Giuseppe Bottai : Przypisy, Bibliografia Wikipedia, wolna encyklopedia

Giuseppe Bottai

Giuseppe Bottai jako Minister Edukacji w 1937

Data i miejsce urodzenia

3 września 1895
Rzym

Data i miejsce śmierci

9 stycznia 1959
Rzym

Zawód, zajęcie

polityk

Narodowość

Włoch

Stanowisko

Minister Edukacji

Partia

Związki Kombatanckie; Narodowa Partia Faszystowska

Rodzice

Luigi Battai i Elena Cortesi

Multimedia w Wikimedia Commons

Giuseppe Bottai (ur. 3 września 1895 w Rzymie, zm. 9 stycznia 1959 tamże) – włoski polityk, ekonomista, dziennikarz i prawnik.

W 1921 wstąpił do Narodowej Partii Faszystowskiej. Od 1929 do 1932 sprawował urząd ministra korporacji. Organizator faszystowskiego systemu korporacyjnego, pełnił następnie funkcję ministra oświaty (1936-1943). 24 lipca 1943 na posiedzeniu Wielkiej Rady Faszystowskiej opowiedział się przeciwko Benito Mussoliniemu. Od 1944 do 1948 ukrywał się, odbywając służbę wojskową w Legii Cudzoziemskiej. Do Włoch wrócił po amnestii w 1948^[1].

Przypisy

↑ S. Żerko, Biograficzny leksykon II wojny światowej, Poznań 2013, s. 58.

Bibliografia

Encyklopedia Treccani

Rząd Benito Mussoliniego (1922–1943)

W dniu powstania	Benito Mussolini^(a) (PNF) Gabriello Carnazza (PDSI/PNF) Vincenzo Tangorra (PPI) Stefano Cavazzoni (PPI) Giuseppe De Capitani d'Arzago (PLI) Teofilo Rossi (PLI) Aldo Oviglio (PNF) Armando Diaz (bezp.) Paolo Thaon di Revel (bezp.) Giovanni Gentile (bezp.) Luigi Federzoni (ANI/PNF) Alberto De Stefani (PNF) Giovanni Antonio Colonna di Cesarò (PDSI) Giovanni Giurati (PNF)
Późniejsi członkowie rządu	Dino Grandi (PNF) Galeazzo Ciano (PNF) Gino Sarrocchi (PNF) Giovanni Giurati (PNF) Michele Bianchi (PNF) Araldo di Crollalanza (PNF) Luigi Razza (PNF) Giuseppe Cobolli Gigli (PNF) Adelchi Serena (PNF) Giuseppe Gorla (PNF) Zenone Benini (PNF) Alfredo Rocco (PNF) Antonino Di Giorgio (PNF) Pietro Gazzera (PNF) Giuseppe Sirianni (PNF) Alessandro Casati (PNF) Pietro Fedele (PNF) Giuseppe Belluzzo (PNF) Pietro Lanza di Scalea (PNF) Emilio De Bono (PNF) Alessandro Lessona (PNF) Giuseppe Volpi (PNF) Antonio Mosconi (PNF) Guido Jung (PNF) Paolo Thaon di Revel (PNF) Costanzo Ciano (PNF) Orso Mario Corbino (PLI) Cesare Nava (PNF) Alessandro Martelli (PNF) Costanzo Ciano (PNF) Umberto Puppini (PNF) Antonio Stefano Benni (PNF) Giovanni Host-Venturi (PNF) Vittorio Cini (PNF) Giuseppe Peverelli (PNF) Italo Balbo (PNF) Giuseppe Bottai (PNF) Ferruccio Lantini (PNF) Renato Ricci (PNF) Carlo Tiengo (PNF) Tullio Cianetti (PNF) Giacomo Acerbo (PNF) Edmondo Rossoni (PNF) Giuseppe Tassinari (PNF) Carlo Pareschi (PNF) Balbino Giuliano (PNF) Francesco Ercole (PNF) Cesare Maria De Vecchi (PNF) Carlo Alberto Biggini (PNF) Pietro De Francisci (PNF) Arrigo Solmi (PNF) Dino Grandi (PNF) Alfredo De Marsico (PNF) Dino Alfieri (PNF) Alessandro Lessona (PNF) Attilio Teruzzi (PNF) Alessandro Pavolini (PNF) Gaetano Polverelli (PNF) Achille Starace (PNF) Ettore Muti (PNF) Aldo Vidussoni (PNF) Carlo Scorza (PNF) Felice Guarnieri (PNF) Raffaello Riccardi (PNF) Oreste Bonomi (PNF) Carlo Favagrossa (PNF) Costanzo Ciano (PNF) Giovanni Giurati (PNF)

