Cyryl Jerozolimski

Święty
Cyryl z Jerozolimy
Κύριλλος Ἱεροσολύμων
biskup
doktor Kościoła
ilustracja
Data i miejsce urodzenia

ok. 315
Jerozolima

Data i miejsce śmierci

18 marca 386
Jerozolima

Czczony przez

Kościoły chrześcijańskie

Wspomnienie

18 marca[a]
18/31 marca[b]

Multimedia w Wikimedia Commons
Cytaty w Wikicytatach

Cyryl Jerozolimski (cs. Святитель Кири́лл Иерусали́мский; ur. ok. 315 w Jerozolimie, zm. 18 marca 386 tamże) – grecki biskup Jerozolimy (348–386), doktor Kościoła, święty Kościoła katolickiego, ormiańskiego, koptyjskiego, prawosławnego, ewangelickiego, anglikańskiego.

Życiorys

Święty Cyryl (fragment ikony)

Pochodził z chrześcijańskiej rodziny. Święcenia diakonatu przyjął w 334 r. z rąk biskupa Jerozolimy, św. Makarego, a z rąk św. Maksyma w 344 otrzymał święcenia kapłańskie. W 348 został wybrany na następcę Maksyma w katedrze jerozolimskiej.

Trzykrotnie był zsyłany na wygnanie z powodu zdecydowanej postawy wobec arian. Najpierw wystąpił przeciwko niemu ariański metropolita Cezarei Palestyńskiej Akacjusz. Skłonił on ariańskiego cesarza Konstancjusza, żeby ten skazał Cyryla jako heretyka na wygnanie. Święty został zesłany do Tarsu, rodzinnego miasta Pawła Apostoła w 351. Po 9 latach synod w Seleucji potępił arianizm, Akacjusza skazał na wygnanie, a Cyryla odwołał z banicji. Na synodzie w Konstantynopolu Cyryl został ponownie potępiony i skazany na wygnanie. Tym razem tułaczka biskupa nie trwała długo, bo w kilka miesięcy potem kolejny cesarz, Julian Apostata, pozwolił mu powrócić. Nie niepokojono go przez 19 lat. W tym czasie rozwinął pełną działalność, aby przywrócić jedność Kościołowi w Jerozolimie. Wtedy powstała większość jego katechez. Po śmierci Juliana Apostaty rządy objął znowu cesarz ariański, Walens (364–378). Cyryl musiał po raz trzeci opuścić Jerozolimę i pozostał na wygnaniu aż do swojej śmierci.

Dzieła

Cyryl brał udział w Soborze Konstantynopolitańskim I w r. 381, który biskupom Konstantynopola przyznał pierwsze miejsce po Rzymie. Zostawił po sobie dwie serie katechez, które, jeszcze jako prezbiter, wygłosił dla katechumenów i dla ochrzczonych. Jest to bodajże pierwszy tak wyczerpujący zapis nauczania chrześcijańskiego, m.in. o Eucharystii. Są to w sumie 24 katechezy, spisane metodą stenograficzną przez jednego ze słuchaczy[1].

Katechezy są podzielone na dwie grupy:

  • Prokatecheza – czyli katecheza wstępna oraz 18 Katechez (2–19) skierowanych do fotidzomenoi, czyli do tych, którzy mieli przyjąć „oświecenie” (fotismos), czyli chrzest, w najbliższe święta Wielkanocy.

W katechezie pierwszej mówi o przygotowaniu do chrztu, zachęca do porzucenia trosk ziemskich, pogodzenia się z wrogami i lektury Pisma Świętego. W drugiej mówi o pokucie i odpuszczeniu grzechów, o szatanie i jego zasadzkach. W trzeciej o chrzcie, zbawieniu, rycie chrzcielnym, jego znaczeniu i skutkach. W czwartej streszcza naukę chrześcijańską. W piątej o wierze. W 12 następnych (6–18) wykłada kolejno poszczególne artykuły Jerozolimskiego wyznania wiary.

  • Pięć katechez mistagogicznych (19–23) – wygłoszonych w oktawie świąt Wielkanocnych do nowo ochrzczonych (neofotistoi). Zawierają opis i wyjaśnienie ceremonii liturgicznych, związanych z przyjęciem trzech sakramentów: chrztu (19–20), bierzmowania (21) oraz Eucharystii (22–23).

Zachował się też list Cyryla do cesarza Konstancjusza opisujący niezwykłe zjawisko, jakim było ukazanie się wielkiego świetlistego krzyża nad Jerozolimą 7 maja 351. Zachował się też w całości tekst homilii na temat uzdrowienia paralityka (J 5,2–16) oraz fragmenty czterech innych homilii.

Kult świętego

W 1882 papież Leon XIII ogłosił go Doktorem Kościoła.

Wspomnienie liturgiczne w Kościele katolickim (ewangelickim, anglikańskim) obchodzone jest w dzienną rocznicę śmierci (18 marca).

Kościoły wschodnie, z uwagi na liturgię według kalendarza juliańskiego wspominają świętego 18/31 marca[c], tj. 31 marca według kalendarza gregoriańskiego.

Kościół koptyjski, z uwagi na własny kalendarz podzielony na 13 miesięcy, wspomina świętego analogicznie do 18 marca.

