Kościół Adwentystów Dnia Siódmego we Lwowie

Kościół Adwentystów Dnia Siódmego we Lwowie

Церква Адвентистів Сьомого Дня, Львів

Dom modlitwy
Fasada Kościoła Adwentystów Dnia Siódmego we Lwowie-Łyczakowie
Państwo	Ukraina
Obwód	lwowski
Miejscowość	Lwów
Wyznanie	adwentyzm
Kościół	Kościół Adwentystów Dnia Siódmego
Wezwanie	poprzednio: Niepokalanego Poczęcia NMP
Historia Data rozpoczęcia budowy 1710 Data zakończenia budowy 1718 Data poświęcenia 21 maja 1718 (katolicyzm), 1838 (katolicyzm), 1990 (adwentyzm) Data zniszczenia • przez 1830 pożar Data odbudowy 1830–1838 Data reaktywacji 1838 Poprzednie wyznanie Kościół katolicki Fundator Elżbieta Helena Sieniawska
Dane świątyni Plan bazyliki Styl Barok Liczba naw 3
Położenie na mapie Lwowa Kościół Adwentystów Dnia Siódmego we Lwowie
Położenie na mapie Ukrainy Kościół Adwentystów Dnia Siódmego we Lwowie
Położenie na mapie obwodu lwowskiego Kościół Adwentystów Dnia Siódmego we Lwowie
49°50′32,75″N 24°02′28,76″E/49,842431 24,041322
Multimedia w Wikimedia Commons

Kościół Adwentystów Dnia Siódmego we Lwowie – świątynia położona przy ul. Korolenki 1^[a] w dzielnicy Łyczaków. Obecnie jest budynkiem kościelnym jednego z ponad dwudziestu zborów adwentystycznych działających we Lwowie, do 1945 r. świątynia rzymskokatolicka pw. Niepokalanego Poczęcia Najświętszej Maryi Panny i siedziba klasztoru franciszkanów.

Historia

Kościół i klasztor dla kapucynów zostały wzniesione na Przedmieściu Łyczakowskim z fundacji (1708) Elżbiety Zofii z Lubomirskich Sieniawskiej, małżonki Adama Sieniawskiego, hetmana wielkiego koronnego. W 1710 rozpoczęto budowę zespołu kościelno-klasztornego, który ukończono w 1718. W rezultacie powstał, zgodnie z bardzo surową regułą zakonu i takimiż przepisami dotyczącymi wyglądu świątyń, skromny, jednonawowy kościół. W 1718 arcybiskup lwowski, Jan Skarbek, dokonał konsekracji świątyni. Kompleks kapucyński był ośrodkiem drugiej, obok warszawskiej, kustodii prowincji polskiej kapucynów pw. św. Stanisława i Wojciecha.

W 1772, w momencie zajęcia Lwowa przez Austriaków w wyniku pierwszego rozbioru Polski w konwencie żyło 18 braci zakonnych. W 1785, w wyniku reform józefińskich przeprowadzonych przez cesarza Józefa II zakon kapucynów uległ kasacie. Ich klasztor przejęli franciszkanie konwentualni, którym w tym samym czasie odebrano dwa zespoły klasztorne: św. Krzyża i św. Antoniego.

W 1830 kościół strawił pożar. Odbudowa i przebudowa trwała do 1838. Dokonano wówczas powtórnej konsekracji świątyni. W 1902 dokonano restauracji świątyni uzupełniając jej fasadę ozdobnymi wolutami. W 1907 rozpoczął naukę w miejscowym, niższym seminarium duchownym Maksymilian Maria Kolbe, późniejszy święty Kościoła katolickiego.

Po 1945 kościół zamknięto a w klasztorze umieszczono szpital zakaźny. Po 1990 budynek kościoła i klasztoru przekazano Kościołowi Adwentystów Dnia Siódmego.

Architektura

Kościół adwentystyczny we Lwowie-Łyczakowie jest budowlą bazylikową, trzynawową, z barokowym wyposażeniem wnętrza. Prostą fasadę świątyni zdobią pilastry oddzielające nawy i wysunięty portal, nad którym pomiędzy dwoma oknami umieszczono relief przyobleczonej w słońce niewiasty z 12. rozdziału Objawienia św. Jana, która w interpretacji adwentystycznej symbolizuje Kościół chrześcijański jako oblubienicę Chrystusową, zaś w interpretacji rzymskokatolickiej oznacza Marię Pannę, co nawiązywało do poprzedniego wezwania kościoła. Fasadę wieńczy trójkątny tympanon.

Po przekazaniu kościoła adwentystom, świątynię przystosowano do potrzeb nabożeństwa protestanckiego. Wnętrze kościoła pozbawione jest ołtarza i obrazów. Centralne i najwyższe miejsce prezbiterium świątyni stanowi obecnie wysoko położona drewniana ambona otoczona balaskami, do której z obu stron prowadzą stopnie. Poniżej ambony znajduje się stół komunijny wykorzystywany do sprawowania Wieczerzy Pańskiej. Na frontowej ścianie prezbiterium umieszczono werset biblijny z Listu do Hebrajczyków (13,8) „Jezus Chrystus wczoraj i dziś, ten sam i na wieki!” oraz dwie kamienne tablice z treścią dekalogu. Powyżej, na sklepieniu znajdują się freski przedstawiające niebo^{[potrzebny przypis]}.

W świątyni zachował się obraz św. Rocha, pędzla Marcina Altomonte, nadwornego malarza króla Jana III Sobieskiego oraz osiemnastowieczne nagrobki Józefa Ponińskiego (zm. 1777) i Anny Kornhoff (zm. 1782). W świątyni przed wojną prace malarskie i złotnicze wykonał Władysław Lisowski^[1].

Uwagi

Przypisy

Bibliografia

• Ryszard Chanas, Janusz Czerwiński, Lwów, Przewodnik turystyczny, wyd. Ossolineum, 1992, Wrocław, ISBN 83-04-03913-3
• Bartłomiej Kaczorowski, Zabytki starego Lwowa, wyd. Oficyna Wydawnicza, Warszawa 1990, ISBN 83-85083-02-2
• Aleksander Medyński, Lwów. Przewodnik dla zwiedzających miasto, wyd. nakładem autora, Lwów 1937