Karekin II (katolikos Ormian)

Karekin II
Krticz Nersisjan
Katolikos Wszystkich Ormian
Ilustracja
Kraj działania

ZSRR (do 20 września 1991)
Armenia (od 21 września 1991)

Data i miejsce urodzenia

21 sierpnia 1951
Woskehat, ASRR, ZSRR

Katolikos Wszystkich Ormian
Okres sprawowania

od 1999

Wyznanie

przedchalcedońskie

Kościół

Apostolski Kościół Ormiański

Diakonat

1970

Prezbiterat

1972

Sakra biskupia

1983

Wybór patriarchy

27 czerwca 1999

Odznaczenia
Krzyż Wielki Orderu Gwiazdy Rumunii (republ.) Order Księcia Jarosława Mądrego V klasy
Multimedia w Wikimedia Commons
Sukcesja apostolska
Data konsekracji

23 października 1983

Konsekrator

Wazgen I

Konsekrowani biskupi
Nurhan Manugian 14 grudnia 1999
Aram Ateszian 19 grudnia 1999
Mikael Adżapahjan 30 września 2001
Jezras Nersisjan 30 września 2001
Mowses Mowsisjan 30 września 2001
Sion Adamian 30 września 2001
Bagrat Galstanjan 22 czerwca 2003
Wazgen Mirzachanjan 23 lipca 2003
Arszak Chaczatrian 26 września 2004
Armasz Nalbandian 15 stycznia 2006
Aszot Mnacakanjan 15 stycznia 2006
Anuszawan Dżamkoczjan 19 listopada 2006
Ararat Kaltakdżian 19 listopada 2006
Markos Howannisjan 19 listopada 2006
Sahak Mashalian 24 sierpnia 2008
Wertanes Abrahamian 24 sierpnia 2008
Artak Tigranian 18 kwietnia 2010
Mkrticz Proszian 18 kwietnia 2010
Howakim Manukian 18 kwietnia 2010
Datew Hagopian 6 listopada 2011
Hajgazun Nadżarian 6 listopada 2011
Hownan Hakopian 6 listopada 2011
Kework Sarojan 6 listopada 2011
Muszegh Babajan 6 listopada 2011
Wahan Howannisjan 6 listopada 2011
Abgar Howakimian 16 listopada 2014
Sero’wbe Isachanjan 12 maja 2019
Daniel Findigian 12 maja 2019
Tiran Petrosjan 12 maja 2019

Karekin II Nersisjan (orm. Գարեգին Բ, także Garegin II Nersissian, ur. 1951) – duchowny Apostolskiego Kościoła Ormiańskiego, obecny (od 1999) najwyższy patriarcha tego kościoła – Jego Świątobliwość Katolikos Wszystkich Ormian, Patriarcha Świętej Stolicy Eczmiadzyna.

Życiorys

Przyszły patriarcha urodził się w 1951 w Woskehat koło Eczmiadzyna jako Krticz Nersisjan. W 1971 ukończył seminarium duchowne w Eczmiadzynie, a następnie przez rok w nim wykładał. W 1970 został wyświęcony na diakona, a w 1972 – na kapłana zakonnego, przy czym przyjął imię „Karekin”. Następnie studiował w Wiedniu, potem w Bonn, gdzie posługiwał w tamtejszej wspólnocie ormiańskiej. Po powrocie do Armenii został wysłany na studia podyplomowe do prawosławnej Moskiewskiej Akademii Duchownej w Zagorsku. Naukę tam zakończył w 1979.

W marcu 1980 został kapłanem w stołecznej i patriarchalnej diecezji Apostolskiego Kościoła Ormiańskiego – Ararat. W czerwcu 1983 zaczął pełnić obowiązki biskupa tej diecezji, a 23 października tego roku patriarcha Wasken I Baldżian udzielił mu sakry biskupiej. W listopadzie 1992 został podniesiony do godności arcybiskupiej. Jako biskup i arcybiskup Karekin Nersisjan odznaczył się aktywnością przy podnoszeniu Armenii z ruin po trzęsieniu ziemi w 1988, a także przy duchowej odbudowie Armenii po okresie sowieckim.

Na synodzie elekcyjnym w 1995 Karekin Nersisjan był jednym z kandydatów na patriarchę, jednak wybrano wtedy biskupa Karekina Sarkisjana. W 1998 patriarcha Karekin I mianował Karekina Nersisjana swoim wikariuszem generalnym. Obowiązki te Nersisjan pełnił do śmierci Sarkisjana w czerwcu 1999.

27 czerwca 1999 Karekin Nersisjan został wybrany najwyższym z czterech patriarchów Apostolskiego Kościoła Ormiańskiego, a 4 listopada tego samego roku został intronizowany na stolicę patriarszą w Eczmiadzynie jako Karekin II. Według oficjalnej listy patriarchów jest 132. patriarchą.

W 2006 złożył wizytę w Turcji, gdzie spotkał się z ekumenicznym patriarchą Konstantynopola Bartłomiejem I oraz ormiańską społecznością Stambułu. Podczas pobytu doszło do napięcia z rządem tureckim, ponieważ Karekin II nazwał przeprowadzoną przez Turków w czasie I wojny światowej Rzeź Ormian ludobójstwem. Turcja kategorycznie protestuje przeciwko używaniu tego określenia, jak też sprzeciwia się przedstawianiu tamtych wydarzeń w wersji ormiańskiej.

