Order Gwiazdy Brabancji

Order Gwiazdy Brabancji
Orden „Stern von Brabant”

Awers odznaki Krzyża Wielkiego
Awers oznaki Krzyża Honorowego II kl.
Baretka
Ustanowiono	14 czerwca 1914
Wycofano	1919
Dewiza	Fürst, Volk, Nächstenliebe, Wohlfart (niem.: książę, lud, miłość bliźniego, dobroczynność)
Kruszec	(pozłacane) srebro
Powyżej	Order Zasługi Filipa Wspaniałomyślnego
Multimedia w Wikimedia Commons

Order Gwiazdy Brabancji (niem. Orden „Stern von Brabant”) – Odznaczenie Wielkiego Księstwa Hesji, ustanowione 14 czerwca 1914 roku przez Ernesta Ludwika, który był Wielkim Mistrzem Orderu, na pamiątkę Henryka I, założyciela dynastii heskiej. Nadawany za zasługi cywilne, w dwóch odmianach: dla mężczyzn oraz dla kobiet. Przestał istnieć w 1919 roku, po likwidacji wielkiego księstwa i proklamowaniu republiki w Niemczech.

Klasy

Dla mężczyzn:

• Krzyż Wielki
• Wielki Komandor z Turkusami
• Wielki Komandor I i II kl.
• Komandor I i II kl.
• Krzyż Honorowy (oficerski) I i II kl.
• Krzyż Kawalerski I i II kl.
• Krzyż Srebrny I i II kl.
• Srebrny Medal

Dla kobiet:

• Dama Krzyża Honorowego
• Dama I i II kl.
• Dama Krzyża Srebrnego
• Srebrny Medal

Klasy od Komandora I kl. w dół mogły być nadane z koroną lub bez.

Insygnia

Oznakę orderu stanowił Krzyż Ruperta, pokryty w wyższych klasach ciemnoszarą emalią. Na ramiona była nałożona złota ośmiopromienna gwiazda o wąskich pojedynczych promieniach. Pośrodku rewersu umieszczony był monogram H (Heinrich), zwieńczony koroną hełmową.

Analogiczny monogram znajdował się na awersie medalu, nałożony na ośmiopromienną gwiazdę. Na jego rewersie widniała dewiza: 1244 FÜRST VOLK NÄCHSTENLIEBE WOHLFART 1914.

Order i medal były noszone na wstążce w barwach Brabancji – czarnej z podwójnymi żółtymi paskami po bokach.

Bibliografia

• Wiesław Bończa-Tomaszewski: Kodeks orderowy. Przepisy obowiązujące posiadaczy orderów, odznaczeń, medali i odznak. Warszawa-Kraków: 1939.
• Jörg Nimmergut: Deutsche Orden und Ehrenzeichen bis 1945. Band 1. Anhalt – Hohenzollern. Zentralstelle für wissenschaftliche Ordenskunde, München 1997, ISBN 3-00-00-1396-2.