Mariusz Lewandowski

Mariusz Lewandowski
Ilustracja
Mariusz Lewandowski (2007)
Pełne imię i nazwisko

Mariusz Michał Lewandowski[1]

Data i miejsce urodzenia

18 maja 1979
Legnica

Wzrost

184 cm

Pozycja

defensywny pomocnik, środkowy obrońca

Kariera juniorska
Lata Klub
1988–1997 Zagłębie Lubin
Kariera seniorska[a]
Lata Klub Wyst. Gole
1997–1999 Zagłębie Lubin 36 (0)
2000–2001 Dyskobolia Grodzisk Wielkopolski 40 (2)
2001–2010 Szachtar Donieck 174 (21)
2010–2013 PFK Sewastopol 76 (14)
W sumie: 326 (37)
Kariera reprezentacyjna
Lata Reprezentacja Wyst. Gole
2000–2001  Polska U-21 18 (2)
2002–2013  Polska 66 (5)
W sumie: 84 (7)
Kariera trenerska
Lata Drużyna
2017–2018 Zagłębie Lubin
2020–2021 Bruk-Bet Termalica Nieciecza
2022–2023 Radomiak Radom
2023–2024 Bruk-Bet Termalica Nieciecza
  1. ↑ Uwzględniono wyłącznie rozgrywki ligowe.
Odznaczenia
Order „Za odwagę” III klasy (Ukraina)
Multimedia w Wikimedia Commons

Mariusz Michał Lewandowski (ur. 18 maja 1979 w Legnicy) – polski piłkarz, występujący na pozycji środkowego obrońcy lub defensywnego pomocnika, od 2023 trener Bruk-Betu Termalica Nieciecza[2].

Karierę piłkarską zaczynał w Zagłębiu Lubin. W 2000 trafił do Dyskobolii Grodzisk Wielkopolski. Rok później został zawodnikiem Szachtara Donieck, z którym zdobył Puchar UEFA, pięciokrotnie sięgnął po Mistrzostwo Ukrainy, trzykrotnie po Puchar Ukrainy i dwukrotnie po Superpuchar Ukrainy. W latach 2010–2013 reprezentował barwy PFK Sewastopol. Był pierwszym polskim piłkarzem, który grał w lidze ukraińskiej. W 2014 zakończył karierę piłkarską.

Występował w seniorskiej reprezentacji Polski w latach 2002 – 2013, rozgrywając 66 meczów i strzelając 5 bramek. Uczestnik Mistrzostw Świata 2006 oraz Mistrzostw Europy 2008. Najlepszy Piłkarz Roku 2009 w plebiscycie Tygodnika Piłka Nożna. Członek Klubu Wybitnego Reprezentanta.

W latach 2017–2018 był trenerem Zagłębia Lubin, w latach 2020–2021 Bruk-Betu Termalica Nieciecza, w latach 2022–2023 Radomiaka Radom, od 2023 ponownie w Niecieczy.

Kariera klubowa

Zagłębie Lubin

W wieku 9 lat rozpoczął treningi w klubie Zagłębie Lubin, a następnie trenował w młodzieżowej drużynie, którą prowadził jego ojciec[3]. W wieku 18 lat awansował do kadry pierwszego zespołu, grającego w ekstraklasie i prowadzonego przez trenera Mirosława Dragana[4]. 15 marca 1997 zadebiutował w ekstraklasie w przegranym 1:2 meczu z Legią Warszawa, gdy w 46. minucie zmienił Pawła Piotrowskiego. Był to jego jedyny pierwszoligowy mecz w tamtym sezonie[5]. Z czasem kierownictwo klubu chciało wypożyczyć go do Chrobrego Głogów lub Miedzi Legnica, jednak na transfer nie zgodził się ojciec zawodnika[3].

W sezonie 1997/1998 Lewandowski rozegrał 11 spotkań w polskiej lidze, głównie jako dubler Piotra Przerywacza i Radosława Kałużnego[6]. W kolejnym sezonie zagrał w 21 ligowych spotkaniach[7], a rundę jesienną sezonu 1999/2000 także rozpoczął w Zagłębiu. Rozegrał 3 spotkania, a w październikowym pojedynku z Polonią Warszawa (1:1) strzelił samobójczą bramkę[8]. Ogółem przez 3,5 roku gry w Zagłębiu rozegrał 37 spotkań w polskiej lidze[9].

Dyskobolia

W przerwie zimowej sezonu 1999/2000 Lewandowski przeszedł do Dyskobolii Grodzisk Wielkopolski, którego trenerem był wówczas Janusz Białek. 5 marca 2000 Lewandowski zadebiutował w barwach Dyskobolii w przegranym 0:1 wyjazdowym meczu z Pogonią Szczecin[8]. 10 dni później otrzymał pierwszą czerwoną kartkę w polskiej lidze, w meczu z Polonią Warszawa (0:1). Przez rundę wiosenną Białek wystawiał Lewandowskiego w pierwszym składzie Dyskobolii, a piłkarz występował na środku obrony w parze z Igorem Koziołem. W tamtym sezonie rozegrał 14 spotkań dla klubu z Grodziska Wielkopolskiego[8].

