Ofiary argejskie
Ofiary argejskie (łac. Argei lub sacra Argeorum) – nazwa święta obchodzonego w starożytnym Rzymie 14 maja, w dzień po Lemuriach[1].
Składano wtedy bogom dar z życia ludzkiego, prawdopodobnie jako pamiątkę ofiarowania w III w p.n.e. na mocy wyroków ksiąg syblillińskich 27 Greków pochodzących z Argei[2][3]. Plutarch określał te krwawe ofiary mianem „największego oczyszczenia”. Według innej wersji zwyczaj miał pochodzić z zamierzchłych czasów, kiedy wszystkich ludzi powyżej 60 roku życia uważano za sędziwych starców i wrzucano do Tybru[1].
Ofiarami rytuału byli najczęściej przestępcy i niewolnicy, jednak z czasem Rzymianie zastąpili ten obyczaj darem dla bogów w postaci słomianych kukieł ciskanych do Tybru[1] przez westalki z Pons Sublicius w asyście kapłanów i urzędników magistratu[2][a].
Uwagi
- ↑ Maria Jaczynowska stwierdza, że „ten zagadkowy rytuał miał znaczenie oczyszczające. Trudno jest rozstrzygnąć, czy stanowił pozostałość prawdziwych ofiar ludzkich, czy też od początku były to tylko «substytuty ofiar»” (Religie świata rzymskiego. Warszawa: PWN, 1987, s. 54).
Przypisy
Bibliografia
- Lidia Winniczuk: Ludzie, zwyczaje i obyczaje starożytnej Grecji i Rzymu. Warszawa: Państwowe Wydawnictwo Naukowe, 1983, s. 615, ISBN 83-01-06735-7
- William Warde Fowler: Argei. Encyclopædia Britannica (edycja XI). T. 2. Cambridge: Cambridge University Press, 1911, s. 457
Linki zewnętrzne
- Kristan Foust Ewin: The Argei: Sex, War, and Crucifixion in Rome and the Ancient Near East. University of North Texas, 2012 (ang.) [dostęp 2018-03-24]
- p
- d
- e
Religia i mitologia rzymska
