Nycticorax olsoni

Nycticorax olsoni
Ashmole, Simmons, Bourne, 2003
ilustracja
Systematyka
Domena

eukarionty

Królestwo

zwierzęta

Typ

strunowce

Podtyp

kręgowce

Gromada

ptaki

Podgromada

Neornithes

Infragromada

ptaki neognatyczne

Rząd

pelikanowe

Podrząd

czaplowce

Rodzina

czaplowate

Rodzaj

Nycticorax

Gatunek

N. olsoni

Nycticorax olsoniwymarły gatunek ptaka z rodziny czaplowatych (Ardeidae). Występował na Wyspie Wniebowstąpienia na południowym Oceanie Atlantyckim.

Odkrycie gatunku

Gatunek jest przede wszystkim znany z fragmentów kości sześciu osobników znalezionych w jaskiniach i pokładach guana na Wyspie Wniebowstąpienia. Nycticorax olsoni opisany został przez Philipa Ashmole’a, Kennetha Edwina Laurence’a Rydera Simmonsa i Williama Richmonda Postle’a Bourne’a w 2003 roku. Gatunek otrzymał swoją nazwę na cześć amerykańskiego biologa i ornitologa Storrsa Lovejoya Olsona[1].

Cechy gatunku

Opis Nycticorax olsoni znajduje się prawdopodobnie w rozdziale pt. D'une isle nommte I'Ascention sprawozdania z podróży André Théveta Les singularitez de la France antarctique z 1555 roku. Nawiązuje on do nielotnego ptaka, a jego opis w wolnym tłumaczeniu brzmi:[2]

Ponadto na tej wyspie jest pewien rodzaj dużego ptaka, nazywanego Aponar; mają one niewielkie skrzydła i dlatego nie mogą latać. Są wielkie i wysokie jak czaple, mają biały brzuch, a grzbiet czarny jak węgiel, dziób jak u kormoranów, a gdy się je zabija, kwiczą jak świnie.

Powszechnie wiadomo, że André Thévet nie jest w pełni wiarygodny, ponieważ niekiedy mistyfikował opowieści o zwierzętach lub innych rzeczach. Podobna nazwa Apponat została już wcześniej zastosowana przez Jacques’a Cartiera, który używał jej do opisu alki olbrzymiej w raporcie z wyprawy po północno-zachodnim Atlantyku w 1534 roku[3]. Jednak na Wyspie Wniebowstąpienia nie odnaleziono kości, jak również innych śladów bytowania alki olbrzymiej. Domniemywać więc można, że Thévet rzeczywiście opisywał Nycticorax olsoni.

Wymarcie

Nycticorax olsoni wyginął w XVI wieku, prawdopodobnie z powodu nadmiernych polowań. Wtórnym czynnikiem mogło być także wprowadzenie na wyspę ssaków, które zabijały dorosłe ptaki i niszczyły ich gniazda.

Przypisy

  1. Bourne, W. R. P., Ashmole, N. P. & Simmons K. E. L.. A new subfossil night heron and a new genus for the extinct rail from Ascension Island, central tropical Atlantic Ocean. „Ardea”. 91 (1), s. 45–51, 2003. 
  2. Jeremy Gaskell: Who killed the Great Auk?. Oxford University Press, 2000, s. 8. ISBN 978-0198564782.
  3. JacquesJ. Cartier JacquesJ., HenriH. Michelant HenriH., AlfredA. Ramé AlfredA., Voyage de Jaques Cartier au Canada en 1534, Paris 1865, s. 34–35  (fr.).

Linki zewnętrzne

  • Oryginalny opis ptaka Aponar autorstwa Théveta w: Les singularitez de la France antarctique (w języku francuskim; edycja z 1878), s. 104
  • p
  • d
  • e
  • Ptaki żyjące w holocenie, wymarłe po roku 1500
Gatunki uznane przez IUCN
Kazuarowe
Perkozowe
Rurkonose
Głuptakowe
Pelikanowe
Blaszkodziobe
Dzięciołowe
Sokołowe
Grzebiące
Żurawiowe
Siewkowe
Gołębiowe
Papugowe
Kukułkowe
Szponiaste
  • myszołów bermudzki
Sowy
Krótkonogie
Dzioborożcowe
Wróblowe
Gatunki nieuznane przez IUCN
  • Alopecoenas norfolkensis
  • Anas fuscescens
  • Hypsipetes cowlesi
  • Necropsittacus borbonicus
  • Nesoenas cicur
  • Nycticorax olsoni
  • Puffinus spelaeus
  • Tyto cavatica
  • Tyto pollens
  • chruścielowiec maurytyjski
  1. a b c d e f g h Takson uznany za podgatunek na Kompletnej liście ptaków świata
Identyfikatory zewnętrzne (wymarły takson):
  • EoL: 10638153
  • GBIF: 7978415
  • identyfikator iNaturalist: 627277
  • identyfikator taksonu Fossilworks: 371817