Maarten Schmidt

Maarten Schmidt (ur. 28 grudnia 1929 w Groningen, zm. 17 września 2022^[1][2]) – astronom holenderski.

Życiorys

Studiował na Uniwersytecie w Groningen (Rijksuniversiteit Groningen), a następnie na Uniwersytecie w Lejdzie, gdzie w 1956 roku uzyskał stopień doktora (pod kierunkiem Jana Oorta). W 1959 roku wyjechał do Stanów Zjednoczonych i podjął pracę w California Institute of Technology. Tam pełnił wiele funkcji administracyjnych, m.in. kierował wydziałem astronomicznym (1972-75), był też dyrektorem Obserwatorium Palomar (1978-1980).

Po przejściu Rudolpha Minkowskiego na emeryturę, kontynuował prowadzony przez niego projekt, polegający na zbieraniu widm obiektów emitujących promieniowanie radiowe. W 1963 roku, badając widmo obiektu 3C 273, stwierdził, że jego linie spektralne wykazują znacznie silniejsze przesunięcie ku czerwieni niż linie gwiazd, co świadczy o jego znacznym oddaleniu. W ten sposób zidentyfikował pierwszy kwazar.

Wyróżnienia i nagrody

• 1964: Helen B. Warner Prize for Astronomy
• 1968: Medal Karla Schwarzschilda
• 1978: Henry Norris Russell Lectureship
• 1980: Złoty Medal Królewskiego Towarzystwa Astronomicznego
• 1991: Medal Jamesa Craiga Watsona
• 1992: Bruce Medal
• 1993: Petrie Prize Lecture
• 2008: Kavli Prize

Jego imieniem nazwano planetoidę (10430) Martschmidt.

Przypisy

Bibliografia

• Maarten Schmidt. [w:] The Bruce Medalists [on-line]. Sonoma State University. [dostęp 2015-05-03]. (ang.).