Stary Łupków

Stary Łupków
osada
Ilustracja
Widok na stację kolejową
Państwo

 Polska

Województwo

 podkarpackie

Powiat

sanocki

Gmina

Komańcza

Wysokość

605 m n.p.m.

Liczba ludności 

22

Strefa numeracyjna

13

Kod pocztowy

38-543[2]

Tablice rejestracyjne

RSA

SIMC

0354360[3]

Położenie na mapie gminy Komańcza
Mapa konturowa gminy Komańcza, na dole znajduje się punkt z opisem „Stary Łupków”
Położenie na mapie Polski
Mapa konturowa Polski, blisko dolnej krawiędzi po prawej znajduje się punkt z opisem „Stary Łupków”
Położenie na mapie województwa podkarpackiego
Mapa konturowa województwa podkarpackiego, na dole nieco na lewo znajduje się punkt z opisem „Stary Łupków”
Położenie na mapie powiatu sanockiego
Mapa konturowa powiatu sanockiego, na dole nieco na lewo znajduje się punkt z opisem „Stary Łupków”
Ziemia49°14′51″N 22°03′33″E/49,247500 22,059167[1]
Multimedia w Wikimedia Commons

Stary Łupków – osada, dawna wieś położona w południowo-wschodniej Polsce w województwie podkarpackim, w powiecie sanockim, w gminie Komańcza[3][4].

W Starym Łupkowie znajduje się tunel kolejowy wybudowany w 1874 pod Przełęczą Łupkowską, łączący polską i słowacką sieć kolejową.

Położenie geograficzne

Stary Łupków leży na pograniczu Beskidu Niskiego i Bieszczadów Zachodnich, u stóp przełęczy Łupkowskiej, nad potokiem Łupka zwanym też Smolniczek, dopływem Osławy.

W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa krośnieńskiego.

Historia

Wikipedia:Weryfikowalność
Ta sekcja od 2011-01 wymaga zweryfikowania podanych informacji.
Należy podać wiarygodne źródła w formie przypisów bibliograficznych.
Część lub nawet wszystkie informacje w sekcji mogą być nieprawdziwe. Jako pozbawione źródeł mogą zostać zakwestionowane i usunięte.
Sprawdź w źródłach: Encyklopedia PWN • Google Books • Google Scholar • Federacja Bibliotek Cyfrowych • BazHum • BazTech • RCIN • Internet Archive (texts / inlibrary)
Po wyeliminowaniu niedoskonałości należy usunąć szablon {{Dopracować}} z tej sekcji.

Wieś została założona w 1526 na prawie wołoskim przez braci Olechnę i Iwaśka ze Szczawnego w przywileju wymieniania jako Zubkow[5]. Tereny te prawdopodobnie były już wówczas zamieszkane[6].

Przez osadę w 1619 r. przechodzili lisowczycy. 20 listopada 1619 r. lisowczycy, pod dowództwem Walentego Rogawskiego (w sile 10 tysięcy), nie prowadząc taborów, nie musieli szukać dogodnego przejścia przez góry i wybrali nie strzeżoną przez wojska Jerzego I Rakoczego Przełęcz Łupkowską i dzięki temu przeszli na tyły jego wojska i zaskoczyli, lekceważących ich, Węgrów. 21 listopada doszło do zwycięskiej dla lisowczyków bitwy pod Zavadą.

Do roku 1772 wieś leżała w województwie ruskim, ziemia sanocka. Od 1772 Łupków należał do cyrkułu leskiego, a następnie sanockiego w Galicji.

W Powstaniu Krakowskim 22 lutego 1846 r. od Przełęczy Łupkowskiej, z okolic Kalnicy i Leska, miał atakować Sanok Jerzy Bułharyna, dowodzący siłami miejscowymi i słowackimi. Po kilku potyczkach przy dojściu do Zahutynia i nie mając wsparcia, od północy, wycofał się na Węgry.

W połowie 1872 roku zbudowano trasę kolejową pod nazwą Pierwsza Węgiersko-Galicyjska Kolej Żelazna, która połączyła – poprzez Przełęcz Łupkowską – ówczesną Galicję z Węgrami, a docelowo Budapeszt ze Lwowem. Pod Przełęczą wybudowano tunel o długości 416 m. Po zbudowaniu kolei, w sąsiedztwie Łupkowa powstała osada kolejarska, nazwana obecnie Nowy Łupków. W czasie I wojny światowej w 1915 roku doszło do uszkodzenia tunelu przy wycofywaniu się wojsk austro-węgierskich. Od listopada 1918 do stycznia 1919 istniała tu Republika Komańczańska.

Staraniem PTT w Sanoku pod koniec marca 1938 w tzw. „Wartowni” przy tunelu otwarto schronisko[7].

