Kenneth Baker
 | |||
| Data i miejsce urodzenia | 3 listopada 1934 | ||
|---|---|---|---|
| Minister spraw wewnętrznych | |||
| Okres | od 28 listopada 1990 | ||
| Przynależność polityczna | Partia Konserwatywna | ||
| Poprzednik | David Waddington | ||
| Następca | Kenneth Clarke | ||
| Odznaczenia | |||
 | |||
| |||
Kenneth Wilfrid Olav Baker (ur. 3 listopada 1934 w Londynie), brytyjski polityk, członek Partii Konserwatywnej, minister w rządach Margaret Thatcher i Johna Majora. Członek Tory Reform Group.
Urodził się w londyńskiej dzielnicy Hampton jako syn urzędnika służby cywilnej. Wykształcenie odebrał w Hampton Grammar School (1946-1948), St Paul's School w Londynie oraz w Magdalen College na Uniwersytecie w Oksfordzie. Studia ukończył w 1958 r. z tytułem bakałarza historii. Następnie odbył służbę wojskową. Armię opuścił w stopniu porucznika. Pracował dla Royal Dutch Shell zanim został wybrany do Izby Gmin jako reprezentant okręgu Acton w wyborach uzupełniających 1968 r.
W Izbie Gmin zasiadał do wyborów 1970 r., kiedy to przegrał z kandydatem laburzystów Nigelem Spearingiem. Do parlamentu powrócił jednak jeszcze w tym samym roku, wygrywając wybory uzupełniające w okręgu St Marylebone. Kiedy ten okręg został zlikwidowany w 1983 r. Baker przeniósł się do okręgu Mole Valley, który reprezentował do 1997 r.
Był ministrem stanu ds. przemysłu i technologii informacyjnej w latach 1981-1984 oraz ministrem stanu ds. samorządu lokalnego w latach 1984-1985. W 1985 r. został członkiem gabinetu jako minister środowiska. W latach 1986-1989 stał na czele resortu edukacji. Na tym stanowisku odpowiadał za uchwalenie Education Act z 1988 r., który wprowadzał kontrowersyjnym program nauczania "National Curriculum". Baker wprowadził również obowiązkowe szkolenia dla nauczycieli znane jako "Baker days".
W 1989 r. został przewodniczącym Partii Konserwatywnej i Kanclerzem Księstwa Lancaster. Pozostał na tym stanowisku do rezygnacji Margaret Thatcher z funkcji lidera partii w listopadzie 1990 r. Nowy lider konserwatystów, John Major, mianował Bakera ministrem spraw wewnętrznych. Okres urzędowania Bakera na tym stanowisku do czas rozruchów w więzieniach oraz wprowadzenia Dangerous Dogs Act.
Po wyborach 1992 r. Baker opuścił gabinet nie chcąc objąć stanowiska ministra ds. Walii. W 1997 r. zrezygnował z ubiegania się o mandat parlamentarny. Został kreowany parem dożywotnim jako baron Baker of Borking i zasiadł w Izbie Lordów.
Baker opublikował w 2005 r. książkę o królu Jerzym IV George IV: A Life in Caricature, a w 2007 r. książkę o Jerzym III King George III: A Life in Caricature (obie wydane przez Thames & Hudson). Inne jego publikacje do zbiory poezji, historia karykatury politycznej oraz autobiografia.
Od 1963 r. jest żonaty z Mary Gray-Muir. Ma z nią syna Oswina i dwie córki: Amy Elizabeth i Sophię Alice (ur. 8 lipca 1967, żonę Charlesa McVeigha IV).
Linki zewnętrzne
- leighrayment.com. leighrayment.com. [zarchiwizowane z tego adresu (2016-03-03)].
- p
- d
- e
|
- p
- d
- e
| Wiceprzewodniczący Komitetu Edukacji 1857–1902 |
|
|---|---|
| Przewodniczący Rady Edukacji 1900–1944 |
|
| Ministrowie edukacji 1944–1964 | |
| Ministrowie edukacji i nauki 1964–1992 | |
| Ministrowie edukacji 1992–1995 | |
| Ministrowie edukacji i zatrudnienia 1995–2001 | |
| Ministrowie edukacji i zdolności 2001–2007 | |
| Ministrowie dzieci, szkół i rodzin 2007–2010 | |
| Ministrowie innowacji, uniwersytetów i zdolności 2007–2009 | |
| Ministrowie edukacji od 2010 |
|
- p
- d
- e
| XIV wiek |
|
|---|---|
| XV wiek |
|
| XVI wiek |
|
| XVII wiek |
|
| XVIII wiek |
|
| XIX wiek |
|
| XX wiek |
|
| XXI wiek |
|
- p
- d
- e
- p
- d
- e
|
- p
- d
- e
Drugi gabinet Margaret Thatcher (1983–1987)
| W dniu powstania |
|
|---|---|
| Późniejsi członkowie gabinetu |
|
- p
- d
- e
Trzeci gabinet Margaret Thatcher (1987–1990)
| W dniu powstania |
|
|---|---|
| Późniejsi członkowie gabinetu |
- p
- d
- e
Pierwszy gabinet Johna Majora (1990–1992)