W sezonie 2000/2001 Lewandowski również był podstawowym zawodnikiem Dyskobolii i także grał w obronie z Koziołem. 11 listopada 2000 zdobył pierwszego gola w ekstraklasie (z rzutu karnego), w zremisowanym 1:1 meczu ze Śląskiem Wrocław. W 27. kolejce ligowej w meczu ze Stomilem Olsztyn (1:0) strzelił drugiego gola podczas rozgrywek 2000/2001, a łącznie w sezonie rozegrał 26 spotkań (wszystkie w pełnym wymiarze czasowym)[10].

Szachtar Donieck

Latem 2000 Lewandowski przebywał na wakacjach w Międzyzdrojach, gdy jego menedżer, Włodzimierz Lubański, zadzwonił w celu ustalenia transferu do ukraińskiego Szachtara Donieck[3]. Lewandowski podpisał kontrakt z tym klubem, stając się pierwszym polskim piłkarzem w historii ligi ukraińskiej[11]. Otrzymał koszulkę z numerem 18. W zespole Szachtara, prowadzonym przez trenera Wiktora Prokopenkę, zadebiutował 20 lipca 2001 w wygranym 1:0 domowym spotkaniu z Polihraftechniką Oleksandria[12][13]. Pierwszego gola na Ukrainie Polak zdobył 12 maja 2002 w wygranym 2:0 meczu z Metałurhiem Mariupol[13]. W Szachtarze rozegrał 11 spotkań w sezonie 2001/2002 i głównie był rezerwowym. W przerwie zimowej do Lewandowskiego dołączył rodak i partner z Dyskobolii z sezonu 2000/2001, Wojciech Kowalewski, bramkarz Legii Warszawa[14]. Obaj zostali mistrzami Ukrainy (był to pierwszy tytuł mistrzowski w historii Szachtara), a także zdobyli Puchar Ukrainy (w wygranym 3:2 finale z Dynamem Kijów Lewandowski rozegrał 120 minut)[13].

Jesienią 2002 Lewandowski zadebiutował w europejskich pucharach. Jako rezerwowy wystąpił w dwóch meczach eliminacji do Ligi Mistrzów z Club Brugge (1:1, 1:1 k. 1:4)[12]. W lidze był jednak podstawowym zawodnikiem, rozgrywając 24 mecze i zdobywając 4 gole: z Tawriją Symferopol (5:2), z Obołoniem Kijów (1:0), ponownie z Tawriją (3:3) i Arsenałem Kijów (3:0)[15]. Został wicemistrzem kraju i znów wystąpił w finale krajowego pucharu, tym razem przegranym 1:2 z Dynamem Kijów.

W sezonie 2003/2004 mistrzostwo Ukrainy drugi raz z rzędu zdobyło kijowskie Dynamo, a Szachtar z Lewandowskim w składzie ponownie był drugi w lidze[16]. Lewandowski wystąpił w 27 spotkaniach, strzelając 5 bramek w Wyszczej Lidze: z Worskłą Połtawa (4:0), Wołynią Łuck (3:1), derbach Doniecka z Metałurhiem (2:0), Dynamem Kijów (2:4) i Zirką Kirowohrad (3:0)[16]. 30 maja 2004 zdobył z Szachtarem drugi Puchar Ukrainy (wystąpił w wygranym 2:0 finale z FK Dnipro)[16]. 10 lipca 2004 w Odessie Szachtar z Lewandowskim w składzie wystąpił w Superpucharze Ukrainy z Dynamem. Polak zdobył gola, w serii rzutów karnych wykorzystał swoją „jedenastkę”, jednak Szachtar uległ w niej 5:6[16].

Jesienią 2004 Lewandowski awansował z Szachtarem do fazy grupowej Ligi Mistrzów, a następnie wystąpił także w Pucharze UEFA. W rozgrywkach ligowych Szachtar odzyskał mistrzostwo kraju po trzech latach, a Lewandowski zdobył dwie bramki: z Dynamem (2:0) oraz z Arsenałem Kijów (1:1). 29 maja 2005 polski gracz wystąpił przez 90 minut finału Pucharu Ukrainy z Dynamem. Szachtar przegrał 0:1, a Lewandowski nie strzelił rzutu karnego – jego strzał obronił bramkarz Dynama, Ołeksandr Szowkowski[17].

W sezonie 2005/2006 Lewandowski strzelił 1 bramkę w lidze, z Tawriją Symferopol (1:1). Na koniec sezonu Szachtar i Dynamo miały na koncie po 75 punktów i do rozstrzygnięcia mistrzostwa potrzebny był dodatkowy mecz[17]. W nim Szachtar wygrał 2:1 (91 minut Lewandowskiego) i został mistrzem kraju[17]. W sezonie 2006/2007 Lewandowski nie zdobył z Szachtarem żadnego trofeum. Został wicemistrzem kraju i wystąpił w przegranym 1:2 finale ukraińskiego pucharu z Dynamem. Strzelił 4 gole w lidze: z Tawriją (3:0), z Karpatami Lwów (4:1), Tawriją (3:1) i z Dynamem (2:2)[18].

