Teodoro Valfré di Bonzo

Kardynał prezbiter

Kraj działania

Włochy

Data i miejsce urodzenia

21 sierpnia 1853
Cavour

Data i miejsce śmierci

25 czerwca 1922
Rzym

Prefekt Świętej Kongregacji ds.Zakonów

Okres sprawowania

1920–1922

Wyznanie

katolicyzm

Kościół

rzymskokatolicki

Prezbiterat

10 czerwca 1876

Nominacja biskupia

27 marca 1885

Sakra biskupia

3 maja 1885

Kreacja kardynalska

15 grudnia 1919
Benedykt XV

Kościół tytularny

Santa Maria sopra Minerva

Multimedia w Wikimedia Commons

Sukcesja apostolska

Data konsekracji

3 maja 1885

Konsekrator

Gaetano Alimonda

Współkonsekratorzy

Filippo Chiesa
Giovanni Battista Bertagna

Konsekrowani biskupi
Tommaso Trussoni	1913
František Kordač	1919

Współkonsekrowani biskupi
Mattia Vicario	1895
Giovanni Cazzani	1904
Benedykt XV	1907
Filippo Perlo	1909
Emilio Poletti	1912

Teodoro Valfré di Bonzo (ur. 21 sierpnia 1853 w Cavour, zm. 25 czerwca 1922 w Rzymie) – włoski duchowny katolicki, wysoki urzędnik Kurii Rzymskiej i kardynał.

Życiorys

Ukończył seminarium w Turynie, a także tamtejszy uniwersytet (doktorat z teologii). Kształcił się następnie w Rzymie na Akademii Dostojników Szlacheckich, gdzie był bliskim przyjacielem innego studenta Giacomo della Chiesa (przyszłego papieża Benedykta XV). Święcenia kapłańskie otrzymał 10 czerwca 1876. W 1880 Uzyskał doktorat z prawa kanonicznego w Rzymskim Seminarium. Był minutantem w Kongregacji ds. Nadzwyczajnych Spraw Kościoła. W 1884 wysłany jako delegat apostolski do Kostaryki. Jego misja była opóźniona i nie powiodła się z powodu antyreligijnych zamieszek. Stosunki z Watykanem zostały sformalizowane dopiero w 1908.

27 marca 1885 mianowany bikupem Cuneo. Był jednym z najmłodszych biskupów na świecie. Sakry udzielił mu kardynał Gaetano Alimonda,arcybiskup Turynu. W 1895 przeniesiony do diecezji Como. W tym samym roku otrzymał tytuł Asystenta Tronu Papieskiego. Od marca 1905 był metropolitą Vercelli. W 1916 przeniesiony na tytularną stolicę Trapezus, został jednocześnie nuncjuszem w Austro-Węgrzech. Reprezentował papieża podczas koronacji cesarza Karola I.

15 grudnia 1919 kreowany kardynałem prezbiterem przez Benedykta XV. 6 marca 1920 został prefektem Kongregacji ds. Zakonów. Brał udział w konklawe 1922. Zmarł niedługo później. Pochowany w rodzinnym grobowcu na cmentarzu w Brá.

Bibliografia

Sylwetka w słowniku biograficznym kardynałów Salvadora Mirandy. www2.fiu.edu. [zarchiwizowane z tego adresu (2013-11-27)].
Catholic-Hierarchy

