Cezary Baroniusz

Cesare Baronio

Data i miejsce urodzenia

30 sierpnia albo 31 października 1538
Sora

Data i miejsce śmierci

30 czerwca 1607
Rzym

Miejsce pochówku

Kościół Matki Bożej in Vallicella

Bibliotekarz Świętego Kościoła Rzymskiego

Okres sprawowania

1597-1607

Wyznanie

katolicyzm

Kościół

rzymskokatolicki

Inkardynacja

filipini

Prezbiterat

27 maja 1564

Kreacja kardynalska

5 czerwca 1596

Kościół tytularny

SS. Nereo e Achilleo

Multimedia w Wikimedia Commons

Cytaty w Wikicytatach

Cezary Baroniusz (wł. Cesare Baronio; ur. 30 sierpnia albo 31 października 1538 w Sorze, zm. 30 czerwca 1607 w Rzymie) – włoski kardynał, Czcigodny Sługa Boży Kościoła katolickiego, historyk i hagiograf^[1].

Życiorys

Urodził się 30 sierpnia albo 31 października 1538 roku w Sorze, jako syn Camilla Baronio i Porzii Febonii^[2]. Rozpoczął studia w 1556 roku w Neapolu, jednak z powodu wojny przeniósł się do Rzymu, gdzie został studentem cywilisty i kanonisty Cesarego Costy^[2]. Baroniusz uzyskał doktorat z prawa, a w 1557 roku poznał Filipa Neriego i wstąpił do zakonu oratorian^[2]. 20 maja 1561 roku przyjął święcenia diakonatu, a 27 maja 1564 roku – prezbiteratu^[3]. Chcąc pozostać blisko Neriego, odmówił przyjęcia funkcji opata w Sorze^[2]. Grzegorz XIII powierzył mu zadanie rewizji katalogu męczenników pierwszych wieków chrześcijaństwa, czego owocem było dzieło Martyrologium Rzymskie (łac. Martyrologium Romanum, 1586)^[2]. W 1593 roku został przełożonym generalnym filipinów (zastępując sędziwego Neriego), a dwa lata później protonotariuszem apostolskim^[2]. 5 czerwca 1596 roku został kreowany kardynałem prezbiterem i otrzymał kościół tytularny Santi Nereo ed Achilleo^[3]. W latach 1597–1607 pełnił funkcję Bibliotekarza Kościoła Rzymskiego^[2]. Brał udział w obu konklawe w 1605 roku; na pierwszym z nich był poważnym kandydatem na papieża, ale jego ewentualnemu wyborowi sprzeciwiła się Hiszpania^[2]. Zmarł 30 czerwca 1607 roku w Rzymie i został pochowany w kościele Santa Maria in Vallicella^[2].

Przez wiele lat pracował nad swoim najsłynniejszym dziełem, Annales ecclesiasticia a Christo nato ad annum 1198, które w dwunastu tomach przedstawiało dzieje Kościoła od czasów Chrystusa do 1198 roku^[2]. Tomy ukazywały się w latach 1588–1607, ostatni już po śmierci kardynała^[2].

12 stycznia 1745 roku Benedykt XIV ogłosił dekret o heroiczności cnót^[2]. 15 kwietnia 2007 roku proces kanonizacyjny Baroniusza został ponownie otwarty^[2].

Zobacz też

święci i błogosławieni Kościoła katolickiego

Przypisy

↑ Tadeusz Bańkowski: Kardynał Cezary Baroniusz wierny sługa Kościoła i naśladowca św. Filipa. 2007. s. 13-15. [dostęp 2009-12-28]. [zarchiwizowane z tego adresu (2007-10-17)].
↑ ^a ^b ^c ^d ^e ^f ^g ^h ⁱ ^j ^k ^l ^m Baronio, Cesare. The Cardinals of the Holy Roman Church. [dostęp 2022-08-22]. (ang.).
↑ ^a ^b Cesare Cardinal Baronio. catholic-hierarchy.org. [dostęp 2022-08-22]. (ang.).