19 marca 2013 jako pierwszy w historii katolikos Ormiańskiego Kościoła Apostolskiego, był obecny na inauguracji katolickiego papieża Franciszka[1].

Zobacz też

Przypisy

  1. Ekumeniczne gesty podczas inauguracji [online], gosc.pl [dostęp 2013-03-19] .
  • p
  • d
  • e
Era Apostolska
  • Juda Tadeusz Apostoł (43–66)
  • Bartłomiej Apostoł (60–68)
  • Św. Zachariasz (68–72)
  • Św. Zementus (72–76)
  • Św. Atrnerseh (77–92)
  • Św. Mushe (93–123)
  • Św. Shahen (124–150)
  • Św. Shavarsh (151–171)
  • Św. Leontius (172–190)
Era Sophene
Pierwsza era
Eczmiadzyn
Arcasydzi
Dynastia Syryjska
  • Daniel I (347)
Asziszattowie
  • Pharen I (348–352)
Arcasydzi
Albaniosidzi
  • Izaak I (373–377)
  • Zawen (377–381)
  • Aspuraces I (381–386)
Arcasydzi
Dynastia Syryjska
  • Brkisho (428–432)
  • Samuel (432–437)
Bezdynastyczny
  • Św. Howsep I (437–452)
Era Dwin
  • Melitus (452–456)
  • Mojżesz I (456–461)
  • Św. Kyud (461–478)
  • Św. Jan I (478–490)
  • Papken I (490–516)
  • Samuel I (516–526)
  • Mushe I (526–534)
  • Sahak II (534–539)
  • Krzysztof I (539–545)
  • Ghevond (545–548)
  • Nerses II (548–557)
  • Jan II (557–574)
  • Mojżesz II (574–604)
  • wakat 604–607, Verthanes Qerthol jako administrator
  • Abraham I (607–615)
  • Gomidas (615–628)
  • Krzysztof II (628–630)
  • Ezra (630–641)
  • Nerses III (641–661)
  • Anastasius (661–667)
  • Israel (667–677)
  • Sahak III (677–703)
  • Eliasz (703–717)
  • Św. Jan III Filozof (717–728)
  • Dawid I (728–741)
  • Dertad I (741–764)
  • Dertad II (764–767)
  • Sion (767–775)
  • Izajasz (775–788)
  • Stefan I (788–790)
  • Joab (790–791)
  • Solomon (791–792)
  • Jerzy I (792–795)
  • Józef I (795–806)
  • Dawid II (806–833)
  • Jan IV (833–855)
  • Zachariasz I (855–876)
  • Jerzy II (877–897)
  • Św. Mashdotz (897–898)
Era Aghtamar
  • Jan V Historyk (898–929)
  • Stefan II (929–930)
  • Teodor I (930–941)
  • Yeghishe (941–946)
Era Arghina
  • Ananiasz (949–968)
  • Vahan (968–969)
  • Stefan III (969–972)
  • Khachig I (973–992)
Era Ani
Druga era
Eczmiadzyn
  • Giragos (1441–1443)
  • Jerzy X (1443–1465)
  • Aristaces II (1465–1469) koadiutor
  • Sarkis II (1469–1474)
  • Jan VII (1474–1484)
  • Sarkis III (1484–1515)
  • Zachariasz II (1515–1520)
  • Sarkis IV (1520–1536)
  • Grzegorz XI (1536–1545)
  • Stefan V (1545–1567)
  • Michał (1567–1576)
  • Grzegorz XII (1576–1590)
  • Dawid IV (1590–1629)
  • Mojżesz III (1629–1632)
  • Filip (1633–1655)
  • Jakub IV (1655–1680)
  • Eliazar (1681–1691)
  • Nahabed (1691–1705)
  • Aleksander I (1706–1714)
  • Asdvadzadur (1715–1725)
  • Garabed II (1725–1729)
  • Abraham II (1730–1734)
  • Abraham III (1734–1737)
  • Lazar (1737–1751)
  • Minas (1751–1753)
  • Aleksander II (1753–1755)
  • Sahak V (niewyświęcony, 1755)
  • wakat (1755–1759)
  • Jakub V (1759–1763)
  • Symeon (1763–1780)
  • Łukasz (1780–1799)
  • Józef II(niewyświęcony, 1800)
  • Dawid V (1801–1807)
  • Daniel II (1802–1808, rywal)
  • Yeprem (1809–1830)
  • Jan VIII (1831–1842)
  • Nerses V (1843–1857)
  • Madteos I (1858–1865)
  • Jerzy IV (1866–1882)
  • wakat (1882–1885)
  • Magar (1885–1891)
  • Mkrticz Chrimian (1892–1907)
  • Madteos II (1908–1910)
  • Jerzy V (1911–1930)
  • wakat (1930–1932)
  • Choren (1932–1938)
  • wakat (1938–1945)
  • Jerzy VI (1945–1954)
  • Wasken I (1955–1994)
  • Karekin I (1995–1999)
  • Karekin II (od 1999)
  • ISNI: 0000000045321677
  • VIAF: 8534128
  • LCCN: n2001046567
  • GND: 131969323
  • BnF: 150528775
  • SUDOC: 144574136
  • SBN: VIAV146894
  • NTA: 26905734X
  • BIBSYS: 7063545
  • PLWABN: 9810592221805606
  • NUKAT: n98008876
  • CONOR: 280383075
  • Universalis: karekine-ii