Jerry Goldsmith

Jerry Goldsmith

Jerry Goldsmith (2003)
Prawdziwe imię i nazwisko	Jerrald King Goldsmith
Data i miejsce urodzenia	10 lutego 1929 Los Angeles
Data i miejsce śmierci	21 lipca 2004 Beverly Hills
Zawód	kompozytor, dyrygent
Współmałżonek	Sharon Hennagin (1950–1970; rozwód) Carol Heather (1972–2004; jego śmierć)
Lata aktywności	1951–2004
Multimedia w Wikimedia Commons
Strona internetowa

Jerrald King Goldsmith (ur. 10 lutego 1929 w Los Angeles, zm. 21 lipca 2004 w Beverly Hills) – amerykański kompozytor muzyki filmowej i dyrygent^[1].

Życiorys

Wczesne lata

Urodził się w Los Angeles^[2] w Kalifornii w rodzinie rumuńsko-żydowskiej. Jego rodzicami byli Tessa (z domu Rappaport), nauczycielka, i Morris Goldsmith, inżynier budowlany^[3]. Dorastał w Pasadenie. Rozpoczął edukację muzyczną na wczesnym etapie swojego życia, zaczynając od klasycznych lekcji gry na fortepianie w wieku 6 lat i przechodząc do kompozycji i teorii muzyki w wieku 14 lat. Jego ambicją było początkowo zostać kompozytorem muzyki klasycznej i występować w sali koncertowej. Zainspirowany w szczególności partyturą autorstwa Miklósa Rózsy dla filmu Alfreda Hitchcocka Urzeczona (Spellbound, 1945)^[4], Goldsmith zaczął uczyć się kompozycji filmu, studiując u samego Rózsy przez pewien czas na Uniwersytecie Południowej Kalifornii.

Kariera

Pracował jako urzędnik w dziale muzycznym CBS, gdzie zdobył pierwsze zamówienie na skomponowanie muzyki do słuchowiska radiowego^[5]. W końcu przeniósł się do telewizji, tworząc muzykę do seriali takich jak Perry Mason (1959), Have Gun – Will Travel (1960), Strefa mroku (1960–1964), Gunsmoke (1960–1966) i Doktor Kildare (1961–1965).

W 1957 zadebiutował jako kompozytor filmowy niskobudżetowego westernu Warner Bros. Black Patch z udziałem Neda Glassa, Dana Blockera i Sebastiana Cabota. Był siedemnaście razy nominowany do Oscara^[6]. Statuetkę odebrał tylko raz: w 1976 za muzykę do horroru Omen, która w późniejszym czasie stała się jego najbardziej rozpoznawalnym dziełem. Zdobył pięć nagród Emmy. Najbardziej znany był wśród fanów Star Treka za kompozycje do filmów Star Trek, Star Trek V: Ostateczna granica, Star Trek: Pierwszy kontakt, Star Trek: Rebelia, Star Trek: Nemesis oraz ścieżki tytułowej serialu Star Trek: Voyager. Stworzył także muzykę do 3 pierwszych filmów o Johnie Rambo: Rambo – Pierwsza krew, Rambo II i Rambo III oraz do horroru Duch. Stworzył również muzykę do loga wytwórni Universal Pictures z lat 1997–2012.

Życie prywatne

Był dwukrotnie żonaty. 23 września 1950 poślubił Sharon Hennagin, z którą miał czworo dzieci: trzy córki – Ellen, Carrie i Jennifer oraz syna Joela (ur. 19 listopada 1957), który również został kompozytorem. Jednak 1 czerwca 1970 doszło do rozwodu. 23 lipca 1972 ożenił się z Carol Heather Sheinkopf, z którą miał syna Aarona^[7].

Zmarł 21 lipca 2004 w Beverly Hills w wieku 75 lat, po długiej walce z chorobą nowotworową^[8].

Filmografia

Nagrody

• Nagroda Akademii Filmowej Najlepsza muzyka: 1977: Omen
• Nagroda Emmy
  • Najlepsze osiągnięcie w dziedzinie kompozycji muzycznej – program specjalny: 1973: The Red Pony
  • 1975: QB VII
  • 1976: Babe
  • 1981: Masada
  • Najlepsza muzyka do czołówki: 1995: Star Trek: Voyager
• Złota Malina Najgorsza piosenka: 1986: Rambo II

Przypisy

Linki zewnętrzne

• Jerry Goldsmith w bazie IMDb (ang.)
• Jerry Goldsmith w bazie Filmweb
• Jerry Goldsmith w bazie Notable Names Database (ang.)
• Jerry Goldsmith w bazie Discogs.com (ang.)