Bruno Sammartino

Bruno Sammartino
Ilustracja
Bruno Sammartino pozujący z mistrzostwem WWWF World Heavyweight Championship
Imię i nazwisko

Bruno Sammartino

Data i miejsce urodzenia

6 października 1935
Pizzoferrato, Abruzja, Włochy

Data i miejsce śmierci

18 kwietnia 2018
Pittsburgh, Pensylwania

Przyczyna śmierci

Niewydolność wielonarządowa

Współmałżonek

Carol z d. Teyssier

Dzieci

David Sammartino (syn)

Kariera profesjonalnego wrestlera
Pseudonimy
ringowe

Bruno Sammartino

Wzrost

178 cm[1]

Masa ciała

120 kg[1]

Zapowiadany z

Abruzzi, Włochy; Pittsburgh[2]

Debiut

1959

Emerytura

29 sierpnia 1987

Multimedia w Wikimedia Commons
Strona internetowa

Bruno Sammartino (ur. 6 października 1935 w Pizzoferrato, zm. 18 kwietnia 2018 w Pittsburgh) – włoski wrestler znany głównie z występów w organizacji World Wide Wrestling Federation. Posiadał główne mistrzostwo tej organizacji najdłużej w historii, w latach 1963-1971 i 1973-1977.

Wczesne życie

Urodził się 6 października 1935 w miejscowości Pizzoferrato w regionie Abruzja we Włoszech[3]. Jego brat i siostra umarli kiedy był dzieckiem.

W czasie II wojny światowej wojska III Rzeszy Niemieckiej okupowały miasto, w którym mieszkał, więc ukrywał się w miejscowości Rocca San Felice[2]. W wieku 15 lat[3] przeprowadził się do Stanów Zjednoczonych i zamieszkał u ojca w Pittsburgh w stanie Pensylwania. Tam zaczął ćwiczyć siłę i kondycję fizyczną w stowarzyszeniu Young Men’s Hebrew Association[2].

Kariera wrestlerska

Trenował wrestlerów: Johnny’ego Valianta, Larry’ego Zbyszko i Sylvano Sousę[1].

Capitol Wrestling Corporation (1959–1963)

Po tym jak w 1959 pobił rekord w wyciskaniu na ławce 565 funtów (256 kilogramów) skontaktował się z nim promotor wrestlingu Vincent James McMahon. Wkrótce Bruno Sammartino debiutował w organizacji Capitol Wrestling Corporation[2].

World Wide Wrestling Federation (1963–1979)

Bruno Sammartino w 1967 roku
Bruno Sammartino podnoszący włoskiego piosenkarza i aktora, Mario Trevi

W 1963 Capitol Wrestling Corporation wypowiedziało na kilka lat członkostwo lidze NWA i zmieniło nazwę na World Wide Wrestling Federation (WWWF)[4][5].

17 maja 1963 Bruno Sammartino pokonał Buddy'ego Rogersa w 48 sekund i odebrał mu główne mistrzostwo WWWF, zostając drugim w historii mistrzem WWWF Heavyweight. Zdobyty pas posiadał prawie osiem lat, co jest najdłuższym panowaniem mistrzowskim w historii tytułu. O WWWF Heavyweight Championship rywalizowali z nim między innymi Killer Kowalski, Gorilla Monsoon i George “The Animal” Steele. W 1968 uczestniczył w głównej walce pierwszej gali wrestlingu na hali sportowo-widowiskowej Madison Square Garden, osiem dni od jej otwarcia[2].

18 stycznia 1971 przegrał mistrzostwo w walce przeciwko Ivanowi Koloffowi. 10 grudnia 1973 odzyskał tytuł pokonując ówczesnego posiadacza, Stana Stasiaka[3]. Tym samym został pierwszym zawodnikiem, który zdobył WWWF Heavyweight Championship więcej, niż raz[2]. 1 maja 1977 stracił tytuł przegrywając walkę przeciwko Superstarowi Billy'emu Grahamowi[3].

World Wrestling Federation (1979–1987)

Bruno Sammartino piszący swój autograf dla fanki i przyszłej kulturystki, Kathy Segal w 1974

W 1979 firma World Wide Wrestling Federation została przemianowana na World Wrestling Federation (WWF)[6].

Sammartino był komentatorem w programach telewizyjnych WWF Championship Wrestling i WWF Superstars of Wrestling[1].

