Bruno Torpigliani
| Data i miejsce urodzenia | 15 kwietnia 1915 |
|---|---|
| Data śmierci | 2 maja 1995 |
| Nuncjusz apostolski w Demokratycznej Republice Konga | |
| Okres sprawowania | 1968–1973 |
| Nuncjusz apostolski na Filipinach | |
| Okres sprawowania | 1973–1990 |
| Wyznanie | katolicyzm |
| Kościół | |
| Prezbiterat | 24 października 1937 |
| Nominacja biskupia | 1 września 1964 |
| Sakra biskupia | 25 października 1964 |
| Data konsekracji | 25 października 1964 | ||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Konsekrator | kard. Amleto Giovanni Cicognani | ||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
| Współkonsekratorzy | Antonio Samorè, | ||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
| |||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
Bruno Torpigliani (ur. 15 kwietnia 1915 w Asciano, zm. 2 maja 1995) – włoski duchowny rzymskokatolicki, arcybiskup, dyplomata papieski.
Biografia
24 października 1937 otrzymał święcenia prezbiteriatu. Pracował Sekretariacie Stanu oraz w przedstawicielstwach papieskich w Kolumbii, Peru i w Wielkiej Brytanii.
1 września 1964 papież Paweł VI mianował go nuncjuszem apostolskim w Salwadorze i w Gwatemali oraz arcybiskupem tytularnym mallianijskim. 25 października 1964 przyjął sakrę biskupią z rąk sekretarza stanu kard. Amleto Giovanniego Cicognaniego. Współkonsekratorami byli sekretarz Świętej Kongregacji Nadzwyczajnych Spraw Kościelnych abp Antonio Samorè oraz biskup Arezzo Telesforo Giovanni Cioli OCarm.
Jako ojciec soborowy wziął udział w trzeciej i w czwartej sesji soboru watykańskiego II.
3 sierpnia 1968 został nuncjuszem apostolskim w Demokratycznej Republice Konga. 6 czerwca 1973 przeniesiony na urząd nuncjusza apostolskiego na Filipinach. Na tej placówce był zaangażowany w rozwój filipińskiego Kościoła - za jego kadencji nominacje otrzymało 50 filipińskich biskupów i utworzono 6 archidiecezji, 18 diecezji, 2 prałatury i 1 wikariat apostolski. Odbywał wizyty duszpasterskie na terenie całego kraju. Znany był również z działalności charytatywnej. Podczas rewolucji różańcowej w 1986 przekazał prezydentowi Marcosowi list od papieża Jana Pawła II z prośbą o pokojowe rozwiązanie kryzysu[1]. W kwietniu 1990, w związku osiągnięciem wieku emerytalnego, przeszedł na emeryturę.
Przypisy
- ↑ Papal nuncio Bruno Torpigliani hands Marcos a letter. [dostęp 2019-05-17]. (ang.).
Bibliografia
- Bruno Torpigliani [online], catholic-hierarchy.org [dostęp 2019-05-16] (ang.).
- Archbishop Bruno Torpigliani. GCatholic. [dostęp 2019-05-17]. (ang.).
- LONG-SERVING NUNCIO TO PHILIPPINES THROUGH MARTIAL LAW DIES. UcaNews. [dostęp 2019-05-17]. (ang.).
- p
- d
- e
| Delegaci apostolscy |
|
|---|---|
| Nuncjusze apostolscy |
|
- p
- d
- e
|