Zobacz też

Uwagi

Przypisy

  1. Wydanie polskie: Katechezy przedchrzcielne i mistagogiczne. Wojciech Kania (tł.), Jacek Bojarski OP (wstęp), Mateusz Bogucki OP (oprac.), Warszawskie Towarzystwo Teologiczne. Kraków: Wyd. M, 2000, s. 394, seria: Biblioteka Ojców Kościoła 14. ISBN 83-7221-264-3.

Bibliografia

  • Święty Cyryl Jerozolimski, biskup i doktor Kościoła na brewiarz.katolik.pl [ostatnia aktualizacja: 28.04.2010]
  • św. Cyryl, arcybiskup jerozolimski (opr. Jarosław Charkiewicz)
  • Cyrill von Jerusalem [online], Ökumenisches Heiligenlexikon  (niem.).

Linki zewnętrzne

  • Żywot B. Cyrylla Jerozolimskiego Patriarchy w Żywotach Świętych Piotra Skargi
  • Dzieła Cyryla Jerozolimskiego w bibliotece Polona
  • p
  • d
  • e
XIII wiek
XVI wiek
XVIII wiek
XIX wiek
XX wiek
XXI wiek
  • Kategoria Doktorzy Kościoła
  • Kategoria Urzędy i tytuły kościelne
  • p
  • d
  • e
Klemens VIII
Grzegorz XV
Aleksander VII
Innocenty XI
Innocenty XII
Klemens XII
Leon XII
Leon XIII
Benedykt XV
Pius XI
Pius XII
Jan XXIII
Paweł VI
Jan Paweł II
Benedykt XVI
Franciszek
  • p
  • d
  • e
Biskupi Jerozolimy
tradycji judeo-chrześcijańskiej
Biskupi Jerozolimy
narodowości rzymskiej
Biskupi Jerozolimy
narodowości greckiej
Prawosławni
Patriarchowie Jerozolimy
  • Sofroniusz II (1040–1059)
  • Eutymiusz I (?–1084)
  • Symeon II (1084–1106)
  • Sawa (1106–?)
  • Jan VIII (po 1106– przed 1156)
  • Mikołaj (?–1156)
  • Jan IX (1156–1166)
  • Nicefor II (1166–1170)
  • Leoncjusz II (1170–1190)
  • Dosyteusz (1191)
  • Marek II (1191–?)
  • Eutymiusz II (?–1223)
  • Atanazy II (1224–1236)
  • Sofroniusz III (1236–?)
  • Grzegorz I (?–1298)
  • Tadeusz (1298)
  • Atanazy III (przed 1313– przed 1334)
  • Grzegorz II (1332)
  • Arseniusz (1334)
  • Łazarz (1334–1368)
  • Doroteusz I (1376–1417)
  • Teofil II (1417–1424)
  • Teofan I (1424–1431)
  • Joachim (1431–1450)
  • Teofan II (1450–1452)
  • Atanazy IV (1452–1460)
  • Jakub II (przed 1460)
  • Abraham (1468)
  • Grzegorz III (1468–1493)
  • Marek III (1503)
  • Doroteusz II (po 1506–1537)
  • German (1537–1579)
  • Sofroniusz IV (1579–1608)
  • Teofan III (1608–1644)
  • Paisjusz (1645–1660)
  • Nektariusz (1660–1669)
  • Dosyteusz II (1669–1707)
  • Chryzant (1707–1731)
  • Melecjusz (1731–1737)
  • Parteniusz (1737–1766)
  • Efrem II (1766–1770)
  • Sofroniusz V (1770–1775)
  • Abramios (1775–1787)
  • Prokopiusz I (1787–1788)
  • Antym (1788–1808)
  • Polikarp (1808–1827)
  • Atanazy V (1827–1844)
  • Cyryl II (1845–1872)
  • Prokopiusz II (patriarcha Jerozolimy) (1873–1875)
  • Hieroteusz (1875–1882)
  • Nikodem (1883–1890)
  • Gerazym (1891–1897)
  • Damian (1897–1931)
  • Tymoteusz (1935–1955)
  • Benedykt (1957–1980)
  • Diodor (1981–2000)
  • Ireneusz (2001–2005)
  • Teofil III (od 2005)

¹ - wg innych źródeł 106–107

Kontrola autorytatywna (osoba):
  • ISNI: 0000000022197829
  • VIAF: 2437490
  • LCCN: n80139106
  • GND: 118677594
  • LIBRIS: 86lnng3s3pgvd9k
  • BnF: 12101364x
  • SUDOC: 029373018
  • SBN: RAVV073408
  • NLA: 36580414
  • NKC: jn19990009528
  • BNE: XX1724792
  • NTA: 339711485, 070693218
  • BIBSYS: 90682273
  • CiNii: DA01050864
  • Open Library: OL133212A
  • PLWABN: 9810537777805606
  • NUKAT: n97033520
  • J9U: 987007260085905171
  • PTBNP: 306785, 1098689
  • CANTIC: a10065994
  • CONOR: 53641827
  • ΕΒΕ: 34281
  • BLBNB: 000365051
  • WorldCat: lccn-n80139106
Encyklopedia internetowa:
  • PWN: 3888847
  • Britannica: biography/Saint-Cyril-of-Jerusalem
  • Universalis: cyrille-de-jerusalem
  • БРЭ: 2066877
  • NE.se: kyrillos-av-jerusalem
  • SNL: Kyrillos_av_Jerusalem
  • Catalana: 0017868
  • DSDE: Kyrillos_af_Jerusalem
  • identyfikator w Hrvatska enciklopedija: 13586