Roddy Piper

Roddy Piper

Roddy Piper (2009)
Pełne imię i nazwisko	Roderick George Toombs
Pseudonim	The Rowdy Scot, Hot Rod, The Hot Scot
Data i miejsce urodzenia	17 kwietnia 1954 Saskatoon
Data i miejsce śmierci	31 lipca 2015 Los Angeles
Obywatelstwo	Kanada
Wzrost	183 cm
Masa ciała	104 kg
Strona internetowa

Roddy Piper, pseud. Rowdy, właśc. Roderick George Toombs^[1][2] (ur. 17 kwietnia 1954 w Saskatoon^[3], zm. 31 lipca 2015^[4] w Hollywood^[5]) – kanadyjski wrestler, aktor, trener i menadżer wrestlingu, jedna z największych gwiazd zawodowych zapasów w latach 80. i 90. XX wieku. Jego wielką fanką była także mistrzyni świata federacji UFC w wadze koguciej Ronda Rousey, która za jego zgodą przejęła od Pipera przydomek „Rowdy”^[6].

Życiorys

Wczesne lata

Urodził się w kanadyjskim Saskatoon^[7], a wychowywał się w Winnipeg. Uczęszczał do Windsor Park Collegiate. Jego ojciec był oficerem Kanadyjskiej Królewskiej Policji Konnej, choć mieszkali w The Pas w prowincji Manitoba. Po tym, jak został wydalony z gimnazjum za posiadanie noża sprężynowego w szkole i odejściu od ojca, Piper mieszkał w schroniskach młodzieżowych. Pracował w lokalnych siłowniach. We wczesnej młodości opanował biegle grę na dudach.

Kariera

Był bokserem i amatorem zapaśnikiem. Zdobył Golden Gloves na mistrzostwach bokserskich. Otrzymał czarny pas w judo od Gene’a LeBella, amerykańskiego mistrza judo, instruktora, kaskadera i profesjonalnego zapaśnika^[8][9].

W latach 1973-75 występował na ringach zawodowych zapasów jako jobber i promował wschodzących zawodników w American Wrestling Association (AWA). Stał się potem znany przede wszystkim z odgrywania roli heela, czyli przeciwników dla najbardziej popularnych zapaśników.

W połowie lat 80., gdy federacja World Wrestling Federation (potem World Wrestling Entertainment) rozwijała działalność w USA, był ubrany w szkocką spódnicę^[10], wychodził na ring przy dźwiękach kobz i był rywalem Hulka Hogana. W głównej walce podczas WrestleManii I, która rozegrana została w 1985 roku, Piper i Paul Orndorff przegrali z Hoganem i Mr. T. Rok potem „Rowdy” zmierzył się w pojedynku bokserskim z Mr. T. Walka ta zakończyła się porażką Pipera przez dyskwalifikację.

Grywał także w filmach. W komedii Carla Reinera Jedyny, jedyna (The One and Only, 1978) u boku Henry’ego Winklera pojawił się jako doświadczony żołnierz Korpusu Piechoty Morskiej (Marines). Można go było zobaczyć w teledysku Cyndi Lauper „The Goonies 'R' Good Enough” (1985), promującym film przygodowy Richarda Donnera Goonies (1985), a także w roli zapaśnika wolnoamerykanki Quicka Ricka Robertsa w komedii muzyczno-sportowej Hala Needhama Trzaskające się ciała (Body Slam, 1987) z Tanyą Roberts, Kellie Martin, Johnem Astinem i Dirkiem Benedictem. W 1988 roku zagrał główną rolę w thrillerze science fiction Johna Carpentera Oni żyją (They Live) z udziałem Keitha Davida i Meg Foster^[11]. W 1992 zrealizował singiel „I'm Your Man”^[12]. Znalazł się także w obsadzie thrillera akcji Bez strachu (No Contest, 1995) z Shannon Tweed i Robertem Davim, Doborowa kompania (The Bad Pack, 1997) z Ralfem Möllerem i Robertem Davim, kryminalnym Takie czasy (Hard Time, 1998) u boku Burta Reynoldsa, Roberta Loggii i Mii Sary oraz komedii Pizza Man (2011)^[13] z Frankiem Munizem i Shelley Long.

Zajął się również dubbingiem. Użyczył swojego głosu w serialu animowanym Przygody braci Mario (The Super Mario Brothers Super Show!, 1989), jako komander Cash w RoboCop (1994), Robot Chicken (2006), jako on sam w grze komputerowej Saints Row IV (2014) i jako don John w Pora na przygodę! (Adventure Time, 2014). Wystąpił też gościnnie w serialach: ABC Statek miłości (The Love Boat: A Valentine Voyage, 1990) jako Maurice Steiger, Nieśmiertelny (Highlander, 1993) jako nieśmiertelny Anthony Gallen, CBS Strażnik Teksasu (Walker, Texas Ranger, 1998) jako Krzyżowiec, U nas w Filadelfii (It's Always Sunny in Philadelphia, 2009, 2013) jako Da' Maniac, CBS Dowody zbrodni (Cold Case, 2010) jako „Słodki” Sil Tavern i Breaking In (2012) jako pan Weller. Wziął udział w programie Wojny magazynowe (Storage Wars, 2013).

W 1996 roku podpisał kontrakt z federacją World Championship Wrestling, gdzie ponownie rywalizował z Hoganem. Pojawiał się potem na galach federacji WWE w roli gościa specjalnego, najczęściej przeprowadzając wywiady z najważniejszymi zapaśnikami tej federacji.

Życie prywatne

12 października 1982 ożenił się z Kitty Dittrich, z którą miał czwórkę dzieci – trzy córki: Anastacię, Ariel Tiel i Fallon Danicę oraz syna Coltona^[14].

Zmarł 31 lipca 2015 podczas snu w swoim domu w Hollywood w wieku 61 lat. Przyczyną zgonu był zawał serca^[15].

Przypisy

Bibliografia

• Roddy Piper w bazie IMDb (ang.)
• Profil na stronie WWE

Linki zewnętrzne

• Roddy Piper w bazie Filmweb
• Roddy Piper w bazie Notable Names Database (ang.)