 |
| Data i miejsce urodzenia | 21 marca 1935
Middlesbrough |
| Data i miejsce śmierci | 20 września 2004
Derby |
| Pozycja | napastnik |
| Kariera juniorska |
| Lata | Klub | | 1951–1953 | Middlesbrough | | 1953–1955 | Billingham Synthonia | |
| Kariera seniorska[a] |
| Lata | Klub | Wyst. | Gole | | 1955–1961 | Middlesbrough | 213 | (197) | | 1961–1964 | Sunderland | 61 | (54) | | | W sumie: | 274 | (251) | |
| Kariera reprezentacyjna |
| |
| Kariera trenerska |
| |
- ↑ Uwzględniono wyłącznie rozgrywki ligowe.
|
 | Multimedia w Wikimedia Commons | |
 | Cytaty w Wikicytatach | |
Brian Clough (ur. 21 marca 1935 w Middlesbrough, zm. 20 września 2004 w Derby) – angielski piłkarz oraz trener piłkarski.
Życiorys
Był napastnikiem w lidze angielskiej; dla zespołów Middlesbrough i Sunderland strzelił 254 bramek w 271 meczach. Dwukrotnie reprezentował Anglię w meczach międzypaństwowych (nie zdobył gola). W wieku 29 lat doznał kontuzji, która zakończyła jego karierę zawodniczą. Zajął się wówczas pracą trenerską; od 1967 prowadził (z Peterem Taylorem w roli swojego asystenta) drużynę Derby County. W ciągu dwóch lat Derby uzyskało awans do ekstraklasy, a w 1972 po raz pierwszy w historii zdobyło mistrzostwo Anglii; w kolejnym sezonie Clough doprowadził Derby County do półfinału Pucharu Europy, ulegając dopiero Juventusowi.
W 1973 Clough popadł w konflikt z kierownictwem klubu (wielokrotnie wypowiadał się krytycznie w telewizji o pracy szefów Derby) i złożył rezygnację z prowadzenia Derby County; został zatrudniony przez Leeds United, ale nie utrzymał posady, zwolniony zaledwie po 44 dniach. W Leeds naraził się prezesom i drużynie ostrą krytyką metod szkoleniowych swojego poprzednika, Dona Revie. Jednocześnie przerwana została wieloletnia współpraca z Peterem Taylorem, który podjął pracę w Brighton & Hove Albion.
W styczniu 1975 nowym pracodawcą Clougha został klub Nottingham Forest F.C.; trener przebudował zespół, tradycyjnie opierając się na sprawdzonych i zaufanych zawodnikach oraz dokonując serii udanych transferów (sprowadził m.in. bramkarza Petera Shiltona), wkrótce także (1976) namówił ponownie do współpracy Taylora. W 1977 Nottingham Forest powróciło do ekstraklasy (w chwili przejmowania drużyny przez Clougha była ona w dolnej połowie II-ligowej tabeli), a rok później zdobyło mistrzostwo Anglii oraz Puchar Ligi. Clough ponownie stanął przed szansą prowadzenia ekipy w Pucharze Europy; tym razem udało mu się zdobyć trofeum (już w pierwszej rundzie Nottingham wyeliminowało obrońcę Pucharu, Liverpool, a w finale uporało się z Malmö FF). Także w sezonie 1979/1980 Puchar Europy przypadł ekipie Nottingham Forest (rywalem finałowym był Hamburger SV). Nie powiodła się obrona Pucharu w kolejnym sezonie - Nottingham zostało wyeliminowane w I rundzie przez CSKA Sofia.
Clough zdobył z Nottingham ponadto trzy razy Puchar Ligi (1979, 1989, 1990) oraz dotarł do finału Pucharu Anglii w 1991 (przegrywając decydujący mecz z Tottenhamem). W 1984 asystent Peter Taylor odszedł do pracy z Derby County - od tamtej pory Clough i Taylor nie rozmawiali ze sobą. Clough pozostał trenerem Nottingham do 1993, kiedy klubowi nie udało się uniknąć spadku z ekstraklasy. W ostatnich latach pracy trenerskiej miał kłopoty z chorobą alkoholową.
