp 2013-07-21]. (wł.).
- ↑ 1000 veces Zanetti. lanacion.com.ar. [dostęp 2013-05-18]. (hiszp.).
- ↑ Javier Zanetti, [w:] baza Transfermarkt (zawodnicy–transfery) [dostęp 2020-11-30] .
- ↑ Javier Zanetti, [w:] baza Transfermarkt (zawodnicy–występy : 1995/1996) [dostęp 2020-12-05] .
- ↑ Z czuba.pl – inny serwis sportowy. Nikiforzy polskiego dziennikarstwa sportowego [online], tv.zczuba.pl [dostęp 2017-11-24] (pol.).
- ↑ Rewolucji w Interze ciąg dalszy – FcInter.pl [online], fcinter.pl [dostęp 2017-11-24] .
- ↑ Jacek Żytnicki: Osiemset razy Zanettiego. Na spalonym. [dostęp 2012-11-21]. (pol.).
- ↑ 600 występ Zanettiego – FcInter.pl [online], fcinter.pl [dostęp 2017-11-24] .
- ↑ 1100 meczów Zanettiego! – intermediolan.com [online], intermediolan.com [dostęp 2017-11-24] (ang.).
- ↑ OFICJALNE: przeklęty sezon – intermediolan.com [online], intermediolan.com [dostęp 2017-11-24] (ang.).
- ↑ Oficjalne: Zanetti przedłużył kontrakt. 12 czerwca 2013. [dostęp 2013-06-12]. (pol.).
- ↑ SportowyBar – aktualne informacje ze świata sportu – WP SportoweFakty [online], babol.pl [dostęp 2017-11-24] (pol.).
- ↑ a b Javier Zanetti – intermediolan.com [online], intermediolan.com [dostęp 2017-11-24] (ang.).
- ↑ Jedenastka roku wg."La Gazzetta dello Sport" – FcInter.pl [online], fcinter.pl [dostęp 2017-11-24] .
- ↑ Zanetti, Kovacić, Milito i Moratti nagrodzeni. [dostęp 2013-05-16]. (pol.).
- ↑ Javier Zanetti na audiencji u Papieża Franciszka – intermediolan.com [online], intermediolan.com [dostęp 2017-11-24] (ang.).
- ↑ SportowyBar – aktualne informacje ze świata sportu – WP SportoweFakty [online], babol.pl [dostęp 2017-11-24] [zarchiwizowane z adresu 2012-05-29] (pol.).
- ↑ alkosport.pl [online], alkosport.pl [dostęp 2020-03-07] [zarchiwizowane z adresu 2014-02-27] .
- ↑ Zanetti e i tifosi per "Capitano e Gentiluomo". 20.05.09 / 22:11. [dostęp 20.05.09]. (wł.).
- ↑ Niente paura (2010) – Full Cast & Crew – IMDb [online], imdb.com [dostęp 2017-11-24] .
- ↑ Mecze barażowe
- ↑ Mecz barażowy
Bibliografia
- Felieton Rafała Steca
Linki zewnętrzne
- Javier Zanetti w bazie National Football Teams (ang.)
- p
- d
- e
- p
- d
- e
- p
- d
- e
- p
- d
- e
- p
- d
- e
- p
- d
- e
- p
- d
- e
- p
- d
- e
|
- p
- d
- e
- p
- d
- e
- p
- d
- e
- p
- d
- e
- p
- d
- e
- Treccani: javier-zanetti
- Olympedia: 23972