W czasie II wojny światowej tunel kolejowy był dwa razy uszkodzony – 1 września 1939 r. Wojsko Polskie uniemożliwiło wykorzystanie tunelu przez najeżdżającą armię niemiecką. Przełęcz tę Niemcy przekroczyli dopiero 12 września 1939 r.

W czasie wycofywania się przed Armią Czerwoną w 1944 r. tunel zaminowali Niemcy i po raz kolejny wysadzono w powietrze.

W latach międzywojennych wieś zaczęła się rozwijać jako letnisko i zimowisko oraz powstało schronisko turystyczne. Wiosną 1946 tereny te były obszarem walk z UPA. 25 marca 1946 siły UPA zaatakowały strażnicę WOP i posterunek straży kolejowej w Łupkowie; atak odparto, lecz następnie wojska wraz z polską ludnością przeszły na stronę słowacką wobec braku możliwości dalszej obrony[6]. Wieś obecnie jest mocno wyludniona, pozostał budynek stacji kolejowej, kilka starych domów oraz pewna liczba nowo wybudowanych.

Parafia łacińska w Bukowsku do 1947. Osada sąsiaduje ze słowackim historycznym regionem Zemplín.

Transport

Znajduje się tutaj stacja kolejowa w Łupkowie oraz od lat 80. XX wieku studenckie schronisko turystyczne. Do roku 1914 przez tunel w Łupkowie prowadziła linia kolejowa oraz przejście graniczne Galicji i Królestwa Węgier.

Galeria

  • Widok na Semakowski Wierch i schronisko "Radosne Szwejkowo"
    Widok na Semakowski Wierch i schronisko "Radosne Szwejkowo"
  • Schronisko „Chata na Końcu Świata”
    Schronisko „Chata na Końcu Świata”
  • Na dawnym cmentarzu
    Na dawnym cmentarzu
  • Pozostałości pomnika I wojny światowej
    Pozostałości pomnika I wojny światowej
  • Dworzec kolejowy
    Dworzec kolejowy
  • Wlot do tunelu kolejowego
    Wlot do tunelu kolejowego
  • Widok na Przełęcz Łupkowską
    Widok na Przełęcz Łupkowską
  • Schronisko „Radosne Szwejkowo”
    Schronisko „Radosne Szwejkowo”

Zobacz też

Zobacz kolekcję cytatów o Łupkowie w Wikicytatach

Przypisy

  1. Państwowy Rejestr Nazw Geograficznych – miejscowości – format XLSX, Dane z państwowego rejestru nazw geograficznych – PRNG, Główny Urząd Geodezji i Kartografii, 5 listopada 2023, identyfikator PRNG: 129915
  2. Oficjalny Spis Pocztowych Numerów Adresowych, Poczta Polska S.A., lipiec 2017, s. 1196 [zarchiwizowane 2017-08-15] .
  3. a b GUS. Wyszukiwarka TERYT
  4. Rozporządzenie w sprawie wykazu urzędowych nazw miejscowości i ich części (Dz.U. z 2013 r. poz. 200)
  5. MychajłoM. Hruszewski MychajłoM., Матеріали до історії суспільно-політичних і економічних відносин Західньої України. Серія перша (ч. 1-80) (1361—1530), LXXVI, s.86, 1905 .
  6. a b StanisławS. Kłos StanisławS., Bieszczady. Przewodnik, Warszawa: „Sport i Turystyka”, 1986, s. 107, ISBN 83-217-2466-3, OCLC 830218179 .
  7. Nowe schronisko w Łupkowie. „Wschód”. Nr 80, s. 5, 10 kwietnia 1938. 

Linki zewnętrzne

  • Łupków, [w:] Słownik geograficzny Królestwa Polskiego, t. XV, cz. 2: Januszpol – Wola Justowska, Warszawa 1902, s. 284 .
  • Wszystko o Łupkowie: O Schronisku, nieistniejącej wsi, stacji PKP.. lupkow.info. [zarchiwizowane z tego adresu (2017-04-19)].
  • P. Kołpak, E. Karpacz, Inwentarz nagrobków i pomników na dawnym cmentarzu w Starym Łupkowie (Gmina Komańcza), "Roczniki Bieszczadzkie", t. 28, 2020, s. 203-227
  • p
  • d
  • e
Gmina Komańcza
Wsie
Osady
Integralne części wsi
  • Dolny Koniec
  • Górny Koniec
  • Koło Hryszka
  • Kożuszne
  • Letnisko
  • Osiedle A
  • Osiedle B
  • Osiedle C
  • Wisłok Dolny
  • Wisłok Górny
  • Wygnanka