Giuseppe Paratore

Data i miejsce urodzenia

31 maja 1876
Palermo

Data i miejsce śmierci

26 lutego 1967
Rzym

Przewodniczący Senatu

Okres

od 26 czerwca 1952
do 24 marca 1953

Poprzednik

Enrico De Nicola

Następca

Meuccio Ruini

Multimedia w Wikimedia Commons

Giuseppe Paratore (ur. 31 maja 1876 w Palermo, zm. 26 lutego 1967 w Rzymie) – włoski prawnik i polityk, w latach 1952–1953 przewodniczący Senatu, senator dożywotni.

Życiorys

Kształcił się w zakresie ekonomii. Między 1909 i 1929 aktywnie uczestniczył w życiu publicznym jako parlamentarzysta, a także minister ds. poczt i telegrafów, a następnie minister skarbu. Kontynuując pracę naukową, specjalizował się w zagadnieniach finansowych, publikował prace poświęcone polityce pieniężnej i gospodarce, m.in. La responsabilità dell'armatore (1914), Note di politica monetaria (1925), La politica del denaro (1930). Pod koniec lat 20. wycofał się z życia publicznego^[1].

W 1946 został posłem do powołanej po II wojnie światowej konstytuanty (Assemblea Costituente della Repubblica Italiana), która działała do 1948^[2]. Następne pięć lat zasiadał w Senacie I kadencji (od 1952 do 1953 jako jego przewodniczący). 9 listopada 1957 prezydent Giovanni Gronchi w uznaniu zasług powierzył mu godność dożywotniego senatora. Giuseppe Paratore zasiadał w Senacie II, III i IV kadencji do czasu swojej śmierci^[3].

Przypisy

↑ Giuseppe Paratore. palermo.it. [dostęp 2011-02-11]. (wł.).
↑ Giuseppe Paratore na stronie Zgromadzenia Konstytucyjnego 1946–1948. [dostęp 2011-02-11]. (wł.).
↑ Giuseppe Paratore na stronie Senatu IV kadencji. [dostęp 2011-02-11]. (wł.).

Przewodniczący Senatu Włoch

Królestwo Włoch (1861–1945)	Ruggero Settimo (1861–1863) Federigo Sclopis di Salerano (1863–1864) Giuseppe Manno (1864–1865) Gabrio Casti (1865–1870) Vincenzo Fardella di Torrearsa (1870–1874) Luigi des Ambrois de Nevache (1874) Giuseppe Pasolini (1874–1876) Sebastiano Tecchio (1876–1884) Giacomo Durando (1884–1887) Domenico Farini (1887–1898) Giuseppe Saracco (1898–1904) Tancredi Canonico (1904–1908) Giuseppe Manfredi (1908–1918) Adeodato Bonasi (1918–1919) Tommaso Tittoni (1919–1929) Luigi Federzoni (1929–1939) Giacomo Surado (1939–1943) Paolo Thaon di Revel (1943–1944) Pietro Tomasi della Torretta (1944–1946)
Republika Włoska (od 1948)	Ivanoe Bonomi (1948–1951) Enrico De Nicola (1951–1952) Giuseppe Paratore (1952–1953) Meuccio Ruini (1953) Cesare Merzagora (1953–1967) Ennio Zelioli-Lanzini (1967–1968) Amintore Fanfani (1968–1973) Giovanni Spagnolli (1973–1976) Amintore Fanfani (1976–1982) Tommaso Morlino (1982–1983) Vittorino Colombo (1983) Francesco Cossiga (1983–1985) Amintore Fanfani (1985–1987) Giovanni Malagodi (1987) Giovanni Spadolini (1987–1994) Carlo Scognamiglio (1994–1996) Nicola Mancino (1996–2001) Marcello Pera (2001–2006) Franco Marini (2006–2008) Renato Schifani (2008–2013) Pietro Grasso (2013–2018) Maria Elisabetta Alberti Casellati (2018–2022) Ignazio La Russa (od 2022)

Królestwo Włoch
(1861–1945)

