|
Pełne imię i nazwisko | Josef Heynckes |
Data i miejsce urodzenia | 9 maja 1945 Mönchengladbach |
Pozycja | napastnik |
Kariera seniorska[a] |
|
Kariera reprezentacyjna |
Lata | Reprezentacja | Wyst. | Gole | 1967–1976 | RFN | 39 | (14) | |
Kariera trenerska |
Lata | Drużyna | 1979–1987 | Borussia Mönchengladbach | 1987–1991 | Bayern Monachium | 1992–1994 | Athletic Bilbao | 1994–1995 | Eintracht Frankfurt | 1995–1997 | CD Tenerife | 1997–1998 | Real Madryt | 1999–2000 | SL Benfica | 2000–2001 | Athletic Bilbao | 2003–2004 | FC Schalke 04 | 2006–2007 | Borussia Mönchengladbach | 2009 | Bayern Monachium | 2009–2011 | Bayer Leverkusen | 2011–2013 | Bayern Monachium | 2017–2018 | Bayern Monachium | |
- ↑ Uwzględniono wyłącznie rozgrywki ligowe.
|
| Multimedia w Wikimedia Commons | |
Josef "Jupp" Heynckes (ur. 9 maja 1945 w Mönchengladbach) – niemiecki piłkarz i trener piłkarski.
Kariera zawodnicza
Jako piłkarz występował na pozycji napastnika. W 369 meczach w niemieckiej Bundeslidze strzelił 220 goli, co czyni go czwartym najskuteczniejszym strzelcem w historii tych rozgrywek. W reprezentacji Niemiec wystąpił 39 razy, zdobył 14 goli. Był podstawowym zawodnikiem drużyny, która wygrała mistrzostwo Europy 1972 i rezerwowym, gdy Niemcy wygrywali mistrzostwo świata 1974.
Kariera trenerska
W 1997 po pracy w CD Tenerife została mu powierzona ławka trenerska Realu Madryt. W sezonie 1997/1998 zdobył z Realem Puchar Mistrzów. 20 maja 1998 w finale Ligi Mistrzów na Amsterdam ArenA Real Madryt pod jego wodzą pokonał Juventus 1:0. Wcześniej w ćwierćfinale i półfinale odprawił z kwitkiem dwie niemieckie drużyny (Bayer 04 Leverkusen, Borussia Dortmund – obrońca trofeum). Była to pierwsza wygrana Królewskich w Pucharze Mistrzów od 1966. Mimo bardzo dobrych wyników w europejskich pucharach został zwolniony, gdyż w Primera División Real Madryt skończył sezon dopiero na trzecim miejscu za FC Barceloną (11 punktów straty) i Athletic Bilbao.
W 2002 powrócił do Niemiec i został trenerem FC Schalke 04. W Gelsenkirchen pożegnał się z drużyną na początku drugiego sezonu pracy z Schalke 04. Drużynę po nim przejął Ralf Rangnick osiągając z drużyną S04 wicemistrzostwo Niemiec. Od tamtego momentu wydawało się, że Jupp Heynckes zaczął raczej zbliżać się do końca swojej długiej i bogatej przygody z piłką. Po roku przerwy wrócił jednak na stare śmieci do Mönchengladbach. Nie był to udany powrót – Heynckes trenował drużynę tylko do 19. kolejki. Po tamtym sezonie drużyna Borussii spadła z Bundesligi.
W 2011 nie przedłużył kontraktu z Bayerem Leverkusen. W marcu podpisał umowę z Bayernem Monachium, która obowiązywała od 1 lipca 2011. Tym samym został szkoleniowcem Bawarczyków po raz trzeci (wcześniej był w latach 1987–1991 i od kwietnia do czerwca 2009)[1]. W sezonie 2011/2012 dotarł z Bayernem Monachium do finału Ligi Mistrzów gdzie przegrał z Londyńską Chelsea FC (1:1 w podstawowym czasie gry, 3:4 w rzutach karnych). 25 maja 2013 wygrał z Bayernem Ligę Mistrzów 2013 – 2:1 (0:0) w finale z Borussią Dortmund. Tym samym Heynckes został czwartym trenerem w historii, który zdobył Puchar Europy jako trener dwóch klubów (po Happelu, Hitzfeldzie i Mourinho)[2]. Po tym sezonie odszedł na emeryturę. 6 października 2017 przerwał emeryturę i po raz czwarty w swojej karierze został trenerem Bayernu Monachium[3]. Zastąpił na tym stanowisku zwolnionego Carlo Ancelottiego. 20 maja 2018 po raz drugi odszedł na emeryturę.
