Yūsuke Hagihara

Yūsuke Hagihara (1954)

Yūsuke Hagihara (jap. 萩原雄祐 Hagihara Yūsuke; ur. 28 marca 1897 w Osace, zm. 29 stycznia 1979 w Tokio[1]) – japoński astronom. Profesor astronomii na Uniwersytecie Tokijskim w latach 1935–1957, dyrektor obserwatorium tokijskiego w latach 1946–1957[2]. Specjalizował się głównie w mechanice nieba, a także w kilku innych dziedzinach astronomii i astrofizyki[2].

Laureat Nagrody Asahi za 1975 rok[3].

Jego imieniem nazwano planetoidę (1971) Hagihara[2].

Publikacje

  • Celestial mechanics (Vol 1, Vol 2(I), 2(II); revision of 1947 edition), Cambridge, MA, MIT Press, 1970 - 1972, ISBN 0-262-08037-0 (vol 1).
  • Celestial mechanics (Vol 3(I), 3(II), Vol 4(I), 4(II), Vol 5(I), 5(II)), Tokyo, Japan Society For the Promotion of Science, 1974 - 1976
  • Theories of equilibrium figures of a rotating homogeneous fluid mass, Washington, D.C., U. S. Government Printing Office, 1971, NAS 1.21:186.

Przypisy

  1. red. Thomas Hockey: Biographical Encyclopedia of Astronomers 2nd Edition. Springer New York, 2014, s. 880-882. ISBN 978-1-4419-9917-7.
  2. a b c (1971) Hagihara w bazie Minor Planet Center (ang.)
  3. The Asahi Prize [online], Asahi Shimbun [dostęp 2020-03-24]  (ang.).

Linki zewnętrzne

  • Publikacje Y. Hagihary w bazie SAO/NASA Astrophysics Data System (ADS)
  • p
  • d
  • e
XIX wiek
  • 1887: Benjamin A. Gould
  • 1889: Ed Schoenfeld
  • 1891: G. F. J. A. Auwers
  • 1894: Seth Carlo Chandler
  • 1899: David Gill
XX wiek
XXI wiek
  • 2001: David Todd Wilkinson
  • 2004: Vera C. Rubin
  • 2007: Michael Skrutskie i Roc Cutri
  • 2010: Margaret J. Geller
  • 2012: Jeremiah P. Ostriker
  • 2014: Robert P. Kirshner
  • 2016: Timothy M. Brown
  • 2018: Ewine van Dishoeck
  • 2020: Lisa Kewley
  • 2022: Samuel Harvey Moseley, Jr

  • ISNI: 0000000110585012
  • VIAF: 40843360
  • LCCN: n87925299
  • NDL: 00006465
  • SUDOC: 128735716
  • NTA: 071988238
  • CiNii: DA01493399
  • NUKAT: n2003049287
  • J9U: 987007357999105171
  • WorldCat: lccn-n85803890