Athalassocarida
| Athalassocarida | |
| Lozano-Fernandez et alli, 2019 | |
| Okres istnienia: kambr–dziś PreꞒ Ꞓ O S D C P T J K Pg N Q 538.8/0 538.8/0 | |
 Przekopnica długowidełkowa z gromady skrzelonogów | |
 Przedstawiciele różnych rzędów owadów, od lewego górnego rogu zgodnie z ruchem wskazówek zegara: wujek żółtaczek (muchówka), Rhinotia hemistictus (chrząszcz), turkuć podjadek (prostoskrzydły), osa dachowa (błonkówka), Opodiphthera eucalypti (motyl), pluskwiak z podrodziny Harpactorinae | |
| Systematyka | |
| Domena | |
|---|---|
| Królestwo | |
| Podkrólestwo | |
| Nadtyp | |
| Typ | |
| (bez rangi) | Pancrustacea |
| (bez rangi) | Altocrustacea |
| (bez rangi) | Allotriocarida |
| (bez rangi) | Athalassocarida |
Athalassocarida – klad stawonogów obejmujący skrzelonogi, łopatonogi i sześcionogi (owady, skoczogonki, widłogonki i pierwogonki).
Monofiletyzm tego kladu potwierdzają molekularne analizy filogenetyczne: von Reumonta i innych z 2012[1], Schwentnera i innych z 2017[2], Schwentnera i innych z 2018[3] oraz Lozano-Fernandeza i innych z 2019[4]. Nazwa Athalassocarida wprowadzona została dlań w ostatniej z wymienionych prac[4]. Monofiletyzmowi Athalassocarida przeczą natomiast wyniki analiz: Regiera i innych z 2005[5], Regiera i innych z 2010[6] oraz Oakleya i innych z 2013[7].
Według wyników analiz von Reumonta i innych z 2012, Schwentnera i innych z 2017 i 2018 oraz Lozano-Fernandeza i innych z 2019 w obrębie Athalassocarida pozycję bazalną zajmują skrzelonogi, natomiast łopatonogi i sześcionogi tworzą siostrzany dlań klad Labiocarida[1][2][3][4].
Badania metodą zegara molekularnego przeprowadzone przez Schwentnera i innych w 2017 wskazują, że rozejście się linii skrzelonogów i Labiocarida miało miejsce na przełomie ediakaru i kambru, natomiast rozejście się linii łopatonogów i sześcionogów nastąpiło w późnym kambrze lub wczesnym ordowiku[2].
Uproszczony kladogram Pancrustacea wg Lozano-Fernandeza z 2019[4], spójny z wynikami Schwentnera z 2017[2]
|
Uproszczony kladogram Pancrustacea wg Oakleya i innych z 2013[7] (nie rozpoznano Athalassocarida)
|
Przypisy
- ↑ a b Bjoern M. von Reumont; Ronald A. Jenner; Matthew A. Wills; Emiliano Dell'Ampio; Günther Pass; Ingo Ebersberger; Benjamin Meyer; Stefan Koenemann; Thomas M. Iliffe; Alexandros Stamatakis; Oliver Niehuis; Karen Meusemann; Bernhard Misof. Pancrustacean phylogeny in the light of new phylogenomic data: support for Remipedia as the possible sister group of Hexapoda. „Molecular Biology and Evolution”. 29 (3), s. 1031–1045, 2012. DOI: 10.1093/molbev/msr270.
- ↑ a b c d Martin Schwentner, David J. Combosch, Joey Pakes Nelson, Gonzalo Giribet. A Phylogenomic Solution to the Origin of Insects by Resolving Crustacean-Hexapod Relationships. „Current Biology”. 27, s. 1–7, 2017. Elsevier. DOI: 10.1016/j.cub.2017.05.040.
- ↑ a b M. Schwentner, S. Richter, D.C. Rogers, G. Giribet. Tetraconatan phylogeny with special focus on Malacostraca and Branchiopoda: highlighting the strength of taxonspecific matrices in phylogenomics. „Proc. R. Soc. B.”. 285 (1885), 2018.
- ↑ a b c d Jesus Lozano-Fernandez, Mattia Giacomelli, James F. Fleming, Albert Chen, Jakob Vinther, Philip Francis Thomsen, Henrik Glenner, Ferran Palero, David A. Legg, Thomas M. Iliffe, Davide Pisani, Jørgen Olesen. Pancrustacean Evolution Illuminated by Taxon-Rich Genomic-Scale Data Sets with an Expanded Remipede Sampling. „Genome Biol. Evol.”. 1 (8), s. 2055-2070, 2019. DOI: 10.1093/gbe/evz097.
- ↑ J.C. Regier; J. W. Shultz; R. E. Kambic. Pancrustacean phylogeny: hexapods are terrestrial crustaceans and maxillopods are not monophyletic. „Proceedings of the Royal Society B.”. 272 (1561), s. 395–401, 2005. DOI: 10.1098/rspb.2004.2917.
- ↑ Jerome C. Regier; Jeffrey W. Shultz; Andreas Zwick; April Hussey; Bernard Ball; Regina Wetzer; Joel W. Martin; Clifford W. Cunningham. Arthropod relationships revealed by phylogenomic analysis of nuclear protein-coding sequences. „Nature”. 463 (7284), s. 1079–1083, 2010. DOI: 10.1038/nature08742.
- ↑ a b Todd H. Oakley; Joanna M. Wolfe; Annie R. Lindgren; Alexander K. Zaharoff. Phylotranscriptomics to bring the understudied into the fold: monophyletic ostracoda, fossil placement, and pancrustacean phylogeny. „Molecular Biology and Evolution”. 30 (1). s. 215–233. DOI: 10.1093/molbev/mss216.