Sukcesy
Piłkarskie
Borussia Mönchengladbach
Reprezentacja Niemiec (RFN)
Trenerskie
Bayern Monachium
Real Madryt
Schalke 04
Rekordy
- Nieaktualne
- Najskuteczniejszy zawodnik w historii Bundesligi w meczach wyjazdowych, w jednym sezonie: 17 goli (sezon 1973/1974)[a][b][4]
Uwagi
Przypisy
- ↑ Jupp Heynckes nowym trenerem Bayernu. onet.pl. [dostęp 2011-03-25]. (pol.).
- ↑ Niesamowity wyczyn Juppa Heynckesa.. eurosport.onet.pl. [zarchiwizowane z tego adresu (2013-06-09)]. onet
- ↑ Jupp Heynckes oficjalnie nowym trenerem klubu | Bayern Monachium - Bundesliga [online], bundesliga.onet.pl [dostęp 2017-11-24] (pol.).
- ↑ Bundesliga. Robert Lewandowski z kolejnym golem i rekordem. Aktualna klasyfikacja strzelców sezonu 2021/22. sport.tvp.pl. [dostęp 2022-05-03]. (pol.).
Składy reprezentacji RFN
- O występie Niemców na Mistrzostwach Świata 1974 czytaj tutaj.
Kariera trenerska
- Muñiz (1953–54)
- Planas (1954)
- Muñiz (1954–56)
- Lozano (1956–57)
- Espada (1957–59)
- Fuentes (1959)
- Urbieta (1959)
- Gimeno (1959–60)
- Herrera (1960–61)
- Broćić (1961)
- Gimeno (1961)
- Rabassa (1961–62)
- Toba (1962–63)
- Campos (1963–64)
- Grech (1964–65)
- Villar (1965)
- Joseíto (1965–66)
- Riera (1966–67)
- Cobo (1967–68)
- Villar (1968)
- Galbis (1968)
- Villar & Guiance (1968)
- Cova (1968–69)
- Verdugo (1969–72)
- Núñez (1972)
- Eizaguirre (1972)
- Núñez (1972–73)
- Moll (1973–74)
- Negrillo (1974–75)
- Mesones (1975–76)
- Moreno (1976–77)
- Nito (1977)
- Sanchís (1977–78)
- Romero (1978–80)
- Lamelo (1980–81)
- Joseíto (1981–82)
- Ramos (1982)
- Fuertes (1982–84)
- Gilberto (1984)
- García (1984)
- Milošević (1984–86)
- Rivero (1986)
- Marrero (1986–87)
- Gilberto (1987)
- Alzate (1987–88)
- Joanet (1988–89)
- Miera (1989–90)
- Azkargorta (1990)
- Solari (1991–92)
- Valdano (1992–94)
- Cantatore (1994–95)
- Heynckes (1995–97)
- Fernández (1997)
- Cortés & Arjol (1997)
- Jorge (1997–98)
- Lillo (1998)
- Aimar (1998–99)
- Miñambres & Robi (1999)
- Sandreani (1999)
- Miñambres (1999)
- Castro Santos (1999–2000)
- Cappa (2000)
- Benítez (2000–01)
- Mel (2001–02)
- Clemente (2002)
- Lienen (2002–03)
- Amaral (2003–04)
- Marrero (2004)
- Moré (2004–05)
- Barrios (2005)
- Medina (2005)
- López Habas (2005)
- Amaral (2006)
- Krauss (2006)
- Casuco (2006–07)
- Hernández (2007)
- Oltra (2007–10)
- Arconada (2010)
- Merino (2010)
- Mandiá (2010–11)
- Tapia (2011)