W sezonie 2007/2008 Lewandowski nie zawsze występował w podstawowym składzie i w lidze ukraińskiej rozegrał 18 spotkań. Zdobył w nich jedną bramkę, w zwycięskim meczu 3:0 z Naftowykiem-Ukrnafta Ochtyrka[19]. Szachtar czwarty raz w swojej historii został mistrzem kraju, a następnie zdobywał kolejno Puchar Ukrainy (Polak nie wystąpił w wygranym 2:0 finale z Dynamem Kijów) i Superpuchar Ukrainy[19]. Latem 2008 kupnem Lewandowskiego były zainteresowane Celtic F.C., Everton F.C., Fulham F.C. i FC Nantes, jednak zawodnik zdecydował się pozostać w Szachtarze, głównie ze względu na możliwość występów w Lidze Mistrzów[20]. W sezonie 2008/2009 Lewandowski z Szachtarem zajął 2. miejsce w lidze[21]. W maju dotarł z drużyną do półfinału ostatniej w historii edycji Pucharu UEFA. W 1/2 piłkarze z Doniecka zmierzyli się z Dynamem Kijów i po pierwszym spotkaniu, zremisowanym 1:1, kibice Dynama zaatakowali kamieniami autobus z piłkarzami Szachtara. Jeden z kamieni trafił w szybę na wysokości siedzenia Lewandowskiego, jednak Polak nie odniósł żadnych obrażeń[22]. 20 maja 2009 Lewandowski zagrał w pierwszym składzie w finale Pucharu UEFA z Werderem Brema. Wystąpił przez pełne 120 minut, a Szachtar wygrał 2:1 po dogrywce (zostali tym samym ostatnimi triumfatorami Pucharu UEFA, gdyż od sezonu 2009/2010 został on przemianowany na Ligę Europy UEFA). Zawodnik stał się tym samym czwartym polskim piłkarzem po Andrzeju Buncolu, Tomaszu Rząsie i Euzebiuszu Smolarku, który sięgnął po to trofeum[23]. Za triumf w Pucharze UEFA Lewandowski otrzymał od prezesa Szachtara Rinata Achmetowa premię w wysokości 400 tysięcy euro[24]. W związku z tym osiągnięciem otrzymał tytuł Zasłużonego Mistrza Sportu Ukrainy oraz został odznaczony ukraińskim Orderem za Odwagę[25]. Został wybrany do jedenastki wszech czasów Szachtara w głosowaniu kibiców[26]. W sezonie 2009/2010, ze względu na wzmocnienia składu zespołu, nie zawsze dostawał szansę gry od trenera Mircei Lucescu[27]. W tym czasie zagrał w lidze ukraińskiej 14 razy, strzelając 2 gole[28].

PFK Sewastopol

27 lipca 2010 Lewandowski podpisał trzyletni kontrakt z beniaminkiem ligi PFK Sewastopol[29][30]. W sezonie 2010/2011 był podstawowym zawodnikiem zespołu, grając 25 meczów w pełnym wymiarze czasu i strzelając 6 goli[31]. W następnym okresie rozgrywkowym PFK Sewastopol spadł do niższej ligi. W tym czasie Lewandowski rozegrał tylko siedem spotkań z powodu naderwania więzadeł krzyżowych[32]. W sezonie 2012/2013, w którym zagrał 28 meczów i zdobył 4 gole, awansował z klubem do ukraińskiej ekstraklasy[33][34]. Przez pewien czas pełnił funkcję kapitana zespołu[35]. Zanim 27 listopada 2013 opuścił sewastopolski klub, wystąpił w 16 meczach i strzelił 2 bramki[36][37].

Koniec kariery piłkarskiej

Mariusz Lewandowski zakończył karierę piłkarską w 2014, choć nie ogłosił oficjalnie tej decyzji[38][39]. W 2017 otrzymał trenerską licencję UEFA Pro[40].

Kariera trenerska

28 listopada 2017 Lewandowski objął stanowisko trenera Zagłębia Lubin, zastępując na nim zwolnionego dzień wcześniej Piotra Stokowca[41]. W wyniku słabych wyników zespołu w rundzie jesiennej sezonu 2018/2019 i Pucharze Polski Zagłębie Lubin zwolniło Lewandowskiego 29 października 2018 z funkcji trenera[42]. 8 stycznia 2020 objął posadę szkoleniowca I ligowego Bruk-Betu Termaliki Nieciecza, którą pełnił do 13 grudnia 2021[43][44]. Od 25 kwietnia 2022[45] do 16 kwietnia 2023[46] prowadził Radomiaka Radom w Ekstraklasie. 16 czerwca 2023, po niecałych trzech i pół roku od ostatniego podejścia, wrócił do Bruk-Betu Termaliki Nieciecza[2].

Statystyki

Klub Sezon Liga Puchary krajowe Puchary europejskie Łącznie
Mecze Gole Mecze Gole Mecze Gole Mecze Gole
Zagłębie Lubin 1996/1997 1 0 0 0 0 0 1 0
1997/1998 11 0 0 0 – 11 0
1998/1999 21 0 1 0 – 22 0
1999/2000 3 0 1 0 – 4 0
Łącznie 36 0 2 0 0 0 38 0
Dyskobolia 1999/2000 14 0 0 0 – 14 0
2000/2001 26 2 2 0 – 28 0
2001/2002 – – 2 0 2 0
Łącznie 40 2 2 0 2 0 44 2
Szachtar Donieck 2001/2002 11 1 5 1 2 0 18 2
2002/2003 24 4 6 1 4 1 34 6
2003/2004 27 5 6 1 6 1 39 7
2004/2005 25 2 8 2 12 0 45 4
2005/2006 21 1 3 0 8 0 32 1
2006/2007 18 4 4 0 7 0 29 4
2007/2008 18 1 2 1 9 0 29 2
2008/2009 16 1 4 1 10 0 30 2
2009/2010 14 2 1 0 4 0 19 2
Łącznie 174 21 39 7 62 2 275 30
PFK Sewastopol 2010/2011 25 6 0 0 – – 25 6
2011/2012 7 2 0 0 – – 7 2
2012/2013 28 4 5 0 – – 33 4
2013/2014 16 2 0 0 – – 16 2
Łącznie 76 14 5 0 0 0 81 14
Łącznie[7][12][47][48] 326 38 48 7 64 2 438 46

