Leo Valiani : Życiorys, Przypisy, Bibliografia Wikipedia, wolna encyklopedia

Leo Valiani

Data i miejsce urodzenia

9 lutego 1909
Fiume

Data i miejsce śmierci

18 września 1999
Mediolan

Senator dożywotni

Okres

od 1980
do 1999

Multimedia w Wikimedia Commons

Leo Valiani (ur. 9 lutego 1909 w Fiume, zm. 18 września 1999 w Mediolanie) – włoski polityk i dziennikarz, uczestnik ruchu oporu w okresie II wojny światowej, senator dożywotni.

Życiorys

Urodził się jako Leo Weiczen w Rijece. Pod koniec lat 20. sympatyzował z komunistami. W 1930 za działalność antyfaszystowską został skazany na karę pięciu lat pozbawienia wolności. Po zwolnieniu wyemigrował z kraju, w okresie hiszpańskiej wojny domowej walczył po tzw. stronie republikańskiej. Po porażce wyjechał do Francji, a następnie do Meksyku. Po ujawnieniu paktu Ribbentrop-Mołotow zerwał z partią komunistyczną.

W czasie II wojny światowej uczestniczył we włoskim antyfaszystowskim ruchu oporu. Wziął udział w zorganizowanym w Szwajcarii spotkaniu przywódców niejawnych organizacji z amerykańskimi oficerami służb specjalnych (w tym Allenem Dullesem). Działał w nielegalnym komitecie wyzwolenia narodowego (Comitato di Liberazione Nazionale). Przystąpił też do socjaldemokratycznej Partito d'Azione. Wiosną 1945 współorganizował powstanie na północy Włoch, był jednym z sygnatariuszy dokumentu zawierającego rozkaz egzekucji Benita Mussoliniego.

W 1946 został posłem do powołanej po II wojnie światowej konstytuanty (Assemblea Costituente della Repubblica Italiana), która działała do 1948^[1]. Po zakończeniu kadencji poświęcił się badaniom historycznym. Związał się też na kilka lat z libertariańskim ugrupowaniem radykałów, a w latach 80. przystąpił do Włoskiej Partii Republikańskiej. Przez kilkadziesiąt lat pisywał dla „l’Espresso”, współpracował też z „Il Mondo” i „Corriere della Sera”.

12 stycznia 1980 prezydent Włoch Sandro Pertini w uznaniu zasług powierzył mu godność dożywotniego senatora. Leo Valiani zasiadał w Senacie VIII, IX, X, XI, XII i XIII kadencji, tj. do czasu swojej śmierci^[1].

Przypisy

↑ ^a ^b Leo Valiani na stronie Senatu XIII kadencji. [dostęp 2011-02-10]. (wł.).

Bibliografia

Anne Hanley: Obituary: Leo Valiani. independent.co.uk, 27 września 1999. [dostęp 2011-02-10]. (ang.).
Eric Pace: Leo Valiani, Writer, 90, Wartime Foe Of Mussolini. nytimes.com, 20 września 1999. [dostęp 2011-02-10]. (ang.).

Senatorowie dożywotni we Włoszech

Senatorowie dożywotni z mianowania	Guido Castelnuovo (1949–1952) Arturo Toscanini (1949) Pietro Canonica (1950–1959) Gaetano De Sanctis (1950–1957) Pasquale Jannaccone (1950–1959) Carlo Alberto Salustri (1950) Luigi Sturzo (1952–1959) Umberto Zanotti Bianco (1952–1963) Giuseppe Paratore (1957–1967) Cesare Merzagora (1963–1991) Ferruccio Parri (1963–1981) Meuccio Ruini (1963–1970) Vittorio Valletta (1966–1967) Eugenio Montale (1967–1981) Giovanni Leone (1967–1971) Pietro Nenni (1970–1980) Amintore Fanfani (1972–1999) Leo Valiani (1980–1999) Eduardo De Filippo (1981–1984) Camilla Ravera (1982–1988) Carlo Bo (1984–2001) Norberto Bobbio (1984–2004) Giovanni Spadolini (1991–1994) Gianni Agnelli (1991–2003) Giulio Andreotti (1991–2013) Francesco De Martino (1991–2002) Paolo Emilio Taviani (1991–2001) Rita Levi-Montalcini (2001–2012) Emilio Colombo (2003–2013) Mario Luzi (2004–2005) Giorgio Napolitano (2005–2006) Sergio Pininfarina (2005–2012) Mario Monti (od 2011) Claudio Abbado (2013–2014) Elena Cattaneo (od 2013) Renzo Piano (od 2013) Carlo Rubbia (od 2013) Liliana Segre (od 2018)
Byli prezydenci Republiki Włoskiej	Enrico De Nicola (1948–1959) Luigi Einaudi (1955–1961) Giovanni Gronchi (1962–1978) Antonio Segni (1964–1972) Giuseppe Saragat (1971–1988) Giovanni Leone (1978–2001) Sandro Pertini (1985–1990) Francesco Cossiga (1992–2010) Oscar Luigi Scalfaro (1999–2012) Carlo Azeglio Ciampi (2006–2016) Giorgio Napolitano (2015–2023)

Senatorowie
dożywotni z mianowania