9 sierpnia 1980 pokonał swojego dawnego protegowanego, Larrego Zbyszko, w stalowej klatce na stadionie Shea Stadium w Nowym Jorku. Walkę oglądało ponad 35 tysięcy widzów na trybunach. W 1981 ogłosił przejście na emeryturę i zaczął odgrywać rolę dziennikarza, często partnerując Vince'owi McMahonowi. Wkrótce jednak wrócił do walk, tworząc tag team ze swoim synem, Davidem Sammartino. W latach 80. XX wieku rywalizował z “Rowdy” Roddym Piperem, “Macho Manem” Randym Savage'em i The Honky Tonk Manem[2].

7 kwietnia 1986 wziął udział w swojej pierwszej i jedynej gali z serii WrestleMania, we WrestleManii 2 – walczył w wygranej przez André the Gianta bitwie typu Battle Royal z udziałem dwudziestu zawodników[7].

29 sierpnia 1987 wziął udział w swojej ostatniej walce. Był to Tag Team match. On i Hulk Hogan pokonali King Konga Bundy'ego i One Man Ganga[3]. WWF uznaje ten pojedynek za przekazanie pochodni Hoganowi przez Sammartino[2].

Po zakończeniu kariery zawodnika

Triple H (z lewej) prezentujący Bruno Sammartino (z prawej) przedstawiający go posąg z brązu

W latach 1990-1991 był komentatorem w organizacji wrestlingu Universal Wrestling Federation Herba Abramsa. 25 października 1992 wystąpił gościnnie w roli komentatora na gali World Championship Wrestling, Halloween Havoc[1].

W 2004 i w 2005 zaproponowano mu dołączenie do WWE Hall of Fame, ale odmówił.

Pojawiał się na konwentach WrestleReunion. Na jednym z nich, 27 sierpnia 2005, Diamond Dallas Page walczył w ringu z Larrym Zbyszko o spędzenie pięciu minut z Bruno Sammartino. Page znokautował Zbyszka, a potem położył go na sobie aby zostać przypiętym i przegrać. Page i Sammartino chcieli żeby Zbyszko wygrał, aby Sammartino mógł się do niego zbliżyć i go udusić.

16 września 2006 i 30 marca 2007 wystąpił gościnnie w Ring of Honor w celu promocji organizacji[3].

6 kwietnia 2013 został dołączony do WWE Hall of Fame. Jego wprowadzającym był Arnold Schwarzenegger[8].

3 kwietnia 2014 wystąpił na konwencie WrestleMania Axxess, gdzie Triple H odsłonił posąg z brązu przedstawiający Bruno Sammartino[9].

28 marca 2015 wprowadził do WWE Hall of Fame Larrego Zbyszko[10].

Życie prywatne

Rodzina

Sammartino poślubił Carol Teyssier w 1959 i miał z nią trzech synów: Davida i bliźnięta Daniela oraz Darryla. Jego syn, David Sammartino, też został wrestlerem i przez krótki czas tworzył z ojcem tag team[11].

Problemy zdrowotne

Od 12 roku życia miał problemy z sercem, które uszkodził sobie gdy miał gorączkę reumatyczną. Na kilka lat przed śmiercią dowiedział się, że jedna z jego zastawek serca nie funkcjonuje prawidłowo. W swoich ostatnich latach życia cierpiał też na choroby nóg[12].

Śmierć

Zmarł 18 kwietnia 2018[3] z powodu choroby serca, która doprowadziła do niewydolności wielonarządowej[12]. Śmierć nastąpiła w mieście Pittsburgh w Pensylwanii, gdzie został pochowany na cmentarzu Christ Our Redeemer Catholic Cemetery[13].

Inne media

Filmografia

Film lub serial Rola Rok Informacje dodatkowe
Saloonatics Vito Farrelli 2002 Direct-to-video
Tribeca Dostawca pizzy 1993 Odcinek 6
Trzaskające się ciała On sam 1986
Źródło: Cagematch.net[1]

Gry komputerowe

Jego postać pojawiła się w czterech grach. Były to kolejno: Giant Gram 2000: All Japan Pro Wrestling 3 (DC, 2000), Legends Of Wrestling II (GC, Xbox, PS2, 2002), Showdown: Legends of Wrestling (Xbox, PS2, 2004) i WWE 2K14 (Xbox360, PS3, 2013)[1].

Mistrzostwa i osiągnięcia

Bruno Sammartino na gali WWE Hall of Fame w 2015, gdzie wprowadził Larrego Zbyszko, sam będąc już członkiem Hall of Fame od 2013

Bibliografia

  • Kevin Sullivan: The WWE championship : a look back at the rich history of the WWE championship. Wyd. 1st Gallery books hardcover ed. New York, NY: Gallery Books, 2010. ISBN 978-1-4391-9244-3. OCLC 555641374.
  • Bob Michelucci, Paul McCollough: Bruno Sammartino : an autobiography of wrestling's living legend. Pittsburgh, PA: Imagine, Inc, 1990. ISBN 0-911137-14-9. OCLC 22334548.