Kariera reprezentacyjna

W latach 2000–2001 Lewandowski był członkiem kadry młodzieżowej reprezentacji Polski U-21, w której rozegrał 18 meczów i zdobył 2 gole[49]. W dorosłej reprezentacji Polski zadebiutował za kadencji selekcjonera Jerzego Engela, 10 lutego 2002 w wygranym 2:1 towarzyskim spotkaniu z Wyspami Owczymi rozegranym na Cyprze[50]. Był to jego jedyny mecz w kadrze Engela i do reprezentacji wrócił po Mistrzostwach Świata 2002, gdy selekcjonerem został Zbigniew Boniek. Wystąpił w pięciu meczach eliminacji do Euro 2004, w tym w trzech, gdy reprezentację prowadził już Paweł Janas[50]. Pierwszego gola w kadrze narodowej zdobył 16 listopada 2005 w zwycięskim 3:1 towarzyskim spotkaniu z reprezentacją Estonii, rozegranym w Ostrowcu Świętokrzyskim[50].

MŚ 2006

Lewandowski w czasie meczu reprezentacji w 2007 roku

W latach 2004–2005 Lewandowski uczestniczył z reprezentacją Polski w eliminacjach do Mistrzostw Świata w Niemczech. Wystąpił w dwóch pierwszych spotkaniach z Irlandią Północną (3:0)[51] i Anglią (1:2)[52], tworząc parę środkowych pomocników z Sebastianem Milą. W kolejnych meczach eliminacyjnych został jednak zastąpiony w pierwszym składzie przez Radosława Sobolewskiego[53]. Do końca kwalifikacji Lewandowski wystąpił jeszcze tylko w jednym spotkaniu, przegranym w Manchesterze 1:2 z Anglią[54].

15 maja 2006 Lewandowski został powołany przez trenera Janasa do 23-osobowej kadry na mundial w Niemczech[55]. Nie wystąpił w pierwszym meczu tego turnieju z Ekwadorem[56], ale zagrał we dwóch kolejnych grupowych spotkaniach „biało–czerwonych”: z Niemcami (0:1)[57] oraz z Kostaryką (2:1)[58]. Reprezentacja Polski zajęła 3. miejsce w swojej grupie i odpadła z mistrzostw świata.

Euro 2008

Po mundialu w Niemczech selekcjonerem reprezentacji Polski został Leo Beenhakker. Od czasu meczu z Serbią (1:1) w eliminacjach do Euro 2008 Lewandowski stał się podstawowym zawodnikiem drużyny narodowej[50]. W meczu kwalifikacyjnym z Kazachstanem (1:0) w Ałmaty został zmieniony w 30. minucie przez Przemysława Kaźmierczaka. Manifestując wściekłość spowodowaną przedwczesną zmianą, nie podał ręki Kaźmierczakowi i zamiast na ławkę rezerwowych udał się do szatni[3]. Po meczu Lewandowski przeprosił za swoje zachowanie:

Bardzo przepraszam wszystkich kibiców, zawodników i trenerów, że nie podałem ręki schodząc z boiska i poszedłem prosto do szatni. Byłem bardzo zdenerwowany, że musiałem zejść. Z trenerem na pewno to sobie wyjaśnimy. Wygraliśmy, mamy trzy punkty i na pewno cała ta sytuacja schodzi na dalszy plan[59]

Pomimo tego incydentu Lewandowski wystąpił w kolejnym meczu kwalifikacji z Portugalią (2:1), a także w kolejnych spotkaniach eliminacyjnych. Polska po raz pierwszy w historii awansowała do mistrzostw Europy, a dorobek Lewandowskiego w eliminacjach do Euro 2008 to 12 meczów i 1 gol, zdobyty w rewanżowym meczu z Portugalią (2:2) w Lizbonie[50].

28 maja 2008 trener Beenhakker ogłosił kadrę Polski na Mistrzostwa Europy w Austrii i Szwajcarii, w której znalazł się Mariusz Lewandowski[60]. Na mistrzostwach piłkarz był podstawowym zawodnikiem polskiej reprezentacji. Rozegrał 3 mecze: z Niemcami (0:2), z Austrią (1:1) i z Chorwacją (0:1), w tym dwa pierwsze w pełnym wymiarze czasowym. W 93. minucie meczu z Austrią przy stanie 1:0 dla Polski, sfaulował w polu karnym Sebastiana Prödla i sędzia Howard Webb podyktował rzut karny dla Austrii, który wykorzystał Ivica Vastić. Na turnieju tym Lewandowski występował w środku pomocy wraz z Dariuszem Dudką[61]. Polska w grupie B zajęła ostatnie miejsce i odpadła z Euro 2008.

