Ciemny las

Ten artykuł dotyczy powieści. Zobacz też: Ciemny Las – miejscowość.
Ciemny las
黑暗森林
Autor

Liu Cixin

Typ utworu

science-fiction

Wydanie oryginalne
Miejsce wydania

Chiny

Język

Język chiński

Data wydania

2008

Pierwsze wydanie polskie
Data wydania polskiego

2017

Wydawca

Dom Wydawniczy „Rebis”

Przekład

Andrzej Jankowski

poprzednia
Problem trzech ciał
następna
Koniec śmierci
Wikipedia:Weryfikowalność
Ten artykuł od 2018-11 wymaga zweryfikowania podanych informacji.
Należy podać wiarygodne źródła w formie przypisów bibliograficznych.
Część lub nawet wszystkie informacje w artykule mogą być nieprawdziwe. Jako pozbawione źródeł mogą zostać zakwestionowane i usunięte.
Sprawdź w źródłach: Encyklopedia PWN • Google Books • Google Scholar • Federacja Bibliotek Cyfrowych • BazHum • BazTech • RCIN • Internet Archive (texts / inlibrary)
Dokładniejsze informacje o tym, co należy poprawić, być może znajdują się w dyskusji tego artykułu.
Po wyeliminowaniu niedoskonałości należy usunąć szablon {{Dopracować}} z tego artykułu.

Ciemny las – powieść fantastyczno-naukowa autorstwa chińskiego pisarza Liu Cixina, wydana w 2008. Na język polski została przetłumaczona w 2017 roku i została wydana nakładem Dom Wydawniczy „Rebis”. Jest kontynuacją Problemu trzech ciał, pierwszego tomu trylogii Wspomnienie o przeszłości Ziemi.(inne języki)

Fabuła

Retrospekcja, Luo Ji - chiński profesor socjologii, ma okazję spotkania z Ye Wenjie - astrofizyczką z "Problemu trzech ciał", która jako pierwsza skontaktowała się z Trisolaranami i zachęciła ich do inwazji. Ye Wenjie sugeruje, by Luo Ji zapoznał się z „socjologię kosmiczną” w oparciu o zestaw aksjomatów, które kobieta z nim dzieli.

Czasy obecne, ONZ próbuje znaleźć sposób na przetrwanie inwazji floty Trisolaran, która przybędzie za około 421 lat. Głównym utrudnieniem są sofony - mniejsze od atomu, superinteligentne maszyny wysyłane z Trisolaris, z którą mogą komunikować się w czasie rzeczywistym(inne języki) poprzez splątanie kwantowe. Ponadto sofony widzą wszystko na Ziemi i hamować postęp ludzkości w fizyce elementarnej. Dodatkowo ONZ musi także rozprawić się z ziemską organizacją lojalistów Trisolaran, którzy wspierając inwazję, dokonują aktów sabotażu w oparciu o instrukcje sofonów.

Sofony mogą podsłuchać każdą rozmowę i przechwycić każdą komunikację pisemną lub cyfrową, ale nie potrafią czytać ludzkich myśli, dlatego ONZ obmyśla środek zaradczy, inicjując program „Ścianowpatrywaczy”. Cztery osoby otrzymują dostęp do ogromnych zasobów oraz misję - opracować i wdrożyć strategie ludzkości w obliczu inwazji.

Ścianowpatrywacze nie mogą na żadnym etapie konsultować i usprawiedliwiać swoich decyzji - stworzone przez nich strategie nigdy nie mogą opuścić ich głów, by nie wpaść w ręce Trisolaran. Tym samym Ścianowpatrywacze mają de facto władzę absolutną, poza czyjąkolwiek kontrolą. Trzej Wpatrujący się w Ścianę słyną ze swojej wiedzy wojskowej, politycznej, psychologicznej i/lub naukowej. Czwarty to mało znany profesor Luo Ji, który zostaje mianowany czwartym Ścianowpatrywaczem po tym, jak tragicznie ginie dziewczyna, z którą spędził noc, a on sam cudem uchodzi z życiem.