Ruggero Settimo (1861–1863)
Federigo Sclopis di Salerano (1863–1864)
Giuseppe Manno (1864–1865)
Gabrio Casti (1865–1870)
Vincenzo Fardella di Torrearsa (1870–1874)
Luigi des Ambrois de Nevache (1874)
Giuseppe Pasolini (1874–1876)
Sebastiano Tecchio (1876–1884)
Giacomo Durando (1884–1887)
Domenico Farini (1887–1898)
Giuseppe Saracco (1898–1904)
Tancredi Canonico (1904–1908)
Giuseppe Manfredi (1908–1918)
Adeodato Bonasi (1918–1919)
Tommaso Tittoni (1919–1929)
Luigi Federzoni (1929–1939)
Giacomo Surado (1939–1943)
Paolo Thaon di Revel (1943–1944)
Pietro Tomasi della Torretta (1944–1946)

Republika Włoska
(od 1948)

Ivanoe Bonomi (1948–1951)
Enrico De Nicola (1951–1952)
Giuseppe Paratore (1952–1953)
Meuccio Ruini (1953)
Cesare Merzagora (1953–1967)
Ennio Zelioli-Lanzini (1967–1968)
Amintore Fanfani (1968–1973)
Giovanni Spagnolli (1973–1976)
Amintore Fanfani (1976–1982)
Tommaso Morlino (1982–1983)
Vittorino Colombo (1983)
Francesco Cossiga (1983–1985)
Amintore Fanfani (1985–1987)
Giovanni Malagodi (1987)
Giovanni Spadolini (1987–1994)
Carlo Scognamiglio (1994–1996)
Nicola Mancino (1996–2001)
Marcello Pera (2001–2006)
Franco Marini (2006–2008)
Renato Schifani (2008–2013)
Pietro Grasso (2013–2018)
Maria Elisabetta Alberti Casellati (2018–2022)
Ignazio La Russa (od 2022)

Senatorowie dożywotni we Włoszech

Senatorowie dożywotni z mianowania	Guido Castelnuovo (1949–1952) Arturo Toscanini (1949) Pietro Canonica (1950–1959) Gaetano De Sanctis (1950–1957) Pasquale Jannaccone (1950–1959) Carlo Alberto Salustri (1950) Luigi Sturzo (1952–1959) Umberto Zanotti Bianco (1952–1963) Giuseppe Paratore (1957–1967) Cesare Merzagora (1963–1991) Ferruccio Parri (1963–1981) Meuccio Ruini (1963–1970) Vittorio Valletta (1966–1967) Eugenio Montale (1967–1981) Giovanni Leone (1967–1971) Pietro Nenni (1970–1980) Amintore Fanfani (1972–1999) Leo Valiani (1980–1999) Eduardo De Filippo (1981–1984) Camilla Ravera (1982–1988) Carlo Bo (1984–2001) Norberto Bobbio (1984–2004) Giovanni Spadolini (1991–1994) Gianni Agnelli (1991–2003) Giulio Andreotti (1991–2013) Francesco De Martino (1991–2002) Paolo Emilio Taviani (1991–2001) Rita Levi-Montalcini (2001–2012) Emilio Colombo (2003–2013) Mario Luzi (2004–2005) Giorgio Napolitano (2005–2006) Sergio Pininfarina (2005–2012) Mario Monti (od 2011) Claudio Abbado (2013–2014) Elena Cattaneo (od 2013) Renzo Piano (od 2013) Carlo Rubbia (od 2013) Liliana Segre (od 2018)
Byli prezydenci Republiki Włoskiej	Enrico De Nicola (1948–1959) Luigi Einaudi (1955–1961) Giovanni Gronchi (1962–1978) Antonio Segni (1964–1972) Giuseppe Saragat (1971–1988) Giovanni Leone (1978–2001) Sandro Pertini (1985–1990) Francesco Cossiga (1992–2010) Oscar Luigi Scalfaro (1999–2012) Carlo Azeglio Ciampi (2006–2016) Giorgio Napolitano (2015–2023)

Senatorowie
dożywotni z mianowania