Walka o MŚ 2010

Lewandowski był podstawowym zawodnikiem kadry walczącej o awans do Mistrzostw Świata w RPA. W meczu z San Marino (10:0) strzelił swojego piątego gola w kadrze narodowej[50]. Pod koniec maja 2009 zrezygnował z udziału w sparingach reprezentacji w Republice Południowej Afryki z tamtejszą reprezentacją i z Irakiem, tłumacząc swoją decyzję powodami osobistymi i popadając tym samym w konflikt z selekcjonerem Leo Beenhakkerem[62]. Po utracie szans na awans z grupy w przedostatnim meczu grupowym z Czechami, Lewandowski wypowiedział się o zbliżającym się spotkaniu ze Słowacją:

Jeśli chcą, byśmy zagrali z jeszcze większym charakterem, niż zamierzamy, niech dzwonią do naszej federacji i złożą jakąś ofertę. Może to będzie dodatkowy bodziec dla młodych piłkarzy?[63]

Przerwa w występach w kadrze i ponowne powołanie

Po nieudanych dla reprezentacji Polski eliminacjach do MŚ 2010, nowy selekcjoner kadry Franciszek Smuda dość niespodziewanie odsunął go od reprezentacji. W latach 2009–2013 nie otrzymywał powołań od reprezentacji, przez co ominął go m.in. udział na Euro 2012, gdzie Polska wraz z Ukrainą była współgospodarzem. Po czteroletniej przerwie, 27 września 2013 został ponownie powołany do kadry. Tym razem kolejny selekcjoner reprezentacji Waldemar Fornalik powołał go na październikowe, wyjazdowe mecze eliminacji Mistrzostw Świata w Brazylii z Ukrainą i Anglią[64]. Wystąpił on w obydwu spotkaniach w podstawowym składzie.

Mecze i gole w reprezentacji

Wykaz meczów i goli Mariusza Lewandowskiego w reprezentacji Polski[50]:

Mecze i gole w reprezentacji
# Data Miasto Przeciwnik Gol Wynik Rozgrywki
1. 10.02.2002 Limassol  Wyspy Owcze 2:1 towarzyski
2. 21.08.2002 Szczecin  Belgia 1:1 towarzyski
3. 07.09.2002 Serravalle  San Marino 2:0 el. Euro 2004
4. 12.10.2002 Warszawa  Łotwa 0:1 el. Euro 2004
5. 16.10.2002 Ostrowiec Świętokrzyski  Nowa Zelandia 2:0 towarzyski
6. 20.08.2003 Tallinn  Estonia 2:1 towarzyski
7. 06.09.2003 Ryga  Łotwa 2:0 el. Euro 2004
8. 10.09.2003 Chorzów  Szwecja 0:2 el. Euro 2004
9. 11.10.2003 Budapeszt  Węgry 2:1 el. Euro 2004
10. 12.11.2003 Warszawa  Włochy 3:1 towarzyski
11. 16.11.2003 Płock  Serbia 4:3 towarzyski
12. 18.02.2004 San Fernando  Słowenia 2:0 towarzyski
13. 31.03.2004 Płock  Stany Zjednoczone 0:1 towarzyski
14. 28.04.2004 Bydgoszcz  Irlandia 0:0 towarzyski
15. 05.06.2004 Sztokholm  Szwecja 1:3 towarzyski
16. 18.08.2004 Poznań  Dania 1:5 towarzyski
17. 04.09.2004 Belfast  Irlandia Północna 3:0 el. MŚ 2006
18. 08.09.2004 Chorzów  Anglia 1:2 el. MŚ 2006
19. 15.08.2005 Kijów  Serbia 3:2 towarzyski
20. 17.08.2005 Kijów  Izrael 3:2 towarzyski
21. 07.10.2005 Warszawa  Islandia 3:2 towarzyski
22. 12.10.2005 Manchester  Anglia 1:2 el. MŚ 2006
23. 16.11.2005 Ostrowiec Świętokrzyski  Estonia Gol 3:1 towarzyski
24. 02.05.2006 Bełchatów  Litwa 0:1 towarzyski
25. 03.06.2006 Wolfsburg  Chorwacja 1:0 towarzyski
26. 14.06.2006 Dortmund  Niemcy 0:1 MŚ 2006
27. 20.06.2006 Hanower  Kostaryka 2:1 MŚ 2006
28. 06.09.2006 Warszawa  Serbia 1:1 el. Euro 2008
29. 07.10.2006 Ałmaty  Kazachstan 1:0 el. Euro 2008
30. 11.10.2006 Chorzów  Portugalia 2:1 el. Euro 2008
31. 07.02.2007 Jerez de la Frontera  Słowacja 2:2 towarzyski
32. 24.03.2007 Warszawa  Azerbejdżan 5:0 el. Euro 2008
33. 28.03.2007 Kielce  Armenia 1:0 el. Euro 2008
34. 02.06.2007 Baku  Azerbejdżan 3:1 el. Euro 2008
35. 06.06.2007 Erywań  Armenia 0:1 el. Euro 2008
36. 22.08.2007 Moskwa  Rosja 2:2 towarzyski
37. 08.09.2007 Lizbona  Portugalia Gol 2:2 el. Euro 2008
38. 12.09.2007 Helsinki  Finlandia 0:0 el. Euro 2008
39. 13.10.2007 Warszawa  Kazachstan 3:1 el. Euro 2008
40. 17.10.2007 Łódź  Węgry 0:1 towarzyski
41. 17.11.2007 Chorzów  Belgia 2:0 el. Euro 2008
42. 21.11.2007 Belgrad  Serbia 2:2 el. Euro 2008
43. 06.02.2008 Larnaka  Czechy Gol 2:0 towarzyski
44. 23.03.2008 Kraków  Stany Zjednoczone 0:3 towarzyski
45. 26.05.2008 Reutlingen  Macedonia Północna 1:1 towarzyski
46. 27.05.2008 Reutlingen  Albania 1:0 towarzyski
47. 01.06.2008 Chorzów  Dania 1:1 towarzyski
48. 08.06.2008 Klagenfurt  Niemcy 0:2 Euro 2008
49. 12.06.2008 Wiedeń  Austria 1:1 Euro 2008
50. 16.06.2008 Klagenfurt  Chorwacja 0:1 Euro 2008
51. 20.08.2008 Lwów  Ukraina 0:1 towarzyski
52. 06.09.2008 Wrocław  Słowenia 1:1 el. MŚ 2010
53. 10.09.2008 Serravalle  San Marino 2:0 el. MŚ 2010
54. 11.10.2008 Chorzów  Czechy 2:1 el. MŚ 2010
55. 15.10.2008 Bratysława  Słowacja 1:2 el. MŚ 2010
56. 19.11.2008 Dublin  Irlandia Gol 3:2 towarzyski
57. 11.02.2009 Vila Real de Santo António  Walia 1:0 towarzyski
58. 28.03.2009 Belfast  Irlandia Północna 2:3 el. MŚ 2010
59. 01.04.2009 Kielce  San Marino Gol 10:0 el. MŚ 2010
60. 12.08.2009 Bydgoszcz  Grecja 2:0 towarzyski
61. 05.09.2009 Chorzów  Irlandia Północna 1:1 el. MŚ 2010
62. 09.09.2009 Maribor  Słowenia 0:3 el. MŚ 2010
63. 10.10.2009 Praga  Czechy 0:2 el. MŚ 2010
64. 14.10.2009 Chorzów  Słowacja 0:1 el. MŚ 2010
65. 11.10.2013 Charków  Ukraina 0:1 el. MŚ 2014
66. 15.10.2013 Londyn  Anglia 0:2 el. MŚ 2014