Trisolaranie ewoluowali w taki sposób, że ich myśli przekazują się otwarcie(inne języki), w wyniku czego cały gatunek nie jest zaznajomiony z pojęciami takimi jak kłamstwo, wprowadzenie w błąd, czy podstęp. Aby przezwyciężyć tę słabość, Trisolaranie wybierają trzech lojalistów, zwanych „Ścianołamaczami”, którzy otrzymują pełny dostęp do informacji zebranych przez sofony i mają za zadanie wydedukować plany Ścianowpatrywaczy. W ciągu kilku lat, dwóm Ścianołamaczom udało się zrujnować strategie swoich dwóch odpowiedników spośród Ścianowpatrywaczy. Trzeci Ścianowpatrywacz wchodzi w stan hibernacji, aby kontynuować swoje wysiłki w przyszłej epoce, ale ostatecznie jego strategia również zawodzi.

Luo początkowo nie rozumie, dlaczego został wybrany. Nie uważa się za zdolnego i odrzuca stanowisko Ścianowpatrywacza, ale wkrótce odkrywa, że nie jest w stanie tego zrobić. Wszelkie działania, jakich się podejmuje, łącznie z ogłoszeniem rezygnacji ze stanowiska - interpretuje się jako podstęp mający na celu realizację jego ostatecznej strategii. Zrezygnowany Luo postanawia samolubnie wykorzystać nadaną mu władzę, by zapewnić sobie odizolowany raj i idealną partnerkę. Po kilku latach spokoju i szczęścia jego żona ujawnia mu swój własny plan. Kobieta chce, by Luo rozwiązał przyszły kryzys w związku inwazją Trisolaran, więc hibernuje siebie i ich córkę do dnia Sądu Ostatecznego (tj. przybycia floty Trisolaran), albo do dnia, w którym plan Ścianowpatrywacza się powiedzie.

Luo dowiaduje się, że został wybrany na Ścianowpatrywacza, ponieważ jest jedynym człowiekiem, którego Trisolaranie kiedykolwiek wybrali bezpośrednio na cel zamachu (i nie udało im się to), co sugeruje, że obcy boją się go z nieznanego powodu. Luo dochodzi do wniosku, że musiał stać się celem ze względu na swoją rozmowę z Ye Wenjie, którą prawdopodobnie podsłuchały sofony. Po zastanowieniu się nad rozmową coś sobie uświadamia. Luo organizuje transmisję lokalizacji gwiazdy, oddalonej o 49,5 lat świetlnych od Ziemi, na całą galaktykę, nie wyjaśniając, w jakim celu to robi. Następnie przechodzi w stan hibernacji, prosząc o obudzenie, jeśli na gwieździe zostanie zauważony jakiś efekt. Wkrótce po wysłaniu transmisji flota Trisolaran wystrzeliwuje serię sond z większym przyśpieszeniem, które dotrą do Układu Słonecznego znacznie wcześniej niż reszta sił inwazyjnych.

Luo zostaje przywrócony do życia 200 lat później w bogatszym i bardziej zaawansowanym społeczeństwie. Dowiaduje się, że program Ścianowpatrywaczy został zakończony. Chociaż jej technologia była ograniczana przez sabotaż sofonów, Ziemi wciąż udało się zbudować flotę statków, które są większe i szybsze niż statki Trisolaran, a światowi przywódcy są pewni, że uda im się pokonać siły inwazyjne. Owo zuchwałe przeświadczenie zostaje całkowicie zniweczone przybycie, pierwszej sondy Trisolaran, która okazuje się znacznie bardziej zaawansowana technologicznie i unicestwia połączoną flotę ludzkości w ciągu zaledwie kilku minut. Ziemia popada w masową histerię(inne języki), a kilka statków, które nie zostały zniszczone, ucieka z Układu Słonecznego, tworząc nowe cywilizacje.

ONZ odkrywa, że gwiazda, której lokalizację podał Luo, została wyeliminowana przez nieznaną, hiperzaawansowaną cywilizację, a jego status Ścianowpatrywacza szybko zostaje przywrócony. Jednak Luo twierdzi, że jego strategia została już udaremniona. Po zniszczeniu floty, sonda Trisolaran umieszcza się w pobliżu Ziemi i zaczyna nadawać stały sygnał zakłócający, uniemożliwiając dalszą komunikację międzygwiezdną(inne języki).

