Paolo Marella

Kardynał biskup

Ipsam sequens non devias

Kraj działania

Włochy

Data i miejsce urodzenia

25 stycznia 1895
Rzym

Data i miejsce śmierci

15 października 1984
Rzym

Miejsce pochówku

Campo Verano

Archiprezbiter bazyliki św. Piotra

Okres sprawowania

1961–1983

Wyznanie

katolicyzm

Kościół

rzymskokatolicki

Prezbiterat

23 lutego 1918

Nominacja biskupia

15 września 1933

Sakra biskupia

29 października 1933

Kreacja kardynalska

14 grudnia 1959
Jan XXIII

Kościół tytularny

S. Andrea delle Fratte

Multimedia w Wikimedia Commons

Sukcesja apostolska

Data konsekracji

29 października 1933

Konsekrator

Pietro Fumasoni Biondi

Współkonsekratorzy

Carlo Salotti
Domenico Spolverini

Konsekrowani biskupi
Marie-Joseph Lemieux	29 czerwca 1936
Paul Aijirō Yamaguchi	7 listopada 1937
Paul Yoshigorō Taguchi	14 grudnia 1941
Michael Wasaburō Urakawa	18 stycznia 1942
Thomas Asagoro Wakida	27 maja 1947
Bryan Gallagher	11 czerwca 1952
Giulio Barbetta	20 maja 1962
Jacques Martin	11 lutego 1964
Julijans Vaivods	18 listopada 1964
Ferdinando Lambruschini	8 grudnia 1968
Mario Nasalli Rocca di Corneliano	20 kwietnia 1969

Paolo Marella (ur. 25 stycznia 1895 w Rzymie, zm. 15 października 1984) – włoski duchowny katolicki, kardynał, dyplomata watykański, archiprezbiter bazyliki św. Piotra.

Życiorys

Po ukończeniu Papieskiego Seminarium Rzymskiego i Uniwersytetu Królewskiego otrzymał święcenia kapłańskie 23 lutego 1918 roku w Rzymie. Po 3-letnim okresie pracy duszpasterskiej, został pracownikiem Kurii Rzymskiej, najpierw w Kongregacji Rozkrzewiania Wiary, a następnie w charakterze dyplomaty. W latach 1924 – 1933 był charge d`affairs delegatury apostolskiej w Stanach Zjednoczonych. 15 września 1933 roku Pius XII mianował go arcybiskupem tytularnym Doclei. W okresie 1933 – 1948 jako delegat apostolski w Tokio niestrudzenie zabiegał o rozwój miejscowych powołań oraz o możliwość prowadzenia akcji charytatywnej przez Stolicę Apostolską w celu niesienia pomocy ofiarom wojny, zwłaszcza jeńcom wojennym. 27 października 1948 roku został delegatem apostolskim w Australii, Nowej Zelandii i Oceanii, a 15 kwietnia 1953 roku nuncjuszem we Francji. 14 grudnia 1959 roku Jan XXIII kreował go kardynałem z kościołem tytularnym Sant'Andrea delle Fratte^[1]. Przed Soborem Watykańskim II został powołany do przewodniczenia Komisji przygotowawczej o biskupach i zarządzie diecezji, a następnie mającej tę samą nazwę Komisji soborowej. 14 sierpnia 1961 roku archiprezbiter bazyliki św. Piotra. W chwili ustanowienia Sekretariatu ds. Niechrześcijan Paweł VI powierzył mu kierownictwo tego urzędu. W latach 1968 – 1983 był przewodniczącym Fabryki Świętego Piotra. 8 lutego 1983 roku Jan Paweł II przyjął jego rezygnację z zajmowanych urzędów. Zmarł w Rzymie, pochowano go na rzymskim cmentarzu w Campo Verano.