- Amaral (2011)
- Calderón (2011–12)
- García Tébar (2012)
- Medina (2012)
- Cervera (2012–15)
- Agné (2015)
- Martí (2015–18)
- Etxeberria (2018)
- Oltra (2018-19)
- Luis César (2019)
- López Garai (2019)
- S. Rivero[A] (2019)
- Baraja (2019-20)
- Ramis (2020-23)
- Garitano (od 2023)
|
Osiągnięcia i nagrody
Puchar Europy | |
---|
Liga Mistrzów | |
---|
Puchar UEFA | - 1972: Bründl (10)
- 1973: Heynckes, Jeuring (12)
- 1974: Schoenmaker (11)
- 1975: Heynckes (10)
- 1976: Geels (14)
- 1977: Bowles (11)
- 1978: Deijkers, Ponte (8)
- 1979: Simonsen (9)
- 1980: Hoeneß, Nickel (7)
- 1981: Wark (14)
- 1982: Nilsson (9)
- 1983: Filipović (8)
- 1984: Nyilasi (9)
- 1985: Bahtić, Bannister (7)
- 1986: Allofs (9)
- 1987: Cascavel, Houtman, Kieft, Rantanen (5)
- 1988: Brylle, Sarawakos (6)
- 1989: Gütschow (7)
- 1990: Götz, Riedle (6)
- 1991: Völler (10)
- 1992: Saunders (9)
- 1993: Baticle (8)
- 1994: Bergkamp, Schmitt (8)
- 1995: Kirsten (10)
- 1996: Klinsmann (15)
- 1997: Ganz (8)
- 1998: Guivarc’h (7)
- 1999: Chiesa, Kulawik, Kovačević (8)
- 2000: Kovačević (10)
- 2001: Berbatow, Bolo (7)
- 2002: van Hooijdonk (8)
- 2003: Derlei (12)
- 2004: Anderson (7)
- 2005: Shearer (11)
- 2006: Delgado (9)
- 2007: Pandiani (11)
- 2008: Pogriebniak, Toni (10)
- 2009: Vágner Love (11)
|
---|
Liga Europy UEFA | |
---|
1961–1970 | |
---|
1971–1980 | |
---|
1981–1990 | |
---|
1991–1999 | |
---|
1964–1970 | |
---|
1971–1980 | |
---|
1981–1990 | |
---|
1991–2000 | |
---|
2001–2010 | |
---|
2011–2020 | |
---|
od 2021 | |
---|
Mistrzostwa Niemiec | - 1903–1908: brak
- 1909: Beier
- 1910: Townley
- 1911–1913: brak
- 1914: Townley
- 1920: brak
- 1921: Kürschner
- 1923: A. W. Turner
- 1924–1925: brak
- 1926: Townley
- 1927: Spiksley
- 1928: Agte
- 1929: Krauß
- 1930: Girulatis
- 1931: Girulatis
- 1932: Kohn
- 1933: Körner
- 1934: Schmidt
- 1935: Schmidt
- 1936: Michalke
- 1937: Schmidt
- 1938: Fuchs
- 1939: Faist
- 1940: Faist
- 1941: Nitsch
- 1942: Faist
- 1943: Köhler
- 1944: Köhler
- 1948: Schmitt
- 1949: Schmidt
- 1950: Wurzer
- 1951: Schneider
- 1952: Wurzer
- 1953: Schneider
- 1954: Kronsbein
- 1955: Szepan
- 1956: Schneider
- 1957: Schneider
- 1958: Frühwirth
- 1959: Oßwald
- 1960: Mahlmann
- 1961: Widmayer
- 1962: Čajkovski
- 1963: Eppenhoff
|
---|
Bundesliga niemiecka | |
---|
Puchar Europy | |
---|
Liga Mistrzów | |
---|
Klubowy trener roku wg
IFFHS