Przypisy

  1. a b c d e f g h i BrunoB. Sammartino BrunoB., Bruno Sammartino [online], Cagematch.net [dostęp 2018-05-06]  (ang.).
  2. a b c d e f g h Bruno Sammartino [online], WWE [dostęp 2018-05-06]  (ang.).
  3. a b c d e f g Bruno Sammartino [online], Online World of Wrestling [dostęp 2018-05-06] [zarchiwizowane z adresu 2018-05-23]  (ang.).
  4. SergioS. Hernandez SergioS., On This Date in WWE History: Buddy Rogers becomes the first WWWF Champion [online], Cageside Seats, 29 kwietnia 2012 [dostęp 2018-03-31]  (ang.).
  5. Buddy Rogers [online], Online World of Wrestling [dostęp 2018-03-31] [zarchiwizowane z adresu 2018-04-12]  (ang.).
  6. C.J.C.J. Bradford C.J.C.J., WWE and World Wildlife Fund reach a settlement [online], Cageside Seats, 22 sierpnia 2012 [dostęp 2018-04-03]  (ang.).
  7. WrestleMania II, [w:] WWE WrestleMania, Pro Wrestling History [dostęp 2018-05-06]  (ang.).
  8. BobbyB. Melok BobbyB., 2013 WWE Hall of Fame inductees react to epic Madison Square Garden enshrinement [online], WWE, 7 kwietnia 2013 [dostęp 2018-05-06]  (ang.).
  9. SeanS. Rueter SeanS., Triple H unveils new Bruno Sammartino statue at WrestleMania Axxess [online], Cageside Seats, 3 kwietnia 2014 [dostęp 2018-05-06]  (ang.).
  10. JamesJ. Caldwell JamesJ., WWE HALL OF FAME REPORT 3/28: Complete "virtual-time" coverage of 2015 Ceremony – Randy Savage inducted, Nash, Zbyszko, Schwarzenegger, Flair, Michaels, more [online], PWTorch.com, 28 marca 2015 [dostęp 2017-04-28]  (ang.).
  11. Bruno Sammartino, Durable Champ in WWE Hall of Fame, Dies at 82, „The New York Times”, 18 kwietnia 2018, ISSN 0362-4331 [dostęp 2018-05-06]  (ang.).
  12. a b CoreyC. Jacobs CoreyC., Cause of death revealed for Bruno Sammartino [online], Wrestling News, 26 kwietnia 2018 [dostęp 2018-05-06]  (ang.).
  13. Bruno Sammartino (1935-2018) [online], Find A Grave [dostęp 2018-05-07]  (ang.).
  14. Hall Of Famers [online], Professional Wrestling Hall of Fame, 30 czerwca 2017 [dostęp 2019-04-01] [zarchiwizowane z adresu 2017-06-30]  (ang.).

Linki zewnętrzne

  • Profil Bruno Sammartino na WWE.com
  • Bruno Sammartino w bazie IMDb (ang.)
  • Bruno Sammartino na Filmwebie
  • Bruno Sammartino na Twitterze
  • Profile Sammartino na Cagematch.net, Wrestlingdata.com, Online World of Wrestling i Internet Wrestling Database
  • p
  • d
  • e
Szablony nawigacyjne związane z artykułem
  • p
  • d
  • e
  • p
  • d
  • e
Lata 1990–1999
1993
1994
1995
1996
Lata 2000–2009
2004
2005
2006
2007
2008
  • Ric Flair
  • Peter Maivia
  • Rocky Johnson
  • Mae Young
  • Eddie Graham
  • Gordon Solie
  • The Brisco Brothers (Jack Brisco, Gerald Brisco)
2009
  • Steve Austin
  • Ricky Steamboat
  • Bill Watts
  • Howard Finkel
  • Koko B. Ware
  • The Funks (Terry Funk, Dory Funk Jr.)
  • The Von Erichs (Fritz Von Erich, Kevin Von Erich, David Von Erich, Kerry Von Erich, Mike Von Erich, Chris Von Erich)
Lata 2010–2019
2010
2011
2012
2013
2014
2015
2016
2017
2018
2019
Lata 2020–2029
2020
2021
Kontrola autorytatywna (osoba):