Mięśnie skrzydłowe: boczne (dolny i górny) i przyśrodkowy – na rysunku opisane odpowiednio jako zewnętrzny (pterygoideus externus) i wewnętrzny (pterygoideus internus).Mięśnie skrzydłowe przyśrodkowe
Mięsień skrzydłowy przyśrodkowy (łac. musculus pterygoideus medialis) – w anatomii człowieka parzysty, czworoboczny, gruby mięsień żucia. Przyczep początkowy ma w dole skrzydłowym (pomiędzy blaszkami wyrostka skrzydłowatego kości klinowej), a także na wyrostku piramidowym kości podniebiennej. Przyczep końcowy znajduje się na guzowatości skrzydłowatej kąta żuchwy[1].
Unaczyniony jest przez gałązki tętnicy szczękowej, a unerwiony przez nerw skrzydłowy przyśrodkowy (gałązka nerwu żuchwowego V3 – trzeciej gałęzi nerwu trójdzielnego)[1].
Mięsień ten można zbadać – ze względu na jego położenie przyśrodkowe względem żuchwy – jedynie wewnątrzustnie. Najczęściej można wyczuć jedynie jego dolną część.
Przypisy
↑ abcAdamA.BochenekAdamA., MichałM.ReicherMichałM., Anatomia człowieka. Tom I. Anatomia ogólna. Kości, stawy i więzadła, mięśnie, wyd. XIII, Warszawa: Wydawnictwo Lekarskie PZWL, 2019, s. 776–777, ISBN 978-83-200-4323-5.
Bibliografia
Janina Sokołowska-Pituchowa (red.): Anatomia człowieka. Podręcznik dla studentów medycyny. Wyd. VII. PZWL 2005, ISBN 83-200-3185-0
Przeczytaj ostrzeżenie dotyczące informacji medycznych i pokrewnych zamieszczonych w Wikipedii.
Przeczytaj ostrzeżenie dotyczące informacji medycznych i pokrewnych zamieszczonych w Wikipedii. 
