Drosophila funebris
| Drosophila funebris | |||
| (Fabricius, 1787) | |||
 | |||
| Systematyka | |||
| Domena | eukarionty | ||
|---|---|---|---|
| Królestwo | zwierzęta | ||
| Typ | stawonogi | ||
| Gromada | owady | ||
| Rząd | |||
| Podrząd | |||
| Infrarząd | muchówki łękoryse | ||
| Nadrodzina | Ephydroidea | ||
| Rodzina | wywilżnowate | ||
| Podrodzina | Drosophilinae | ||
| Plemię | Drosophilini | ||
| Rodzaj | Drosophila | ||
| Podrodzaj | Drosophila | ||
| Gatunek | Drosophila (Drosophila) funebris | ||
| Synonimy | |||
| |||
Drosophila funebris – gatunek muchówki z rodziny wywilżnowatych i podrodziny Drosophilinae.
Gatunek ten opisany został w 1787 roku przez Johana Christiana Fabriciusa jako Musca funebris[1].
Muchówka o ciele długości od 3 do 3,5 mm. Głowa jest żółtawobrązowa. Na głowie para szczecinek orbitalnych skierowanych w tył jest znacznie cieńsza niż ich para skierowana w przód. Czułki mają człon trzeci krótko owłosiony, dwukrotnie dłuższy niż szeroki i nie dłuższy niż dwukrotność długości członu drugiego, zaś aristę z wierzchołkowym rozwidleniem i co najmniej dwoma promieniami na spodniej stronie. Tułów ma barwę brązową. Chetotaksję tułowia cechuje 6–8 przedszwowych rzędów szczecinek środkowych grzbietu w przedniej części śródplecza, w których wszystkie szczecinki są tak samo krótkie, 1–2 pary dłuższych przedszwowych szczecinek śródplecowych oraz spośród trzech górnych par szczecinek sternopleuralnych przednia najkrótsza, a tylna najdłuższa. Użyłkowanie skrzydła odznacza się żyłką subkostalną bez sierpowatego zakrzywienia za żyłką barkową, tylną komórką bazalną zlaną z komórką dyskoidalną oraz wierzchołkowym odcinkiem żyłki medialnej M1+2 nie dłuższym niż trzykrotność odcinka tej żyłki między żyłkami poprzecznymi przednią i tylną. Wszystkie pary odnóży mają szczecinki przedwierzchołkowe na goleniach. Przednie stopy pozbawione są grzebienia szczecinek oraz mają pierwszy człon znacznie krótszy niż drugi i trzeci razem wzięte. Brązowawożółty odwłok ma szerokie ciemnobrązowe przepaski na tylnych brzegach tergitów, niekiedy zajmujące ich większą część. Hypopygium zaopatrzone jest w grupkę około 12 kolców[2].
Owad prawie kosmopolityczny, znany ze wszystkich krain z wyjątkiem orientalnej. Często występuje synantropijnie[1].
Przypisy
- ↑ a b Drosophila funebris. [w:] Fauna Europaea [on-line]. [dostęp 2018-07-01].
- ↑ A.A. Shtakelberg: Family Drosophilidae. W: Keys to The Insects of The European Part of The USSR vol. V Diptera and Siphonaptera part II. G.J. Bei-Bienko, George C. Steyskal (red.). Leiden, New York, København, Koln: E.J. Brill, 1989.
