Okręt pancerny

Ten artykuł od 2017-03 wymaga zweryfikowania podanych informacji. Należy podać wiarygodne źródła w formie przypisów bibliograficznych. Część lub nawet wszystkie informacje w artykule mogą być nieprawdziwe. Jako pozbawione źródeł mogą zostać zakwestionowane i usunięte. Sprawdź w źródłach: Encyklopedia PWN • Google Books • Google Scholar • Federacja Bibliotek Cyfrowych • BazHum • BazTech • RCIN • Internet Archive (texts / inlibrary) Po wyeliminowaniu niedoskonałości należy usunąć szablon {{Dopracować}} z tego artykułu.

Okręt pancerny – ogólne określenie wczesnych okrętów posiadających opancerzenie, budowanych w drugiej połowie XIX wieku.

Termin ten używany jest w polskiej terminologii przede wszystkim dla zbiorczego określenia okrętów o napędzie parowym wyposażonych w pancerz budowanych od lat 50. do około lat 70. XIX wieku, w okresie, kiedy dopiero kształtowały się koncepcje okrętów opancerzonych poszczególnych klas (określanych angielskim terminem ironclad)^[1][2].

W tym znaczeniu, określenie to obejmuje okręty klasyfikowane wówczas m.in. jako fregaty pancerne, korwety pancerne, pancerniki wieżowe, pancerniki kazamatowe, monitory, baterie pływające, pancerne taranowce i inne, trudne czasami do innego sklasyfikowania^{[potrzebny przypis]}. Pod koniec XIX wieku wykształciła się z okrętów pancernych klasa ukształtowanych pancerników generacji przeddrednotów, jako głównych i najsilniejszych okrętów stanowiących o sile flot (okrętów liniowych)^[3]. Ponadto wykształciły się klasy mniejszych okrętów posiadających pancerz: monitorów, kanonierek pancernych, pancerników przybrzeżnych, krążowników pancernopokładowych i krążowników pancernych.

II wojna światowa

Ponadto, "okręt pancerny" (niem. Panzerschiff) był oficjalną niemiecką klasą okrętów typu Deutschland z lat 30. XX wieku (tzw. potocznie "pancerników kieszonkowych").

Przypisy

Bibliografia

• Tadeusz Klimczyk: Pancerniki. Warszawa: Lampart, 2002, seria: Ilustrowana Encyklopedia Techniki Wojskowej. XX. ISBN 83-86776-66-8. OCLC 749175614. (pol.).