Carlo Bo

Data i miejsce urodzenia

25 stycznia 1911
Sestri Levante

Data i miejsce śmierci

21 lipca 2001
Genua

Zawód, zajęcie

poeta, krytyk literacki, nauczyciel akademicki

Alma Mater

Uniwersytet Florencki

Multimedia w Wikimedia Commons

Carlo Bo (ur. 25 stycznia 1911 w Sestri Levante^[1], zm. 21 lipca 2001 w Genui^[2]) – włoski poeta, krytyk literacki i nauczyciel akademicki, wieloletni rektor Uniwersytetu w Urbino, senator dożywotni.

Życiorys

Absolwent Uniwersytetu Florenckiego. Pierwszą książkę wydał w 1935. Uzyskał rozgłos w środowisku kulturalnym dzięki esejowi Letteratura come vita opublikowanemu w katolickim czasopiśmie „Il Frontespizio”. Od 1939 zawodowo związany z Uniwersytetem w Urbino, gdzie objął katedrę literatury francuskiej. Od 1947 do 2001 zajmował stanowisko rektora tej uczelni. Przyczynił się do przekształcenia jej w jeden z najbardziej prestiżowych uniwersytetów we Włoszech. Jego zainteresowania naukowe obejmowały literaturę włoską, francuską i hiszpańską. Był długoletnim współpracownikiem działu kulturalnego „Corriere della Sera”^[2].

18 lipca 1984 prezydent Sandro Pertini w uznaniu zasług literackich mianował go senatorem dożywotnim^[3]. Carlo Bo zasiadał w izbie wyższej włoskiego parlamentu do czasu swojej śmierci w okresie IX, X, XI, XII, XIII i XIV kadencji. Należał do frakcji senackiej Chrześcijańskiej Demokracji, następnie Włoskiej Partii Ludowej i Margherity^[1].

Odznaczony Orderem Zasługi Republiki Włoskiej klasy II (1960) i I (1966)^[4]^[5]. W 2003 uniwersytet w Urbino został nazwany jego imieniem.

Publikacje

Jacques Rivière (1935)
Otto studi (1939)
Saggi di letteratura francese (1940)
Carte spagnole (1941)
Mallarmé (1945)
L'eredità di Leopardi e altri saggi (1964)
La religione di Serra (1967)
Della letteratura (1987)

Przypisy

↑ ^a ^b Carlo Bo na stronie Senatu XIV kadencji. [dostęp 2016-08-26]. (wł.).
↑ ^a ^b Carlo Bo. independent.co.uk, 25 lipca 2001. [dostęp 2016-08-26]. [zarchiwizowane z tego adresu (2016-09-13)]. (ang.).
↑ Sandro Pertini: Presidente della Repubblica, 1978–1985. Le nomine. quirinale.it. [dostęp 2016-08-26]. (wł.).
↑ Grande Ufficiale Ordine al Merito della Repubblica Italiana. quirinale.it, 2 czerwca 1960. [dostęp 2016-08-26]. (wł.).
↑ Cavaliere di Gran Croce Ordine al Merito della Repubblica Italiana. quirinale.it, 27 grudnia 1966. [dostęp 2016-08-26]. (wł.).

Senatorowie dożywotni we Włoszech

Senatorowie dożywotni z mianowania	Guido Castelnuovo (1949–1952) Arturo Toscanini (1949) Pietro Canonica (1950–1959) Gaetano De Sanctis (1950–1957) Pasquale Jannaccone (1950–1959) Carlo Alberto Salustri (1950) Luigi Sturzo (1952–1959) Umberto Zanotti Bianco (1952–1963) Giuseppe Paratore (1957–1967) Cesare Merzagora (1963–1991) Ferruccio Parri (1963–1981) Meuccio Ruini (1963–1970) Vittorio Valletta (1966–1967) Eugenio Montale (1967–1981) Giovanni Leone (1967–1971) Pietro Nenni (1970–1980) Amintore Fanfani (1972–1999) Leo Valiani (1980–1999) Eduardo De Filippo (1981–1984) Camilla Ravera (1982–1988) Carlo Bo (1984–2001) Norberto Bobbio (1984–2004) Giovanni Spadolini (1991–1994) Gianni Agnelli (1991–2003) Giulio Andreotti (1991–2013) Francesco De Martino (1991–2002) Paolo Emilio Taviani (1991–2001) Rita Levi-Montalcini (2001–2012) Emilio Colombo (2003–2013) Mario Luzi (2004–2005) Giorgio Napolitano (2005–2006) Sergio Pininfarina (2005–2012) Mario Monti (od 2011) Claudio Abbado (2013–2014) Elena Cattaneo (od 2013) Renzo Piano (od 2013) Carlo Rubbia (od 2013) Liliana Segre (od 2018)
Byli prezydenci Republiki Włoskiej	Enrico De Nicola (1948–1959) Luigi Einaudi (1955–1961) Giovanni Gronchi (1962–1978) Antonio Segni (1964–1972) Giuseppe Saragat (1971–1988) Giovanni Leone (1978–2001) Sandro Pertini (1985–1990) Francesco Cossiga (1992–2010) Oscar Luigi Scalfaro (1999–2012) Carlo Azeglio Ciampi (2006–2016) Giorgio Napolitano (2015–2023)

Senatorowie
dożywotni z mianowania