Ford i-Max
 Ford i-Max | |||
| Producent | Ford | ||
|---|---|---|---|
| Zaprezentowany | Czerwiec 2007 | ||
| Okres produkcji | 2007 – 2010 | ||
| Miejsce produkcji |
| ||
| Poprzednik | Ford Ixion | ||
| Następca | Ford Escape | ||
| Dane techniczne | |||
| Segment | minivan segmentu C | ||
| Typy nadwozia | 5-drzwiowy minivan | ||
| Napęd | |||
| Długość | 4505 mm | ||
| Szerokość | 1755 mm | ||
| Wysokość | 1665 mm | ||
| Rozstaw osi | 2750 mm | ||
| Zbiornik paliwa | 60 l | ||
| Liczba miejsc | 5-7 | ||
| Dane dodatkowe | |||
| Modele bliźniacze | Mazda Premacy | ||
| Konkurencja | Kia Carens | ||
| |||
Ford i-Max – samochód osobowy typu minivan klasy kompaktowej produkowany pod amerykańską marką Ford w latach 2007 – 2010.
Historia modelu
Po tym, jak wycofany z azjatyckich rynków w 2003 roku minivan Ixion pozostał w lokalnej produkcji na Tajwanie jako Ixion MAV, w 2007 roku tutejszy oddział Forda zdecydował się opracować następcę. Podobnie jak poprzednik, samochód powstał jako bliźniacza odmiana drugiej generacji Mazdy Premacy, w Europie znanej jako Mazda 5[1].
Stylistyka
Ford i-Max przeszedł głębokie wizualne modyfikacje, które przejawiały się zupełnie nowym pasem przednim z chromowaną atrapą chłodnicy, a także charakterystycznymi dwuczęściowymi, poziomymi tylnymi lampami. Pozostałe elementy nadwozia i wykończenia wnętrza, wraz z jednostkami napędowymi, były zapożyczone od Mazdy[2]. Produkcja trwała do 2010 roku - był to ostatni w historii model Forda będący bezpośrednim bliźniakiem któregoś z modelów Mazdy.
Silnik
- L4 1.8l MZR
Przypisy
- p
- d
- e
Samochody osobowe marki Ford według rynku sprzedaży
