Konstytucja San Marino

Konstytucja San Marino – Republika San Marino nie ma jednego aktu o charakterze konstytucji. Ustrój państwa regulują akty prawne różnej rangi, a także zwyczaje konstytucyjne. Najważniejsze akty prawne omówiono poniżej. Cały system prawny Republiki, a wraz z nim system konstytucyjny bazuje w znacznej mierze na dorobku prawa rzymskiego.

Statut Republiki San Marino

Strona tytułowa Statutu

Pierwszy akt prawny regulujący zasady funkcjonowania republiki powstał już w roku 1263. Pełnym aktem, przez niektórych uważanych za pierwszą spisaną konstytucję na świecie[1] był statut z 8 października 1600 roku[2]. Jego autorem jest Camillo Bonelli. Został napisany w języku łacińskim, a tytuł oryginalny to – Statuta Decreta ac Ordinamenta illustris Reipublicae ac Perpetuae Libertatis Terrae Sancti Marini. Dokument, dzielący się na sześć ksiąg, objął swoim zakresem instytucje i praktyki władzy wykonawczej i wymiaru sprawiedliwości w tym czasie.

Sześć ksiąg statutu to:

  • I – zawiera 62 artykuły dotyczące zadań i działania najważniejszych organów państwa, m.in. kapitanów regentów, czy Wielkiej Rady Generalnej
  • II – zwana Civilium Causarum – liczy 75 artykułów i zawiera normy z zakresu prawa cywilnego
  • III – zwana Maleficiorum – liczy 74 artykuły obejmujących prawo karne materialne.
  • IV – zwana De Appellationibus – liczy 15 artykułów dotyczących sędziów i ich pracy
  • V – zwana Extraordinarium – liczy 46 artykułów dotyczących wielu pobocznych kwestii, takich jak drogi, przepisy sanitarne
  • VI – zawiera 42 artykuły dotyczące procedur odszkodowawczych za szkody wyrządzone w związku z wykonywaniem działalności prywatnych.

Deklaracja Praw Obywateli

Pełna nazwa to: Deklaracja praw obywateli i fundamentalnych zasad porządku San Marino. Akt ten zawiera katalog praw podmiotowych. Została przyjęta 12 lipca 1974. Deklaracja została zmieniona w 2002.

Zobacz też

Przypisy

  1. Hans Slomp: Europe, a political profile : an American companion to European politics. Santa Barbara: ABC-CLIO, 2011, s. 693. ISBN 978-0-313-39182-8. OCLC 759986337. (ang.).
  2. Central Intelligence Agency: The World Factbook 2009. Waszyngton: Central Intelligence Agency, 2009, s. 544. ISBN 978-0-16-084587-1. OCLC 502031150. (ang.).

Bibliografia

  • P. Osóbka, Systemy konstytucyjne Andory, Liechtensteinu, Monako, San Marino, Wydawnictwo Sejmowe, Warszawa 2008
  • Dicastero P.I. e C., Per Conoscere San Marino, Scuola Media Statale, 1991
  • p
  • d
  • e
Konstytucje państw Europy
Państwa niepodległe
Terytoria zależne,
autonomie,
pozostałe terytoria
  • Abchazja[D][B]
  • Adygeja
  • Adżaria[A]
  • Akrotiri i Dhekelia
  • Autonomiczna Republika Krymu
  • Azory
  • Baszkiria
  • Cypr Północny[D][A]
  • Czeczenia
  • Czuwaszja
  • Dagestan
  • Gagauzja
  • Gibraltar
  • Górski Karabach[D][A]
  • Guernsey
  • Inguszetia
  • Jan Mayen
  • Jersey
  • Kabardo-Bałkaria
  • Kałmucja
  • Karaczajo-Czerkiesja
  • Karelia
  • Katalonia
  • Komi
  • Kosowo
  • Madera
  • Man
  • Mari El
  • Mordowia
  • Nachiczewan[A]
  • Naddniestrze[D]
  • Osetia Południowa[B]
  • Osetia Północna
  • Svalbard
  • Tatarstan
  • Udmurcja
  • Wojwodina
  • Wyspy Alandzkie
  • Wyspy Owcze
Pozostałe twory
  • Suwerenny Rycerski Zakon Szpitalników św. Jana z Jerozolimy z Rodos i z Malty
  1. a b c d e f Leży całkowicie w Azji, ale historycznie jest traktowane jako państwo europejskie.
  2. a b c d Leży w Azji całkowicie lub częściowo, w zależności od tego, jak określić granicę między Europą a Azją.
  3. a b c Państwo transkontynentalne.
  4. a b c d Kursywą zaznaczono państwa nieuznawane bądź częściowo uznawane