Był kontrowersyjną postacią w futbolu brytyjskim. Nie bał się kontrowersyjnych wypowiedzi (nadano mu przydomek Wielkiej gęby, a przed meczem Anglii z Polską w 1973 nazwał Jana Tomaszewskiego clownem), oskarżano go o psychiczne niszczenie swoich graczy. Za metodami pracy Clougha przemawiały jednak osiągnięte rezultaty.
Piłkarzem w barwach Nottingham Forest został jego syn, Nigel, który poszedł śladami ojca również jako trener - 9 stycznia 2009 został menedżerem Derby County.
W 2009 roku powstał film opowiadający o jego krótkiej pracy w Leeds, zatytułowany Przeklęta liga. Rolę Clougha odegrał Michael Sheen.
Bibliografia
- Kazimierz Romaniec, Dublet „Wielkiej Gęby”, w: Encyklopedia piłkarska Fuji. Tom 4. Od Realu do Barcelony, Katowice 1992
- Dokument „Clough”, ITV1 2009
Linki zewnętrzne
- BRIAN CLOUGH - A Football Genius (ang.)
- Brian Clough w bazie Soccerbase (ang.)
Kariera trenerska
- Newbould (1896–1906 )
- Methven (1906–22)
- Potter (1922–25)
- Jobey (1925–41)
- Nicholas (1942–44)
- Magner (1944–46)
- McMillan (1946–53)
- Barker (1953–55)
- Storer, Jr. (1955–62)
- Ward (1962–67)
- B. Clough (1967–73)
- Mackay (1973–76)
- Murphy (1976–77)
- Docherty (1977–79)
- Addison (1979–82)
- Newman (1982)
- Taylor (1982–84)
- Cox (1984–93)
- McFarland (1993–95)
- Smith (1995–2001)
- Todd (2001–02)
- Gregory (2002–03)
- Burley (2003–05)
- Brown (2005–06)
- Davies (2006–07)
- Jewell (2007–08)
- N. Clough (2009–13)
- McClaren (2013–15)
- Clement (2015–16)
- Wassall (2016)
- Pearson (2016)
- McClaren (2016–17)
- Rowett (2017–18)
- Lampard (2018–19)
- Cocu (2019–20)
- Rooney (2020–21[A])
- Rooney (2020–22)
- Rosenior (2022[A])
- Warne (od 2022)
|
- Ray (1919–20)
- Fairclough (1920–27)
- Ray (1927–35)
- Hampson (1935–47)
- Edwards (1947–48)
- Buckley (1948–53)
- Carter (1953–58)
- Edwards (1958[A])
- Lambton (1958–59)
- Taylor (1959–61)
- Revie (1961–74)
- Clough (1974)
- Lindley (1974[A])
- Armfield (1974–78)
- Lindley (1978[A])
- Stein (1978)
- Lindley (1978[A])
- Adamson (1978–80)
- Lindley (1980[A])
- Merrington (1980[A])
- Clarke (1980–82)
- Gray (1982–85)
- Gunby (1985[A])
- Bremner (1985–88)
- Hunter (1988[A])
- Wilkinson (1988–96)
- Graham (1996–98)
- O’Leary (1998–2002)
- Venables (2002–03)
- Reid (2003)
- Gray (2003–04[A])
- Blackwell (2004–06)
- Carver (2006[A])
- Geddis (2006[A])
- Wise (2006–08)
- Williams (2008[A])
- McAllister (2008)
- Grayson (2008–12)
- Redfearn (2012[A])
- Warnock (2012–13)
- Redfearn (2013[A])
- McDermott (2013–14)
- Hockaday (2014)
- Redfearn (2014[A])
- Milanič (2014)
- Redfearn (2014–15)
- Rösler (2015)
- Evans (2015–16)
- Monk (2016–17)
- Christiansen (2017–18)
- Heckingbottom (2018)
- Bielsa (2018–22)
- Marsch (2022–23)
- Skubala (2023[A])
- Gracia (2023)
- Allardyce (2023)
- Farke (od 2023)
|
Osiągnięcia i nagrody
| Puchar Europy | |
|---|
| Liga Mistrzów | |
|---|