Styl gry i umiejętności

Zgodnie z opinią dziennikarza Rzeczpospolitej oraz informacjami podanymi na stronach internetowych TVN–u oraz UEFA Lewandowski na boisku był głównie odpowiedzialny za odbiór piłki, gdy rywale próbowali rozpocząć atak. Gracz prawonożny, miał silny strzał z dystansu. Potrafił przytrzymać i rozegrać piłkę, a jego warunki fizyczne (184 cm wzrostu), sprawiały, że dobrze grał w powietrzu[11][65][66].

Sukcesy

Sukcesy klubowe

Anatolij Tymoszczuk, Rinat Achmetow i Lewandowski ze zdobytym Pucharem Ukrainy

Sukcesy reprezentacyjne

Sukcesy trenerskie

Odznaczenia i wyróżnienia

Życie prywatne

Jest synem Ireny i Michała; ma siostrę Barbarę. W 2002 wziął ślub z Martą, z domu Nocoń, którą poznał w aquaparku w Polkowicach, gdzie zawodnicy Groclinu przebywali na odnowach biologicznych. Z Martą ma trzech synów: Jakuba (ur. 2005), Natana (ur. 2008), Gabriela (ur. 2012)[3].

Lewandowski ukończył szkołę zawodową jako mechanik samochodowy. Uczęszczał także do liceum handlowego, jednak nie zdołał pogodzić edukacji z futbolem[3].

