Min Aung Hlaing
 | Ten artykuł należy dopracować: Informacje w artykule należy zweryfikować, gdyż niektóre z nich opierały się na rosyjskim Sputniku. Po wyeliminowaniu niedoskonałości należy usunąć szablon {{Dopracować}} z tego artykułu. |
 | |||
| Data i miejsce urodzenia | 3 lipca 1956 | ||
|---|---|---|---|
| Przewodniczący Rady Administracji Państwowej | |||
| Okres | od 2 lutego 2021 | ||
| Przynależność polityczna | bezpartyjny | ||
| Poprzednik | Win Myint[1] | ||
| Premier Mjanmy | |||
| Okres | od 1 sierpnia 2021 | ||
| Przynależność polityczna | bezpartyjny | ||
| Poprzednik | urząd zniesiony | ||
| |||
 | |||
| generał | |||
| Data i miejsce urodzenia | 3 lipca 1956 | ||
|---|---|---|---|
| Przebieg służby | |||
| Siły zbrojne | |||
| Główne wojny i bitwy | zamach stanu w Mjanmie (2021) | ||
| Odznaczenia | |||
  | |||
| |||
Min Aung Hlaing (birm. မင်းအောင်လှိုင်; ur. 3 lipca 1956 w Tawè[2][3]) – mjanmański generał, głównodowodzący Sił Zbrojnych Mjanmy[4][5]. W 2021 roku wraz z grupą podległych mu wojskowych dokonał udanego zamachu stanu w Mjanmie, przejmując władzę w kraju[6][7][8][9].
Życiorys
Ma wykształcenie prawnicze, jest absolwentem Uniwersytetu Ranguńskiego[10][11]. Ukończył Akademię Obrony Mjanmy w 1977 ze stopniem porucznika. Służył jako oficer w lokalnych strukturach sił lądowych w stanach Mon oraz Szan, gdzie dowodził także jako pułkownik w walce przeciwko producentom opium na terenie Złotego Trójkąta. Był kluczową postacią w wypracowaniu porozumień pokojowych z secesjonistami ze stanu Szan oraz już jako generał dowodził siłami birmańskimi w walkach przeciwko Armii Narodowego Sojuszu Demokratycznego w regionie Kokang, także w stanie Szan[12]. Był zaangażowany w Konflikt etniczny z mniejszością Rohindżów, podczas którego bronił działania armii[13].
Od 2010 obejmował stanowiska kolejno naczelnika kwatery głównej, sił powietrznych i marynarki wojennej, a 3 lata później otrzymał stopień starszego generała, najwyższy w Mjanmie. 1 lutego 2021 po zamachu stanu na rok wprowadzony został stan wyjątkowy, na okres którego tymczasowy prezydent Myint Swe przekazał władzę w kraju Min Aung Hlaingowi[13][12].
Odznaczenia i wyróżnienia
- Kawaler Krzyża Wielkiego Orderu Korony Tajlandii[14]
- Kawaler Krzyża Wielkiego Orderu Słonia Białego (Tajlandia)[15]
- Medal Ministerstwa Obrony Federacji Rosyjskiej[16]
- Order za Służbę Wojskową I klasy (Malezja)[17]
Przypisy
- ↑ Jako prezydent Mjanmy
- ↑ The game of Myanmar’s Senior General [online], The Myanmar Times, 19 lutego 2020 [dostęp 2021-02-01] .
- ↑ Min Aung Hlaing: the heir to Myanmar’s military junta [online], France 24, 1 lutego 2021 [dostęp 2021-02-02] (ang.).
- ↑ Commander-in-chief of Myanmar Defence Forces visits Eastern Naval Command, „The Economic Times” [dostęp 2021-02-01] .
- ↑ Military Chief’s Family Members Spend Big on Blockbuster Movies, Beauty Pageants [online], Myanmar NOW [dostęp 2021-02-01] (ang.).
- ↑ AndrewA. Nachemson AndrewA., What’s Next for Myanmar [online], Foreign Policy [dostęp 2021-02-01] (ang.).
- ↑ Pucz w Birmie. Laureatka pokojowego Nobla zatrzymana, wojsko wprowadza stan wyjątkowy "na rok" [online], gazetapl [dostęp 2021-02-01] (pol.).
- ↑ Myanmar coup: Aung San Suu Kyi detained as military seizes control, „BBC News”, 1 lutego 2021 [dostęp 2021-02-01] (ang.).
- ↑ Myanmar military seizes power, detains elected leader Aung San Suu Kyi [online], news.trust.org [dostęp 2021-02-01] .
- ↑ Myanmar army chief Min Aung Hlaing was headed for retirement before coup [online], South China Morning Post, 2 lutego 2021 [dostęp 2021-02-02] (ang.).
- ↑ Explainer: All Eyes on Myanmar Army Chief Min Aung Hlaing as Military Seizes Power [online], US News, 31 stycznia 2021 [dostęp 2021-02-02] (ang.).
- ↑ a b Myanmar coup: Min Aung Hlaing, the general who seized power. bbc.com. [dostęp 2021-02-02]. (ang.).
- ↑ a b Min Aung Hlaing: the heir to Myanmar’s military junta. france24.com. [dostęp 2021-02-02]. (ang.).
- ↑ Burmese Military Chief Receives Top Thai Honor [online], The Irrawaddy, 31 maja 2013 [dostęp 2021-02-01] (ang.).
- ↑ Thailand decorates Myanmar's army chief amid Rohingya crisis [online], Reuters, 17 lutego 2018 [dostęp 2021-02-01] (ang.).
- ↑ Military chief awarded Medal of the Ministry of Defence of Russia [online], Eleven Media Group Co., Ltd [dostęp 2021-02-01] (ang.).
- ↑ Revoke military awards given to Min Aung Hlaing [online], Burma Campaign UK [dostęp 2021-02-01] (ang.).
- p
- d
- e
| Premierzy |
|
|---|---|
| Szefowie Rządu |
|
| Premierzy |
|
- p
- d
- e