Nuncjusze apostolscy w Austrii

...
Antonio Pignatelli del Rastrello (1668-1671)
...
Stanisław Hozjusz (1560–1561)
...
Luigi Ruffo Scilla (1793–1801)
Antonio Gabriele Severoli (1801–1816)
Paolo Leardi (1817–1823)
Ugo Pietro Spinola (1826–1832)
Pietro Ostini (1832–1836)
Lodovico Altieri (1836–1845)
Michele Viale-Prelà (1845–1855)
Antonio Saverio De Luca (1856–1863)
Mariano Falcinelli Antoniacci OSBCas (1863–1873)
Lodovico Jacobini (1874–1879)
Serafino Vannutelli (1880–1887)
Luigi Galimberti (1887–1893)
Antonio Agliardi (1893–1896)
Emidio Taliani (1896–1903)
Gennaro Granito Pignatelli di Belmonte (1904–1911)
Alessandro Bavona (1911–1912)
Raffaele Scapinelli di Léguigno (1912–1915)
Teodoro Valfré di Bonzo (1916–1919)
Francesco Marchetti Selvaggiani (1920–1922)
Enrico Sibilia (1922–1935)
Gaetano Cicognani (1936–1938)
Maurilio Silvani (1946–1947)
Giovanni Battista Dellepiane (1949–1961)
Opilio Rossi (1961–1976)
Mario Cagna (1976–1984)
Michele Cecchini (1984–1989)
Donato Squicciarini (1989–2002)
Georg Zur (2002–2005)
Edmond Farhat (2005–2009)
Peter Zurbriggen (2009–2018)
Pedro López Quintana (od 2019)

Nuncjusze apostolscy w Kostaryce

Delegaci apostolscy	Luigi Clementi (1851–1861) Serafino Vannutelli (1869–1875) Mario Mocenni (1877–1882) Teodoro Valfré di Bonzo (1884–1885) Giovanni Cagliero SDB (1908–1915)
Internuncjusze apostolscy	Giovanni Battista Marenco SDB (1917–1921) Angelo Rotta (1922–1925) Giuseppe Fietta (1926–1930) Carlo Chiarlo (1932–1933)
Nuncjusze apostolscy w Kostaryce	Carlo Chiarlo (1933–1941) Luigi Centoz (1941–1952) Paul Bernier (1952–1955) Giuseppe Maria Sensi (1955–1957) Gennaro Verolino (1957–1963) Paolino Limongi (1963–1969) Angelo Pedroni (1969–1975) Lajos Kada (1975–1984) Pier Giacomo De Nicolò (1984–1993) Giacinto Berloco (1993–1998) Antonio Sozzo (1998–2003) Osvaldo Padilla (2003–2008) Pierre Nguyễn Văn Tốt (2008–2014) Antonio Arcari (2014–2019) Bruno Musarò (2019–2023)

Prefekci Dykasterii ds. Instytutów Życia Konsekrowanego i Stowarzyszeń Życia Apostolskiego

Prefekci	José de Calasanz Vives y Tuto (1908–1913) Ottavio Cagiano de Azevedo (1913–1915) Domenico Serafini 1916 Diomede Falconio (1916–1917) Giulio Tonti (1917–1918) Raffaele Scapinelli di Léguigno (1918–1920) Teodoro Valfré di Bonzo (1920–1922) Camillo Laurenti (1922–1928) Alexis-Henri-Marie Lépicier (1928–1935) Vincenzo Lapuma (1935–1943) Luigi Lavitrano (1945–1950) Clemente Micara (1950–1953) Valerio Valeri (1953–1963) Ildebrando Antoniutti (1963–1973) Arturo Tabera Araoz (1973–1975) Eduardo Francisco Pironio, proprefekt (1975–1976); prefekt (1976–1984) Jean Jérôme Hamer, proprefekt (1984–1985); prefekt (1985–1992) Eduardo Martínez Somalo (1992–2004) Franc Rodé (2004–2011) João Braz de Aviz (od 2011)
Sekretarze	Donato Raffaele Sbarretti (1910–1916) Adolfo Turchi (1916–1918) Mauro Serafini (1918–1925) Vincenzo Lapuma (1925–1935) Luca Ermenegildo Pasetto (1935–1950) Arcadio María Larraona (1950–1959) Paul-Pierre Philippe (1959–1967) Antonio Mauro (1967–1969) Edward Louis Heston (1969–1971) Paul Augustin Mayer (1971–1984) Vincenzo Fagiolo (1984–1990) Francisco Javier Errázuriz Ossa (1990–1996) Piergiorgio Silvano Nesti (1996–2006) Gianfranco Gardin (2006–2009) Joseph Tobin (2010–2012) José Rodríguez Carballo (od 2013)

Prefekci