Przypisy

  1. ↑ Andrzej Gowarzewski, Biało-Czerwoni. 1921-2018, Katowice 2017, s. 410.
  2. ↑ a b Fortuna 1 Liga: Bruk-Bet Termalica Nieciecza zmienia trenera! Lewandowski w miejsce Latala [online], Polskie Radio 24, 16 czerwca 2023 [dostęp 2023-06-16]  (pol.).
  3. ↑ a b c d e f Mariusz Lewandowski: górnik od czarnej roboty. Gazeta Wyborcza. [dostęp 2009-05-23].
  4. ↑ Zagłębie Lubin - 1996/97 (runda wiosenna). 90minut.pl. [dostęp 2009-05-23].
  5. ↑ Mariusz Lewandowski. Mecze z udziałem zawodnika w sezonie 1996/1997. zaglebie.org. [dostęp 2017-11-28].
  6. ↑ Zagłębie Lubin - 1997/98 - bilans pełny. 90minut.pl. [dostęp 2009-05-23].
  7. ↑ a b Mariusz Lewandowski - kariera. 90minut.pl. [dostęp 2009-05-23].
  8. ↑ a b c Sezon 1999/00. 90minut.pl. [dostęp 2009-05-23].
  9. ↑ Klub Wybitnego Reprezentanta. sites.google.com. [dostęp 2017-08-17].
  10. ↑ Sezon 2000/01. 90minut.pl. [dostęp 2009-05-23].
  11. ↑ a b Mariusz Lewandowski. Euro 2008. [dostęp 2009-05-23]. [zarchiwizowane z tego adresu (2013-08-16)]. (ang.).
  12. ↑ a b c МАРИУШ ЛЕВАНДОВСКИ. Football Magazine. [dostęp 2009-05-23]. (ukr.).
  13. ↑ a b c Ukraine 2001/02. rsssf.com. [dostęp 2009-05-23]. (ang.).
  14. ↑ Kowalewski, Wojciech. National Football Teams. [dostęp 2009-05-23]. (ang.).
  15. ↑ Ukraine 2002/03. rsssf.com. [dostęp 2009-05-23]. (ang.).
  16. ↑ a b c d Ukraine 2003/04. rsssf.com. [dostęp 2009-05-23]. (ang.).
  17. ↑ a b c Ukraine 2004/05. rsssf.com. [dostęp 2009-05-23]. (ang.).
  18. ↑ Ukraine 2006/07. rsssf.com. [dostęp 2009-05-23]. (ang.).
  19. ↑ a b Ukraine 2007/08. rsssf.com. [dostęp 2009-05-23]. (ang.).
  20. ↑ Michał Szadkowski: Mariusz Lewandowski: Zatrzymała mnie Liga Mistrzów. sport.pl. [dostęp 2017-07-24].
  21. ↑ Ukraine 2008/09. rsssf.com. [dostęp 2009-05-23]. (ang.).
  22. ↑ Lewandowski przeżył chwile grozy. sport.dziennik.pl, 2009-05-01. [dostęp 2017-08-17].
  23. ↑ Drużyna Lewandowskiego z Pucharem UEFA. 90minut.pl, 20 maja 2009. [dostęp 2009-05-23].
  24. ↑ Zawrotna premia dla „Lewego”. Sport.interia.pl. [dostęp 2009-05-23].
  25. ↑ Lewandowski: Moi koledzy stracili wszystko!. fakt.pl. [dostęp 2017-08-17].
  26. ↑ Mariusz Lewandowski. Drogi na Euro. [dostęp 2009-05-23]. [zarchiwizowane z tego adresu (2014-09-10)].
  27. ↑ Konrad Kostorz: Reprezentant Polski w beniaminku ukraińskiej ekstraklasy!. sportowefakty.wp.pl, 2010-07-27. [dostęp 2017-08-30].
  28. ↑ Mariusz Lewandowski, [w:] baza Transfermarkt (zawodnicy–podsumowanie występów : 2009/2010) [dostęp 2017-07-24] .
  29. ↑ Łukasz Ciemielęcki: Zaskakujący transfer Mariusza Lewandowskiego. przeglądsportowy.pl, 2010-07-28. [dostęp 2017-07-24]. [zarchiwizowane z tego adresu (2017-08-17)].
  30. ↑ Mariusz Lewandowski w PFK Sewastopol. 90minut.pl, 2010-07-27. [dostęp 2010-07-27].
  31. ↑ Mariusz Lewandowski, [w:] baza Transfermarkt (zawodnicy–podsumowanie występów : 2010/2011) [dostęp 2017-08-17] .
  32. ↑ Mariusz Lewandowski, [w:] baza Transfermarkt (zawodnicy–podsumowanie występów : 2011/2012) [dostęp 2017-08-17] .
  33. ↑ Zespół Mariusza Lewandowskiego awansował do ukraińskiej ekstraklasy. 90minut.pl, 2013-05-12. [dostęp 2017-08-17].
  34. ↑ Mariusz Lewandowski, [w:] baza Transfermarkt (zawodnicy–podsumowanie występów : 2012/2013) [dostęp 2017-08-17] .
  35. ↑ Mateusz Skwierawski: Lewandowski: Nie skończyłem z reprezentacją. przegladsportowy.pl, 2013-12-27. [dostęp 2017-08-17].
  36. ↑ Mariusz Lewandowski opuszcza PFK Sewastopol. sportowefakty.wp.pl, 2013-11-27. [dostęp 2017-08-17].
  37. ↑ Mariusz Lewandowski, [w:] baza Transfermarkt (zawodnicy–podsumowanie występów : 2013/2014) [dostęp 2017-08-17] .
  38. ↑ Robert Błoński: Lewandowski:już się w piłkę nagrałem. Co cię nie zabije, to wzmocni. przeglądsportowy.pl, 2014-09-24. [dostęp 2017-08-09]. [zarchiwizowane z tego adresu (2017-08-09)].