Prywatnie Luo wyjaśnia hipotezę ciemnego lasu(inne języki), która leżała u podstaw jego strategii, którą zrozumiał po zastanowieniu się nad rozmową z Ye Wenjie: W całej galaktyce istnieje życie, ale ponieważ wzrost jest stały, a zasoby ograniczone, każda cywilizacja galaktyczna jest silnie motywowana do niszczenia innych po odkryciu. W takiej sytuacji jedyną obroną jest pozostanie niezauważonym, co wyjaśnia paradoks Fermiego.

Luo miał zamiar zmusić Trisolaran do rozejmu, grożąc ujawnieniem galaktyce lokalizacji ich rodzinnej planety, tworząc dla obydwu stron scenariusz wzajemnie zagwarantowanego zniszczenia. Ponieważ sonda Trisolaran udaremnia taką komunikację, zrezygnowany Luo spędza czas na projekcie ONZ polegającym na rozmieszczaniu bomb nuklearnych w całym zewnętrznym Układzie Słonecznym w celu wytworzenia kosmicznego pyłu, który - choć mu nie zapobiegnie, to - pomoże wykryć przybycie głównej floty Trisolaran.

Jest to jednak podstęp. Prawdziwym celem projektu jest ominięcie blokady transmisji sondy. Luo wyjawia sofonom, że bomby zostały zaprogramowane i ułożone w taki sposób, że wzór kosmicznego pyłu powstały w wyniku ich detonacji ujawni wszystkim obserwatorom lokalizację Trisolarisa w formie alfabetu Morse'a. W zamian za wstrzymanie się od detonacji bomb, Trisolaris akceptuje rozejm, zmienia kurs swojej floty i zgadza się wspierać postęp naukowy ludzkości.

Wiele lat później Luo, ponownie spotykając się z żoną i córką, rozmawia krótko z trisolarańskim pacyfistą, który nawiązał pierwszy kontakt z Ye Wenjie. Zgadzają się, że być może istniej szansa, by cywilizacje galaktyczne rozjaśniły „ciemny las”(inne języki) i nawiązały pokojowe stosunki.[1]

Bohaterowie

Ścianowpatrywacze

Pozostali

Ruch na rzecz Ziemskiej Trisolaris

Ruch na rzecz Ziemskiej Trisolaris, w skrócie RZT, jest organizacją, która ma na celu nie dopuścić do zwycięstwa ludzkości w dniu Sądu Ostatecznego, czyli bitwy pomiędzy przybyszami z kosmosu oraz siłami Ziemi. Po wyłonieniu Ścianowpatrywaczy, ich głównym celem stało się wyeliminowanie ich, poprzez odkrycie ich planów. Osoby, które miały się tym zajmować nazywane były Ścianołamaczami.

Przypisy

  1. The Dark Forest [online], Wikipedia, 5 maja 2024 [dostęp 2024-05-06]  (ang.).

Linki zewnętrzne

  • p
  • d
  • e
Książka Roku (2014-2018)
  • 2014: Tysiąc jesieni Jacoba de Zoeta
  • 2015: Echopraksja
  • 2016: Rozłąka
  • 2017: Dom z liści
  • 2018: Problem trzech ciał i Ciemny las
Polska Książka Roku (od 2019)
Zagraniczna Książka Roku (od 2019)
  • 2019: Poklatkowa rewolucja
  • 2020: Do błyskawicy podobne
  • 2021: Wydech
  • 2022: Czarny lampart, czerwony wilk
  • 2023: Być może gwiazdy
Wznowienie (od 2019)
Komiks Roku (2019)
  • 2019: B.B.P.O.: Plaga żab 1-4
Zagraniczny Komiks Roku (od 2020)
  • 2020: Donżon
  • 2021: Indyjska włóczęga
  • 2022: Ptaszyna
  • 2023: Toppi. Kolekcja t.1-3
Polski Komiks Roku (od 2020)
  • 2020: Wydział 7. Sezon 1
  • 2021: Czerwony Pingwin musi umrzeć 2
  • 2022: Oszołomiające bajki urłałckie
  • 2023: Zasada trójek
  • Review: The Dark Forest by Liu Cixin. simonmcneil.com. [dostęp 2018-05-04]. (ang.).