W dniu powstania

Benito Mussolini^(a) (PNF)
Gabriello Carnazza (PDSI/PNF)
Vincenzo Tangorra (PPI)
Stefano Cavazzoni (PPI)
Giuseppe De Capitani d'Arzago (PLI)
Teofilo Rossi (PLI)
Aldo Oviglio (PNF)
Armando Diaz (bezp.)
Paolo Thaon di Revel (bezp.)
Giovanni Gentile (bezp.)
Luigi Federzoni (ANI/PNF)
Alberto De Stefani (PNF)
Giovanni Antonio Colonna di Cesarò (PDSI)
Giovanni Giurati (PNF)

Późniejsi członkowie rządu

Dino Grandi (PNF)
Galeazzo Ciano (PNF)
Gino Sarrocchi (PNF)
Giovanni Giurati (PNF)
Michele Bianchi (PNF)
Araldo di Crollalanza (PNF)
Luigi Razza (PNF)
Giuseppe Cobolli Gigli (PNF)
Adelchi Serena (PNF)
Giuseppe Gorla (PNF)
Zenone Benini (PNF)
Alfredo Rocco (PNF)
Antonino Di Giorgio (PNF)
Pietro Gazzera (PNF)
Giuseppe Sirianni (PNF)
Alessandro Casati (PNF)
Pietro Fedele (PNF)
Giuseppe Belluzzo (PNF)
Pietro Lanza di Scalea (PNF)
Emilio De Bono (PNF)
Alessandro Lessona (PNF)
Giuseppe Volpi (PNF)
Antonio Mosconi (PNF)
Guido Jung (PNF)
Paolo Thaon di Revel (PNF)
Costanzo Ciano (PNF)
Orso Mario Corbino (PLI)
Cesare Nava (PNF)
Alessandro Martelli (PNF)
Costanzo Ciano (PNF)
Umberto Puppini (PNF)
Antonio Stefano Benni (PNF)
Giovanni Host-Venturi (PNF)
Vittorio Cini (PNF)
Giuseppe Peverelli (PNF)
Italo Balbo (PNF)
Giuseppe Bottai (PNF)
Ferruccio Lantini (PNF)
Renato Ricci (PNF)
Carlo Tiengo (PNF)
Tullio Cianetti (PNF)
Giacomo Acerbo (PNF)
Edmondo Rossoni (PNF)
Giuseppe Tassinari (PNF)
Carlo Pareschi (PNF)
Balbino Giuliano (PNF)
Francesco Ercole (PNF)
Cesare Maria De Vecchi (PNF)
Carlo Alberto Biggini (PNF)
Pietro De Francisci (PNF)
Arrigo Solmi (PNF)
Dino Grandi (PNF)
Alfredo De Marsico (PNF)
Dino Alfieri (PNF)
Alessandro Lessona (PNF)
Attilio Teruzzi (PNF)
Alessandro Pavolini (PNF)
Gaetano Polverelli (PNF)
Achille Starace (PNF)
Ettore Muti (PNF)
Aldo Vidussoni (PNF)
Carlo Scorza (PNF)
Felice Guarnieri (PNF)
Raffaello Riccardi (PNF)
Oreste Bonomi (PNF)
Carlo Favagrossa (PNF)
Costanzo Ciano (PNF)
Giovanni Giurati (PNF)

^(a) Jako premier w latach 1922-1929, 1922-1924, 1925-1929, 1926-1943, 1932-1936, 1933-1943 i 1943
pełnił jednocześnie urzędy ministra spraw zagranicznych, ministra wojny oraz ministra spraw wewnętrznych

Kontrola autorytatywna (osoba):