  39. ↑ Przemysław Pawlak: Dogrywka z Mariuszem Lewandowskim. Osiem kilogramów obywatela więcej. piłkanożna.pl, 2016-04-02. [dostęp 2017-08-09].
  40. ↑ Tomasz Bochenek: Mariusz Lewandowski został trenerem. „Reprezentacja Polski to moje marzenie”. gol24.pl, 2017-02-11. [dostęp 2017-08-09].
  41. ↑ Łukasz Godlewski: Ekstraklasa. Mariusz Lewandowski trenerem Zagłębia Lubin. sport.pl, 2017-11-28. [dostęp 2017-11-28].
  42. ↑ Karol Wasiek: Ekstraklasa. Mariusz Lewandowski trenerem Zagłębia Lubin. sportowefakty.wp.pl, 2018-10-29. [dostęp 2019-10-29].
  43. ↑ Jacek Czaplewski: Oficjalnie. gol.pl.
  44. ↑ Mateusz Byczkowski: Ekstraklasa. Kolejne zwolnienie trenera!. sportowefakty.pl, 2021-12-13. [dostęp 2022-01-06].
  45. ↑ Mariusz Lewandowski trenerem Radomiaka [online], www.90minut.pl [dostęp 2023-04-16] .
  46. ↑ Constantin Gâlcă trenerem Radomiaka [online], www.90minut.pl [dostęp 2023-04-16] .
  47. ↑ Сезонy. Я БОЛЕЮ ЗА „ШАХТЁР"!. [dostęp 2009-05-23]. [zarchiwizowane z tego adresu (2003-04-01)]. (ukr.).
  48. ↑ Mariusz Lewandowski, [w:] baza Transfermarkt (zawodnicy–podsumowanie występów) [dostęp 2017-08-16] .
  49. ↑ Команда: Маріуш Левандовскі. Oficjalna strona Szachtara Donieck. [dostęp 2009-05-23].
  50. ↑ a b c d e f g Mariusz Lewandowski. PZPN. [dostęp 2009-05-23]. [zarchiwizowane z tego adresu (2009-02-20)].
  51. ↑ Irlandia Północna - Polska 0:3. 90minut.pl. [dostęp 2009-05-23].
  52. ↑ Polska - Anglia 1:2. 90minut.pl. [dostęp 2009-05-23].
  53. ↑ Reprezentacja - wyniki 2004/05. 90minut.pl. [dostęp 2009-05-23].
  54. ↑ Anglia - Polska 2:1. 90minut.pl. [dostęp 2009-05-23].
  55. ↑ Janas ogłosił kadrę na MŚ. 90minut.pl, 2006-05-15. [dostęp 2017-08-17].
  56. ↑ 09.06.2006 - Ekwador vs Polska - MŚ 2006. hppn.pl. [dostęp 2017-08-17].
  57. ↑ 14.06.2006 - Niemcy vs Polska - MŚ 2006. hppn.pl. [dostęp 2017-08-17].
  58. ↑ 20.06.2006 - Kostaryka vs Polska - MŚ 2006. hppn.pl. [dostęp 2017-08-17].
  59. ↑ Kazachstan - Polska 0:1 (0:0) [opinie]. mundialowo.blox.pl. [dostęp 2009-05-23].
  60. ↑ Beenhakker ogłosił kadrę na Euro 2008. Sport.pl, 28 maja 2008. [dostęp 2009-05-23].
  61. ↑ Mariusz Lewandowski 2008. Fussballdaten.de. [dostęp 2009-05-23]. (niem.).
  62. ↑ Marcin Foltyn: Mariusz Lewandowski: Konflikt z Beenhakkerem nie istnieje. sportowefakty.wp.pl, 24 lipca 2009. [dostęp 2009-06-02].
  63. ↑ El. MŚ 2010. Mariusz Lewandowski czeka na słoweńską „motywację”. sport.pl. [dostęp 2009-10-12].
  64. ↑ Mariusz Lewandowski sensacyjnie powołany do kadry na mecze eliminacji MŚ. eurosport.onet.pl, 27 września 2013. [dostęp 2013-09-27].
  65. ↑ Wszyscy ludzie trenera Leo Beenhakkera. rp.pl, 29 maja 2008. [dostęp 2017-08-30]. [zarchiwizowane z tego adresu (2017-08-30)].
  66. ↑ Wygrajmy wreszcie! Wytypuj bohatera meczu Polska - Niemcy. tvn24. [dostęp 2009-05-23]. [zarchiwizowane z tego adresu (2008-06-10)].
  67. ↑ Луческу и футболистам присвоили звания «заслуженных» | Футбольный клуб Шахтер (Донецк) | Официальный сайт. [dostęp 2009-07-21]. [zarchiwizowane z tego adresu (2012-11-30)].
  68. ↑ УКАЗ ПРЕЗИДЕНТА УКРАЇНИ № 349/2009 - Офіційне представництво Президента України. president.gov.ua. [zarchiwizowane z tego adresu (2014-07-11)].
  69. ↑ Nagrody Tygodnika Piłka Nożna za 2009 rok rozdane: pilkanozna.pl
  70. ↑ Mariusz Lewandowski w Klubie Wybitnego Reprezentanta. Gazeta Wyborcza. [dostęp 2009-08-13]. [zarchiwizowane z tego adresu (2012-09-11)].

Bibliografia

  • p
  • d
  • e

  • p
  • d
  • e

  • p
  • d
  • e
  1. ↑ trener tymczasowy
  • p
  • d
  • e
Piłkarz Roku w Polsce (Piłka Nożna)
1973–1980
1981–1990
1991–2000
2001–2010
2011–2020
od 2021
  • p
  • d
  • e
Trenerzy Zagłębia Lubin
  1. ↑ a b c d e trener tymczasowy
  2. ↑ a b trener zastępczy
Kontrola autorytatywna (osoba):
  • VIAF: 307175059
  • PLWABN: 9810643370805606
  • WorldCat: viaf-307175059